Czas patriotów

To była ponowna lektura książki, którą przeczytałem, gdy ukazała się po raz pierwszy i kilka razy od tamtej pory. Książka zaczyna się z hukiem, gdy Jack, przebywający z rodziną na wakacjach w Londynie, jest świadkiem próby porwania rodziny królewskiej. Jego instynktowna reakcja powstrzymała atak i sprawiła, że znalazł się w ogniu zemsty.

Jedną z rzeczy, która najbardziej mi się podoba za każdym razem, gdy czytam tę książkę, jest zręczne połączenie akcji, mroku i humoru. Atak otwierający książkę natychmiast wciąga mnie w fabułę i trzyma na krawędzi fotela, gdy Jack wkracza do akcji. Opisy Clancy'ego są na tyle żywe, że mogę sobie wyobrazić wydarzenia w trakcie ich trwania. Dezorientacja na miejscu zdarzenia była realistyczna, a ja czułem niepokój Jacka, że "utknie jak świnia", gdy pojawią się dobrzy ludzie. Zawsze śmieszą mnie sceny w szpitalu, kiedy Jack ma do czynienia z lekarzami, w tym ze swoją żoną i innymi pracownikami służby zdrowia. Sceny z udziałem różnych stróżów prawa pokazują Jackowi, w co niechcący się wplątał, i ujawniają jego bystry umysł, gdy przetwarza to, czego się dowiedział. Sceny z udziałem wielu członków rodziny królewskiej są dobre, ale najbardziej podobała mi się scena, w której Jack pomaga księciu przeanalizować jego uczucia związane z tym, co się stało. Choć nie jest to scena szczególnie realistyczna, to jednak jest wspaniała.

W dalszej części książki poznajemy punkty widzenia zarówno tych złych, jak i tych dobrych. Jack i jego rodzina wracają do domu z poczuciem bezpieczeństwa, wiedząc, że zły człowiek jest w więzieniu, a terroryści nigdy nie zaatakowali na amerykańskiej ziemi. Jednak napięcie rośnie w miarę ucieczki tego złego, a dobrzy ludzie mają złe przeczucia co do tego, co może się wydarzyć. Jack zostaje wciągnięty w sferę działań CIA, ponieważ stara się poznać grupę, która stoi za atakiem. Ich obawy urzeczywistniają się, gdy żona i córka Jacka prawie giną w ataku i tylko szczęście sprawia, że Jack również nie zostaje zaatakowany. Bardzo współczułem Jackowi, gdy radził sobie z poczuciem winy i strachem, angażując się coraz bardziej w tę sprawę. Jack przechodzi wiele autorefleksji, próbując pogodzić potrzebę sprawiedliwości z gniewem i pragnieniem zemsty, które również odczuwa.

Napięcie rośnie, gdy książka śledzi losy terrorystów, którzy planują kolejny atak. Dbałość o szczegóły była intrygująca, podobnie jak wgląd w motywacje poszczególnych graczy. Jednocześnie obserwujemy dobrych ludzi, którzy próbują na czas poskładać elementy układanki, aby powstrzymać to, co jest planowane.

Ostateczna konfrontacja była prawdziwą jatką. Zaczęło się łatwo, od wizyty królewskiej i kilku zabawnych pogawędek między Jackiem, Robbym i księciem. Chaos podczas ataku został opisany tak barwnie, że czułem się, jakbym tam był. Ucieczka łodzią była ekscytująca, a przybycie do Akademii - pełne napięcia, ale z kilkoma lżejszymi momentami. Pościg za ostatnim z bandziorów trzymał mnie na krawędzi fotela aż do samego końca. Jack stanął na rozdrożu swojego życia i ciekawie było zobaczyć, jak sobie z tym poradzi. Podobało mi się zakończenie.

To była ponowna lektura książki, którą przeczytałem, gdy ukazała się po raz pierwszy i kilka razy od tamtej pory. Książka zaczyna się z hukiem, gdy Jack, przebywający z rodziną na wakacjach w Londynie, jest świadkiem próby porwania rodziny królewskiej. Jego instynktowna reakcja powstrzymała atak i sprawiła, że znalazł się w ogniu zemsty.

Jedną z rzeczy, która najbardziej mi się podoba za każdym razem, gdy czytam tę książkę, jest zręczne połączenie akcji, mroku i humoru. Atak otwierający książkę natychmiast wciąga mnie w fabułę i trzyma na krawędzi fotela, gdy Jack wkracza do akcji. Opisy Clancy'ego są na tyle żywe, że mogę sobie wyobrazić wydarzenia w trakcie ich trwania. Dezorientacja na miejscu zdarzenia była realistyczna, a ja czułem niepokój Jacka, że "utknie jak świnia", gdy pojawią się dobrzy ludzie. Zawsze śmieszą mnie sceny w szpitalu, kiedy Jack ma do czynienia z lekarzami, w tym ze swoją żoną i innymi pracownikami służby zdrowia. Sceny z udziałem różnych stróżów prawa pokazują Jackowi, w co niechcący się wplątał, i ujawniają jego bystry umysł, gdy przetwarza to, czego się dowiedział. Sceny z udziałem wielu członków rodziny królewskiej są dobre, ale najbardziej podobała mi się scena, w której Jack pomaga księciu przeanalizować jego uczucia związane z tym, co się stało. Choć nie jest to scena szczególnie realistyczna, to jednak jest wspaniała.

W dalszej części książki poznajemy punkty widzenia zarówno tych złych, jak i tych dobrych. Jack i jego rodzina wracają do domu z poczuciem bezpieczeństwa, wiedząc, że zły człowiek jest w więzieniu, a terroryści nigdy nie zaatakowali na amerykańskiej ziemi. Jednak napięcie rośnie w miarę ucieczki tego złego, a dobrzy ludzie mają złe przeczucia co do tego, co może się wydarzyć. Jack zostaje wciągnięty w sferę działań CIA, ponieważ stara się poznać grupę, która stoi za atakiem. Ich obawy urzeczywistniają się, gdy żona i córka Jacka prawie giną w ataku i tylko szczęście sprawia, że Jack również nie zostaje zaatakowany. Bardzo współczułem Jackowi, gdy radził sobie z poczuciem winy i strachem, angażując się coraz bardziej w tę sprawę. Jack przechodzi wiele autorefleksji, próbując pogodzić potrzebę sprawiedliwości z gniewem i pragnieniem zemsty, które również odczuwa.

Napięcie rośnie, gdy książka śledzi losy terrorystów, którzy planują kolejny atak. Dbałość o szczegóły była intrygująca, podobnie jak wgląd w motywacje poszczególnych graczy. Jednocześnie obserwujemy dobrych ludzi, którzy próbują na czas poskładać elementy układanki, aby powstrzymać to, co jest planowane.

Ostateczna konfrontacja była prawdziwą jatką. Zaczęło się łatwo, od wizyty królewskiej i kilku zabawnych pogawędek między Jackiem, Robbym i księciem. Chaos podczas ataku został opisany tak barwnie, że czułem się, jakbym tam był. Ucieczka łodzią była ekscytująca, a przybycie do Akademii - pełne napięcia, ale z kilkoma lżejszymi momentami. Pościg za ostatnim z bandziorów trzymał mnie na krawędzi fotela aż do samego końca. Jack stanął na rozdrożu swojego życia i ciekawie było zobaczyć, jak sobie z tym poradzi. Podobało mi się zakończenie.

To była moja druga powieść Toma Clancy'ego, którą postanowiłem się zająć. Druga z uniwersum Jacka Ryana. Niechętnie zabierałem się za którąkolwiek z książek Clancy'ego, ponieważ czułem, że lektura będzie bardzo wnikliwa i trudna. Byłem jednak mile zaskoczony!

Pierwszą książką z uniwersum Ryana, którą przeczytałem, to pozycja "Bez skrupułów". Zrobiłem to dlatego, że miałem ochotę zapoznać się z chronologią książek. Mimo, że "Bez skrupułów" to powieść o Johnie Clarku, wiele osób postanowiło przeczytać ją jako pierwszą, a mnie się ona bardzo podobała!

"Czas patriotów" również mnie nie zawiodło. To było fantastyczne wprowadzenie do świata, umysłu i życia Jacka Ryana. To także świetny sposób, aby zobaczyć, jak Rayan zaczynał jako profesor historii, a później został analitykiem CIA.

Powieść zaczyna się w momencie, gdy rodzina Ryanów przebywa na wakacjach w Wielkiej Brytanii i od razu wpada w tarapaty. Marynarski instynkt Jacka zaczyna działać, gdy rodzina królewska wpada w zasadzkę w celu dokonania zamachu. Ryan szybko podejmuje decyzję i przystępuje do działania. W trakcie akcji ratuje rodzinę królewską, zostaje ranny i jest traktowany po królewsku przez samych władców.

Po powrocie do Stanów wszystko wydaje się być w porządku, dopóki Sean Miller, schwytany zamachowiec, nie zostaje zabrany przez swoich ludzi podczas transportu do więzienia. Jack ma teraz wiele powodów do zmartwień. Zemsta? Odwet? Dobrobyt jego rodziny.

W miarę rozwoju fabuły Miller i jego organizacja postanawiają zaatakować Ryanów na amerykańskiej ziemi. Powoduje to wiele traumatycznych przeżyć dla rodziny, ale wymaga też drugiej próby. Podczas walki Miller ponosi sromotną porażkę, a sprawiedliwość zostaje wymierzona.

Uważam, że była to bardzo interesująca i zabawna lektura. Było w niej wiele informacji, ale książka bardzo mi się podobała! Podsumowując, uważam, że można było wprowadzić kilka zmian, aby uczynić ją bardziej intensywną. Za chwilę przejdę do filmu i do tego, jak moim zdaniem niektóre zmiany były lepsze w filmie. Mimo to daję pozycji "Czas patriotów" Toma Clancy'ego pięć gwiazdek na pięć możliwych. Naprawdę nie ma na co narzekać, poza tym, że moim zdaniem zakończenie mogłoby być lepsze.

To była moja druga powieść Toma Clancy'ego, którą postanowiłem się zająć. Druga z uniwersum Jacka Ryana. Niechętnie zabierałem się za którąkolwiek z książek Clancy'ego, ponieważ czułem, że lektura będzie bardzo wnikliwa i trudna. Byłem jednak mile zaskoczony!

Pierwszą książką z uniwersum Ryana, którą przeczytałem, to pozycja "Bez skrupułów". Zrobiłem to dlatego, że miałem ochotę zapoznać się z chronologią książek. Mimo, że "Bez skrupułów" to powieść o Johnie Clarku, wiele osób postanowiło przeczytać ją jako pierwszą, a mnie się ona bardzo podobała!

"Czas patriotów" również mnie nie zawiodło. To było fantastyczne wprowadzenie do świata, umysłu i życia Jacka Ryana. To także świetny sposób, aby zobaczyć, jak Rayan zaczynał jako profesor historii, a później został analitykiem CIA.

Powieść zaczyna się w momencie, gdy rodzina Ryanów przebywa na wakacjach w Wielkiej Brytanii i od razu wpada w tarapaty. Marynarski instynkt Jacka zaczyna działać, gdy rodzina królewska wpada w zasadzkę w celu dokonania zamachu. Ryan szybko podejmuje decyzję i przystępuje do działania. W trakcie akcji ratuje rodzinę królewską, zostaje ranny i jest traktowany po królewsku przez samych władców.

Po powrocie do Stanów wszystko wydaje się być w porządku, dopóki Sean Miller, schwytany zamachowiec, nie zostaje zabrany przez swoich ludzi podczas transportu do więzienia. Jack ma teraz wiele powodów do zmartwień. Zemsta? Odwet? Dobrobyt jego rodziny.

W miarę rozwoju fabuły Miller i jego organizacja postanawiają zaatakować Ryanów na amerykańskiej ziemi. Powoduje to wiele traumatycznych przeżyć dla rodziny, ale wymaga też drugiej próby. Podczas walki Miller ponosi sromotną porażkę, a sprawiedliwość zostaje wymierzona.

Uważam, że była to bardzo interesująca i zabawna lektura. Było w niej wiele informacji, ale książka bardzo mi się podobała! Podsumowując, uważam, że można było wprowadzić kilka zmian, aby uczynić ją bardziej intensywną. Za chwilę przejdę do filmu i do tego, jak moim zdaniem niektóre zmiany były lepsze w filmie. Mimo to daję pozycji "Czas patriotów" Toma Clancy'ego pięć gwiazdek na pięć możliwych. Naprawdę nie ma na co narzekać, poza tym, że moim zdaniem zakończenie mogłoby być lepsze.