List do nienarodzonego dziecka

Nie jestem tą kobietą z książki, choć mogłabym przypominać każdą współczesną kobietę, która żyje samodzielnie, pracuje i rozmyśla o życiu. Napisałam ją w taki sposób, aby każda kobieta mogła w niej odnaleźć coś z siebie, nie nadając bohaterce twarzy, imienia czy wieku. Nie próbuję głosić przesłań ani rozwiązywać problemów, bo nie o to chodzi pisarzowi. Książka jest pochwałą wątpliwości, gdzie bohaterka nieustannie zadaje pytania, a przy każdym przekonaniu znajduje kontrastujące twierdzenie.

Tak wypowiadała się Oriana Fallaci przy okazji publikacji „Listu do nienarodzonego dziecka”, będącego introspektywnym monologiem kobiety oczekującej dziecka. Postrzega ona macierzyństwo nie jako obowiązek, lecz jako świadomy i odpowiedzialny wybór. Fallaci, używając emocjonalnego tonu, konfrontuje się z zasadniczymi pytaniami o kobiecość. Czy samo pragnienie dziecka usprawiedliwia jego narodziny? Czy należy poświęcić obecne życie dla tego, którego jeszcze nie ma? Książka wykracza poza debaty na temat aborcji, zdobywając szerokie uznanie czytelników globalnie i jest obecnie uznawana za klasykę literatury.