Love, Theoretically

„Jednego nie wziąłem pod uwagę. Nie przewidziałem, że będę słuchał, jak ona godzinami opowiada o fizyce. Nie spodziewałam się, że przeczytam jej swoje artykuły naukowe. Nie wiedziałem, że spędzimy razem dwa dni. I że dowiem się, że ona jest… Wyjątkowa.”<br> <br> Podwójne życie, które zmuszona prowadzić jest Elsie, chociaż z początku wydawało się jedyną drogą ku utrzymaniu, teraz staje się dla niej błędnym kołem, z którego nie sposób uciec. Za dnia oddaje się zajęciu, które kiedyś cieszyło ją co niemiara, każdej nocy zaś wciela się w inną postać, w zależności od oczekiwań klienta, gubiąc prawdziwą siebie. Wydawać, by się mogło, że życie w końcu się do niej uśmiecha, a marzenia, do których od lat dąży, w końcu zdają się być na wyciągnięcie ręki, jednak wtedy na jej drodze staje Jack – brat jednego z jej stałych klientów, a także członek komisji rekrutacyjnej. Czy za nienawistnymi spojrzeniami, które jej rzuca, może kryć się drugie dno?<br> <br> Nie raz i nie dwa zdarzyło mi się już przypadkiem zdradzić Wam, że pióro Ali Hazelwood z każdą przeczytaną przeze mnie historią spod jej ręki staje się dla mnie coraz to doskonalsze. I chociaż nie wspominam o tym wprost, biorąc pod uwagę, że „Love, Theoretically” to pierwszy tytuł jej autorstwa, którego recenzji postanowiłam się podjąć, to nie mogłabym udawać, że nie dostrzegam jak niezwykły talent ma ona do kreowania historii, które jednocześnie gwarantują nie tylko emocjonalne zaspokojenie, ale i są niezwykle intelektualnie satysfakcjonujące. Nie ukrywam, że szeroko rozumiane pojęcie fizyki w wielu kontekstach darzę niezapomnianą nienawiścią od najmłodszych lat, jednak w przypadku pióra właśnie tej autorki nawet to nie stanowiło dla mnie przeszkody. Odnoszę wręcz wrażenie, że najprawdziwiej skomplikowane równania nawet i matematyczne, od których nie raz i nie dwa pęka mi głowa w roku akademickim, w rękach Ali Hazelwood stałyby się dziełem sztuki.<br> <br> Tło fabularne, które prezentuje nam ten oto tytuł, to intrygujące arcydzieło, które z każdą stroną odkrywa przed nami nowe niezwykle dopracowane szczegóły, chociaż nie sposób ukryć, że i sama koncepcja rozwoju wydarzeń staje się na tyle silnym fundamentem, że czytelnik od początku czuje w głębi serca, że „Love, Theoretically” to będzie lektura z rodzaju tych, które porywają bezpowrotnie. Język, przepełniony niezwykłą lekkością, ale i jednocześnie wyważonymi, chociaż wciąż niezwykle emocjonalnymi opisami, którym operuje autorka, dodatkowo pogłębia uczucie fascynacji odczuwane wobec przedstawianych nam wydarzeń. Nie sposób również przygotować się na wszelkie zawirowania, które w międzyczasie napotykamy po drodze, a które w niezwykle udany sposób zabawiają nam czas na przełomie przygotowanych dla nas ponad pięciuset stron.<br> <br> Ostatnimi czasy zauważyłam, że niezwykle rzadko zdarza mi się płakać przy lekturze, często też bohaterowie danego tytułu nie otrzymują ode mnie należytej uwagi, a stają się jedynie dodatkiem do ciekawie poprowadzonej fabuły, w przypadku jednak „Love, Theoretically” nie dość, że zdarzyło mi się uronić kilka łez w obliczu poszczególnych konfliktów, to pokochałam postać Jacka całym sercem. To bohater, który roztacza wokół siebie niezwykle pociągającą charyzmę, jednocześnie jednak jego pewność siebie na przełomie lektury nie wybrzmiewa nazbyt arogancko. Wsparcie, którym obdarza Elsie, jednocześnie jednak pozwalając jej krążyć wybranymi przez nią samą ścieżkami, a także to, jak bezdennie szczery potrafi być w swoich uczuciach wobec niej, to kwestie, o których mogłabym opowiadać Wam godzinami.<br> <br> Na pochwałę zasługuje również niezwykle szeroko ujęta kreacja Elsie, z początku nie byłam przekonana do wątku udawanej partnerki, który przeplatał się z jej codziennym życiem teoretyczki, z czasem jednak odkryłam, że Ali Hazelwood nadała mu niezwykły powiew świeżości, a w połączeniu z presją społeczną i zawodową, z którą musi się mierzyć, Elsie okazuje się niezwykle wielowymiarową postacią. Przysłowiową wisienką na torcie natomiast staje się poruszana tutaj niezwykle aktualna w dobie dzisiejszej rzeczywistości problematyka niezdrowej chęci wiecznego dostosowywania się, w której Elsie staje się symbolem walki o samą siebie.<br> <br> Po więcej recenzji zapraszam na bloga, lubimyczytać lub Bookstagrama:<br> https://******.**/<br> https://******.**<br> https://******.**

Mam wrażenie, że cały wszechświat mówił mi, że „Love, Theoretically” to najlepsza książka Ali Hazelwood, którą napisała. Czy się z tym zgadzam? <br> <br> TAK<br> <br> Myślałam, że po „Love on the brain” ciężko będzie jej podbić ponownie moje serce, bo nie jestem jakąś wielką fanką standardowych romansów, ale byłam w takim błędzie! Obie te historie kocham całym sercem, ale w „Love, Theoretically” ujrzałam coś, czego nie dostrzegłam w poprzednich: dojrzałość. To właśnie wybrzmiewa według mnie w tej książce. Nie jest to tylko uroczy romans pary nerdów w świecie STEM, który porusza kwestię nierównego traktowania kobiet w tym środowisku. Przede wszystkim jest to tytuł, który pokazuje, że nie musimy być zawsze i wszędzie dla wszystkich, ważne jest to, czego my chcemy i potrzebujemy. Wraz z główną bohaterką mamy okazję nauczyć się mówić „NIE” i nie czuć się przy tym źle. Książka uświadamia nas, że przy odpowiednich osobach maska, którą nakładamy nie jest nam potrzebna, bo potrafią dostrzec prawdziwe wersje nas samych i im one nie przeszkadzają. <br> <br> Z główną bohaterką bardzo łatwo się utożsamić i odnaleźć cząstkę siebie w jej historii. Myślę, że wielu z nas chce być idealną wersją dla ludzi, którzy nas otaczają, ale jaki jest w tym sens skoro to iluzja? Nikt nie jest idealny i nie musi taki być, aby być wartościowym człowiekiem, i tego właśnie uczy się Elsie. <br> <br> Nawet sama relacja głównych bohaterów jest dojrzalsza. Ciężko mi wyjaśnić w jaki dokładnie sposób, ale ja wyczuwam różnice między nią, a pozostałymi książkami autorki. Jest ona budowana powoli, z ciepłem, spokojem i bezpieczeństwem. Jack widzi prawdziwą Elsie i pomaga jej ponownie się odnaleźć. To nie namiętność gra tutaj pierwsze skrzypce, a właśnie to cieplutkie uczucie przynależności, komfortu i miłości. Dla mnie jest to sto razy lepsze niż jakikolwiek smut. <br> <br> Ogromnie polecam wam zapoznać się z tą książką, jak i z pozostałymi powieściami autorki, bo są prześwietne i zdecydowanie warte przeczytania.

Kocham, kocham, kocham!<br> <br> Uwielbiam Ali i jej cudownych olbrzymów, którzy zachowują się jak słodziutkie szczeniaczki. Autorka tak przepięknie pisze motywy enemies to lovers, że nie da się od nich oderwać i z napięciem wyczekuje się na kontynuację.<br> <br> Ta książka jest przecudowna, jednak nadal nie przebija dla mnie “The love hypothesis”, a dodatkowo przez wspomnienie Adama i Olive zyskała u mnie dodatkowe punkty.<br> <br> Nie rozumiem kompletnie fizyki, ale wszystko było opisane tak super, że można było się domyślić o co w danym momencie chodzi. <br> <br> Cały główny wątek był tak ciekawie poprowadzony, że praktycznie płakałam na koniec razem z Elsie. Za to wątek romantyczny był tak cholernie HOT (Jack>>>>)<br> <br> Spodziewałam się trochę innego zakończenia, ale nie zmienia to faktu, że nadal bardzo ono pasowało do całej historii i było jej zwieńczeniem.