Sigma force. Tom 8. Linia krwi

Oddział Sigma to zespół agentów zaangażowanych w specjalne operacje, często w skrajnie niebezpiecznych rejonach i w nieludzkich warunkach. A teraz w „Linii krwi” ich zadaniem jest uchronić dalszy los Ameryki przed somalijskimi piratami? Painter Crowe nie jest zachwycony. Zmienia się to, gdy na jaw wychodzi, że porwana Amerykanka jest córką prezydenta i w dodatku w ostatnich miesiącach ciąży. Dlaczego młoda niewiasta zdecydowała się udać w tak niebezpieczną podróż? Painter wysyła swoją ekipę, nie podejrzewając, jaką puszkę Pandory może otworzyć.

„Linia krwi” to już 8 tom serii „Sigma” autorstwa Jamesa Rollinsa i po raz kolejny dostałam to czego oczekiwałam! Amerykanin doskonale wie jak połączyć w kupę prawdziwą i fikcyjną naukę, elementy thrillera i spojrzenie w przyszłość tak wiarygodne, że nawet będąc sceptyczną z reguły, siedzę tylko przytakując i myślę sobie „cholera, on może mieć rację”

Po siedmiu częściach jakiejkolwiek części, z każdą kolejną książka wydaje się, że spotyka się starych znajomych. Oczywiście tak jest też tu, ale jednocześnie i tu znów uświadomiłam sobie, że zdecydowanie należy czytać tomy chronologicznie. Wielu bohaterów, tak samo przecież jak i w życiu, przechodzi przemianę, która jest zrozumiała tylko wtedy, gdy zna się odpowiednie informację z poprzednich książek. Szczególnie jedną postać wzięłam sobie do serca: Tucker i jego czworonożny przyjaciel Kane. Do tej pory nie uświadczyłam jeszcze tyle miłości w tekście thrillera, co w przypadku tej wyjątkowej dwójki. Tucker ślepo ufa swojemu psu, a Kane odwdzięcza mu się misjami, w których jego własne bezpieczeństwo schodzi na dalszy plan. Niejedna sytuacja sprawiła, że zaszkliły mi się oczy, walczyłam z tą dwójką, prychałam i cieszyłam się, gdy z powodzeniem wykonywali misje.

Sama historia jest po prostu ciekawa od pierwszej strony. Po prostu mknie się przez kolejne zdarzenia, co jakiś czas łapiąc oddech, tylko po to, by napotkać następne przygody. Jednak w żadnym momencie nie czułam się poganiana czy ścigana. Czułam, że tempo jest odpowiednie, trafione w punkt. Finał jest znakomicie skonstruowany i raczej logiczny. Nie dowierzałam myśląc, że Collins nie może być poważny, chcąc to tak rozegrać, tylko po to, aby zdać sobie sprawę, że autor absolutnie był. Wow.

Styl Jamesa Rollinsa jest wyjątkowo dobry i absolutnie przyjemny do obcowania, a jego narracja szybka, bezpośrednia i bogata w szczegóły. Autor wplata naukowe szczegóły w sceny akcji tak sprytnie, że po lekturze zajrzałam do kolejnych źródeł, o których wspomina. Super sprawa.

Myślę, że nie będzie z mojej strony przesadą, aby napisać, że „Linia krwi” to kolejne arcydzieło Jamesa Rollinsa. Jak zawsze w jego książce można szukać samych dobroci, jak w bombonierce z czekoladkami. Zaczęłam czytać sagę „Sigma” przez czysty przypadek, ale konia z rzędem temu kto by przewidział, że stanie się ona jedną z moich ulubionych sag! Każda pojedyncza strona jego książki potrafi pozostawić cię podekscytowanym, zapartym tchem, smutnym i podekscytowanym jednocześnie!. Gorąco polecam każdemu, kto lubi gatunek przygodowy i akcji wymieszany z historią i nauką. 

Jak to jest z długimi seriami każdy wie. Sigma na ósmej części naznaczona już rutyną wciąż jednak utrzymuje poziom i każda pojedyncza strona dostarcza tego za co udało mi się polubić autora i jego prozę. Zapierające dech w piersiach sekwencje, którym trudno dorównać pod względem napięcia i tempa. Historie oparta na stanie techniki, technologii medycznej i tym podobnych, a dodatkowo czasem może ubarwiona kilkoma fikcyjnymi dodatkami. Trzymająca w napięciu fabuła, której wspólny wątek zdaje się przewijać przez całą serię, bo gildia i wszyscy jej członkowie wciąż są zaciekle zwalczani. I znów otwierają się przed Sigma Force niezwykłe niebezpieczeństwa, wydaje się nawet, że dotykają one samego ich istnienia. I choć schematy fabularne są w pewnym stopniu znane, to „Linia krwi” jest tak wciągająca, a akcja tak trzymająca w napięciu, że po prostu nie chciało mi się przestać czytać.

Na otwartym morzu przez somalijskich korsarzy zostaje porwana córka prezydenta, Amanda Gant-Bennett. Nie są to jednak tacy zwyczajni piraci. Przewodzi im brytyjski lekarz, który pragnie zdobyć jej jeszcze nienarodzonego bobaska, bo dziecko ma bardzo nietypową mutację genetyczną - potrójnie helikalne DNA. Według tego lekarza w trzeciej helisie znajduje się klucz do popularnego ludzkiego marzenia - nieśmiertelności. Dyrektor Crowe niechętnie wysyła Pierce'a, Seichana i Kowalskiego na ratunek porwanej kobiecie. W skład ekipy wchodzi również były polityk  Tucker i jego dziwny pies Kane. Jak można się spodziewać, radzą sobie ze wszystkimi przeciwnościami losu. Wracając do domu, Kat Bryant zostaje wysłana do Charleston, do kliniki płodności, gdzie Amanda została zapłodniona Co to wszystko oznacza? I co ważniejsze, czy prezydent jest częścią spisku Gildii? A może jest tylko nieświadomym pionkiem?

Wiele z poprzednich powieści o zespole Sigma skupiało się na drużynie próbującej wytropić jakiś artefakt, który za wszelką cenę trzeba uchronić przed dostaniem się w niepowołane ręce. Artefakty te mają zazwyczaj jakieś naukowe wyjaśnienie swoich mocy, stąd zaangażowanie Sigmy. Naturalnie, niewłaściwe ręce, o których mowa, należą do Gildii. Jednak w „Linii krwi” celem jest coś znacznie bardziej ludzkiego - porwana córka prezydenta USA, która uciekła na Seszele, aby urodzić swoje dziecko po otrzymaniu tajemniczego ostrzeżenia od anonimowego źródła. Sigma mają za zadanie zlokalizować i odzyskać ją, zanim jej piraccy porywacze zorientują się, że mają w swoich szponach coś więcej niż tylko przypadkową amerykańską turystkę. Oczywiście, jest to powieść z serii Sigma, więc jest to o wiele więcej niż zwykły akt piractwa, a wspomniani piraci są najemnikami pracującymi dla, zgadłeś, Gildii.

Co jest świeżego w „Linii krwi” w porównaniu do poprzednich części? Wątki naukowe dotyczą zaawansowanych technologii reprodukcyjnych, sekretu biologii molekularnej utrzymywanego przez społeczeństwo przez tysiąclecia oraz klucza do nieśmiertelności. To, o czym jednak fani będą naprawdę mówić, to dwie nowe postacie, które w tej powieści tymczasowo dołączają do Oddziału Sigma: Kapitan Tucker Wayne i jego pies bojowy Kane, którzy są absolutnie rewelacyjni.

Jedną rzeczą, którą jeszcze bardzo cenię w książkach Jamesa Rolinsa jest to, że istnieje ten element realności i miłości. Ci faceci mają żony, dzieci i dziewczyny. Mają ogromne problemy rodzinne, które wnoszą do historii odrobinę rzeczywistości, ponieważ martwią się o swoich bliskich, jednocześnie wykonując swoją pracę. To sprawia, że to coś więcej niż tylko dobrze opowiedziana historia.

Jak zwykle możecie oczekiwać charakterystycznego stylu szanownego Jamesa Rollinsa, który jest mieszanką zawiłej filmowej akcji, przygody, techno thrillerów, historycznej fikcji i szczypty fantasy. Tak jak zwykle, „Linia krwi”, kolejna odsłona Sigmy oferuje mnóstwo intrygujących lekcji nauki i historii. ile czasu James Rollins musi spędzić na badaniu swoich książek, i gdzie decyduje, że ma wystarczająco dużo materiału źródłowego i nadszedł czas, aby zacząć pisać?  Z przynajmniej jedną książką wydawaną każdego roku, ten człowiek musi być pewnego rodzaju maszyną do pisania.

Polecam