Chatka Puchatka

Uwielbiam wracać do książek, które czytałem w dzieciństwie. "Kubuś Puchatek" był jedną z moich ukochanych dziecięcych lektur. Jedno z moich pierwszych wspomnień jakie posiadam jest widok mojej mamy, siedzącej na taborecie koło mojego łóżka i czytającej mi książkę Alana Alexandra Milne'a. Zapytałem mamy, czy książka nie znajduje się gdzieś w domu - niestety nasze wydanie gdzieś przepadło, ale na szczęście w Polsce można kupić książkę "Kubuś Puchatek. Chatka Puchatka" zawierającą dwa pierwsze tomy przygód ferajny ze Stumilowego Lasu.<br> Gdy ktoś jakimś cudem nie zna tych historii, postaram się przypomnieć koncept, który stoi za tą książką. Jest to opowieść o Krzysiu i jego zabawkach, które mieszkają w magicznym (?) lesie. Są to Kubuś Puchatek, Prosiaczek, Kłapouchy, Tygrysek, Sowa, Kangurzyca i inni. Nie jestem pewien, jak opisać fabułę, ale dość różni się ona od (dobrze znanej) disneyowskiej interpretacji.<br> Ojciec Krzysia (autor) opowiada swojemu synowi historie o życiu zabawek w lesie. Kubuś jest często głównym bohaterem, ale prawie wszystkie postacie mają szansę stać się głównymi bohaterami w swoich własnych opowieściach. Większość historii jest zabawna, niektóre wprost śmieszne, a żadna nie jest nudna. Nigdy nie próbuje mówił do dzieci, jakby były opóźnione w rozwoju, dlatego jest atrakcyjna także dla dorosłych. Każda historia ma w sobie zawartą lekcję, ale nie jest to forma nachalnego dydaktyzmu. Myślę, że osoby, które do tej pory widziały disneyowską animację i uznały ją za infantylną, a nigdy nie miały okazji przeczytać książek Milne'a, mogą się nie lada zaskoczyć. Wiem, że to utarte stwierdzenie, ale według mnie książki o Kubusiu Puchatku są dużo, dużo lepsze od jakiejkolwiek powstałej później adaptacji. <br> Czy poleciłbym tę książkę rodzicom, aby przeczytali ją swoim dzieciom? Zdecydowanie. Czy poleciłbym ją samym rodzicom? Tak, przeczytajcie ją, jeszcze nie jest za późno. W tym przypadku nigdy nie jest. To prawdopodobnie najlepsza książka dla dzieci jaka kiedykolwiek powstała. Czytano mi ją wiele razy gdy byłem dzieckiem. Nigdy mi się nie znudziła. Czytałem ją teraz jako dorosły. Czerpałem przyjemność z każdej historii, z każdej pojedynczej strony. Dziękuję ci mamo, że wprowadziłaś mnie w świat Kubusia Puchatka

Uwielbiam wracać do książek, które czytałem w dzieciństwie. "Kubuś Puchatek" był jedną z moich ukochanych dziecięcych lektur. Jedno z moich pierwszych wspomnień jakie posiadam jest widok mojej mamy, siedzącej na taborecie koło mojego łóżka i czytającej mi książkę Alana Alexandra Milne'a. Zapytałem mamy, czy książka nie znajduje się gdzieś w domu - niestety nasze wydanie gdzieś przepadło, ale na szczęście w Polsce można kupić książkę "Kubuś Puchatek. Chatka Puchatka" zawierającą dwa pierwsze tomy przygód ferajny ze Stumilowego Lasu.<br> Gdy ktoś jakimś cudem nie zna tych historii, postaram się przypomnieć koncept, który stoi za tą książką. Jest to opowieść o Krzysiu i jego zabawkach, które mieszkają w magicznym (?) lesie. Są to Kubuś Puchatek, Prosiaczek, Kłapouchy, Tygrysek, Sowa, Kangurzyca i inni. Nie jestem pewien, jak opisać fabułę, ale dość różni się ona od (dobrze znanej) disneyowskiej interpretacji.<br> Ojciec Krzysia (autor) opowiada swojemu synowi historie o życiu zabawek w lesie. Kubuś jest często głównym bohaterem, ale prawie wszystkie postacie mają szansę stać się głównymi bohaterami w swoich własnych opowieściach. Większość historii jest zabawna, niektóre wprost śmieszne, a żadna nie jest nudna. Nigdy nie próbuje mówił do dzieci, jakby były opóźnione w rozwoju, dlatego jest atrakcyjna także dla dorosłych. Każda historia ma w sobie zawartą lekcję, ale nie jest to forma nachalnego dydaktyzmu. Myślę, że osoby, które do tej pory widziały disneyowską animację i uznały ją za infantylną, a nigdy nie miały okazji przeczytać książek Milne'a, mogą się nie lada zaskoczyć. Wiem, że to utarte stwierdzenie, ale według mnie książki o Kubusiu Puchatku są dużo, dużo lepsze od jakiejkolwiek powstałej później adaptacji. <br> Czy poleciłbym tę książkę rodzicom, aby przeczytali ją swoim dzieciom? Zdecydowanie. Czy poleciłbym ją samym rodzicom? Tak, przeczytajcie ją, jeszcze nie jest za późno. W tym przypadku nigdy nie jest. To prawdopodobnie najlepsza książka dla dzieci jaka kiedykolwiek powstała. Czytano mi ją wiele razy gdy byłem dzieckiem. Nigdy mi się nie znudziła. Czytałem ją teraz jako dorosły. Czerpałem przyjemność z każdej historii, z każdej pojedynczej strony. Dziękuję ci mamo, że wprowadziłaś mnie w świat Kubusia Puchatka

Kupiłam tę książkę, bo chciałam móc przeczytać córce opowieści, które sama czytałam, gdy byłam dzieckiem. Chciałam, by poznała inny obraz Kubusia Puchatka niż ten, który zawarty jest w animacjach Disneya (które bardzo lubi i ogląda na okrągło). Dla mnie też był to poniekąd powrót po latach do tej lektury, bo czytałam książkę Milne'a ostatnio gdzieś w okolicach podstawówki.<br> "Kubuś Puchatek. Chatka Puchatka" zawiera dwa pierwsze tomy przygód o tytułowym misiu w tłumaczeniu Ireny Tuwim, siostry Juliana Tuwima. Opowieści zawarte w tej książce okraszone są niezwykłymi ilustracjami Ernesta H. Sheparda. I choć niedługo tym historyjkom przeznaczonym dla dzieci stuknie 100 lat, można powiedzieć, że książka prawie w ogóle się nie zestarzała.<br> Same opowiadania nie są niczym szczególnym, można je nazwać błahymi. Nie to w tej książce jest najważniejsze. Historie koncentrują się raczej na postaciach, a te są naprawdę zabawne, także, a może zwłaszcza, dla dorosłych. Humor polega głównie na nonsensownej logice i dziwactwach bohaterów, którzy chcą sprawiać wrażenie znacznie mądrzejszych, niż są w rzeczywistości. Co ważne, żarty w tej książce nigdy się nie nudzą, co potwierdza też moja sześcioletnia córka. Razem z nią śmiałam się nieraz w głos. Osobiście bardzo mi się podobały również wszelkie wiersze i piosenki zawarte w książce. Podoba mi się sposób, w jaki książka jest napisana, jakby Milne opowiadał synowi historie lub wspomnienia i wchodził z nim w interakcje. To było ciekawe i unikatowe doświadczenie. <br> Ogólnie rzecz biorąc, była to niezwykle przyjemna lektura. Córka słuchała i przeżywała historie, ja z kolei zachwycałam się nad sposobem w jaki zostały napisane. Myślę, że warto do tych opowieści wrócić. Są mądre, przyjemne w czytaniu, zabawne i wciągające. Moje dziecko za każdym razem domagało się przeczytania "jeszcze jednej bajki". To chyba wystarczająca rekomendacja :). Uważam, że książka Milne'a to najwspanialsza książka, którą można przeczytać dziecku, a to wydanie sprawdza się idealnie jako lektura do czytania z dzieckiem, szczególnie z powodu przepięknych ilustracji. Polecam wszystkim niezależnie od wieku.

Kupiłam tę książkę, bo chciałam móc przeczytać córce opowieści, które sama czytałam, gdy byłam dzieckiem. Chciałam, by poznała inny obraz Kubusia Puchatka niż ten, który zawarty jest w animacjach Disneya (które bardzo lubi i ogląda na okrągło). Dla mnie też był to poniekąd powrót po latach do tej lektury, bo czytałam książkę Milne'a ostatnio gdzieś w okolicach podstawówki.<br> "Kubuś Puchatek. Chatka Puchatka" zawiera dwa pierwsze tomy przygód o tytułowym misiu w tłumaczeniu Ireny Tuwim, siostry Juliana Tuwima. Opowieści zawarte w tej książce okraszone są niezwykłymi ilustracjami Ernesta H. Sheparda. I choć niedługo tym historyjkom przeznaczonym dla dzieci stuknie 100 lat, można powiedzieć, że książka prawie w ogóle się nie zestarzała.<br> Same opowiadania nie są niczym szczególnym, można je nazwać błahymi. Nie to w tej książce jest najważniejsze. Historie koncentrują się raczej na postaciach, a te są naprawdę zabawne, także, a może zwłaszcza, dla dorosłych. Humor polega głównie na nonsensownej logice i dziwactwach bohaterów, którzy chcą sprawiać wrażenie znacznie mądrzejszych, niż są w rzeczywistości. Co ważne, żarty w tej książce nigdy się nie nudzą, co potwierdza też moja sześcioletnia córka. Razem z nią śmiałam się nieraz w głos. Osobiście bardzo mi się podobały również wszelkie wiersze i piosenki zawarte w książce. Podoba mi się sposób, w jaki książka jest napisana, jakby Milne opowiadał synowi historie lub wspomnienia i wchodził z nim w interakcje. To było ciekawe i unikatowe doświadczenie. <br> Ogólnie rzecz biorąc, była to niezwykle przyjemna lektura. Córka słuchała i przeżywała historie, ja z kolei zachwycałam się nad sposobem w jaki zostały napisane. Myślę, że warto do tych opowieści wrócić. Są mądre, przyjemne w czytaniu, zabawne i wciągające. Moje dziecko za każdym razem domagało się przeczytania "jeszcze jednej bajki". To chyba wystarczająca rekomendacja :). Uważam, że książka Milne'a to najwspanialsza książka, którą można przeczytać dziecku, a to wydanie sprawdza się idealnie jako lektura do czytania z dzieckiem, szczególnie z powodu przepięknych ilustracji. Polecam wszystkim niezależnie od wieku.