Kwiatkowska. Żarty się skończyły

Intymne spojrzenie na życie kobiety balansującej pomiędzy pasją a codziennością. W wieku siedemnastu lat postanowiła, że nigdy nie będzie mieć dzieci. Choć nie pragnęła sławy, ta nieustannie do niej lgnęła. Nawet będąc przy łóżku chorego męża, nie zarzucała pracy nad sztuką. Postawiła sobie cel — jeśli nie zostanie artystką, wstąpi do klasztoru.

Irena Kwiatkowska była pełna sprzeczności, dzieląc swoją uwagę pomiędzy rodziną a pracą, luksusowymi i skromnymi aspiracjami, skupieniem i przygnębieniem. W rozmowach była ostrożna, tajemnicza i czasami konfabulowała. Kim była naprawdę?

Marcin Wilk jako pierwszy odkrył nieznane dotąd pamiętniki, dokumenty, listy oraz zdjęcia artystki. Zasięgnął opinii u jej bratanicy Krystyny i wieloletniej gosposi Zofii, tworząc pierwszą pełną biografię tej ikony. Z Ireną nie było żartów, choć sama żarty rezerwowała dla sceny.

Wilk, dziennikarz i kurator wydarzeń literackich, autor takich tytułów jak "Tyle słońca. Anna Jantar. Biografia" (2015) czy "Czterdziestolatek", przedstawia nam fascynującą opowieść o kobiecie, której wpływ na polski kabaret był niczym wpływ Fryderyka Szopena na muzykę.

Fryderyk Szopen wyjechał na Majorkę, by skomponować Preludium e-moll, które 130 lat później stało się tłem dla recytacji Kwiatkowskiej. Jej interpretacja "Listu" Jeremiego Przybory wręcz zaczarowuje. Gdy Irena mówi: "Deszcz pada. W sennym płaczu rynien / Odchodzę. Tyś wszystkiemu winien...", łatwo zrozumieć jej magiczną zdolność przekazu.

Kwiatkowska była niczym muzyczny geniusz kabaretu, a jej dorobek nadal inspiruje. Można podziwiać to, co po sobie zostawiła dzięki zachowanym nagraniom. Sięgnij po jej biografię i poznaj historię tej niezwykłej kobiety. Z takim przesłaniem Artur Andrus zaprasza do lektury.