Człowiek jest tylko bażantem na tym świecie

Podobnie jak w wielu innych dziełach Herty Muller, trudno tutaj doszukać się tradycyjnie rozumianej fabuły. Prawdziwa akcja rozgrywa się w umysłach postaci, a autorka mistrzowsko przedstawia wydarzenia z perspektywy kogoś, kto patrzy na rzeczywistość przez pryzmat strachu, zaszczucia i bliskiej obecności śmierci. Rzeczy znane stają się dziwne i przerażające, a świat wokół bohaterów niezmiennie jawi się jako pełen pułapek oraz zwiastunów nadchodzącej katastrofy. Mimo że życie postaci w opowieści Muller przeraża i wzbudza litość, autorka nie stara się ich idealizować. Często są oni równie zdegenerowani i odpychający jak system, w którym przyszło im żyć. Opisująca desperackie próby ucieczki z opresyjnego systemu historia staje się również kroniką rozpadu przyjaźni, miłości i nadziei. Ta wstrząsająca relacja ukazuje trudną sztukę odchodzenia.