Czarny Zakon

“Czarny zakon” wydawał mi się nieco inny niż pozostałe książki Jamesa Rollinsa. Wydawał się nieco mniej szaloną powieścią, ale też nieco mniej spójną… Pewnie wynika to z faktu, że jednocześnie podejmuje wiele wątków i książka składa się tak naprawdę z kilku fabuł. Niestety żadna z nich nie jest zgłębiona do tego stopnia, do jakiego przywykłem w jego powieściach. Nie oznacza, to że książka jest niedopracowana i ostatecznie mi się nie podobała. To podejście poszerzyło znacznie galerię nowych postaci w “Sigma Force”, a jednocześnie autor nie zapomniał o “starych znajomych”. Painter jest w Nepalu, Gray jest w Danii, niektórzy nowi ludzie są w Południowej Afryce, a Monk i Kat są z powrotem w domu w Waszyngtonie (do pewnego czasu). Ostatecznie wszystkie różnorodne wątki fabuły łączą się, oczywiście, i otrzymują rozwiązanie. Złoczyńcy nie byli może najlepiej zrobieni - ale hej! To przecież James Rollins, jeśli czytamy jego powieści to musimy się liczyć z pewnymi wadami i ułomnościami, które taki typ literatury prezentuje.

Elementy historii były jednak dość dające do myślenia. Nie posiadam prawie żadnej wiedzy na temat starożytności i tematów, które były podejmowane w innych książkach Rollinsa, ale znalazłem kilka elementów z “Czarnego zakonu”, które były dla mnie znajome. Przy odrobinie szperania w internecie, byłem w stanie sam oddzielić fakty od fikcji i byłem zadowolony z tego, co znalazłem. Nazistowskie eksperymenty biologiczne i fascynacja Himmlera okultyzmem są faktami historycznymi, choć okazały się świetną pożywką dla fikcyjnych teorii spiskowych, które i tutaj napędzają fabułę. Nie mogę mówić o tym, jak dokładnie Rollins wyjaśnił mechanikę kwantową, ale jak zwykle, byłem w stanie śledzić powieść i chyba wystarczająco dobrze to opisał, bo nie poczułem się zagubiony akcją. Najbardziej mnie jednak zastanowił temat ewolucji kwantowej - dowiedziałem się, że jest tp prawdziwa, ale bardzo kontrowersyjna teoria. Ciekawe, ciekawe…

Ale myślę, że to, jak sobie poradził z pomysłami i jak je rozwinął, było najlepszą częścią książki - wyobrażanie sobie, co nowe myśli w nauce mogą oznaczać dla ludzkości, było zdecydowanie najlepszą częścią książki. Rollins wymyślił naprawdę piękne zakończenie tajemnicy. Dlatego daję jej cztery gwiazdki, mimo że mam zastrzeżenia, co do innych jej aspektów. Przypuszczam, że spodobało mi się to, że ta książka poniekąd ma znamiona science-fiction, a ja kocham ten gatunek i uwielbiam w jaki sposób wykorzystuje on wyobraźnię. “Czarny zakon” to nie tylko dobra kontynuacja “Sigmy Force”, ale też świetny przykład, że Rollins posiada wielki talent i jeszcze większy mózg.

Tajne eksperymenty z nazistowskich Niemiec, teoria ewolucji i genetycznie wzmocnieni superludzie. To tylko kilka z motywów pojawiających się w powieści sensacyjnej Jamesa Rollina o tytule “Czarny zakon”, trzeciej książce z bestsellerowej serii “Sigma Force”.

W Kopenhadze, w Danii, szalejący pożar zniszczył księgarnię. Ujawnia on złowrogi spisek pewnej grupy terrorystycznej, która ma na celu kradzież Biblii należącej do Karola Darwina. Komandor Gray Pierce podejmuje się śledztwa, jego odkrycia zaprowadzą go do opuszczonych laboratoriów należących niegdyś do nazistów, gdzie przeprowadzano straszliwe eksperymenty.

W Nepalu dyrektor Sigma Force, Painter Crowe budzi się. Okazuje się, że został uwięziony w klasztorze. Spotkał tam dr Lisę Cummings, lekarkę badającą sprawę tajemniczej śmierci mnichów. Na parę polował potężny zabójca, działający w ukrytym i nieoczywistym spisku.

Gray Pierce i zespół Sigma Force, przeżywają przygodę i odkrywają nie tylko spisek istniejący w przeszłości, ale i zetkną się z przerażającym tytułowym Czarnym zakonem.

“Czarny zakon” to nieprzyzwoicie dobra, rozrywkowa powieść z wieloma zwrotami akcji i godny następca dwóch poprzednich książek z serii “Sigma Force”. Czerpiąc z faktów historycznych i naukowych, James Rollins po mistrzowsku wplata w fabułę spisek i dreszczyk emocji. Ta książka ma bardzo szybkie tempo, jest pełna akcji, wypełniona ikonicznymi momentami i sekwencjami pompującymi adrenalinę.Książka ma świetne otwarcie, a Rollinsowi w dalszym toku fabuły udało się stworzyć wystarczające napięcie, by zachęcić czytelników do dalszego czytania, a jednocześnie zaaranżować spektakularne sekwencje akcji, które utrzymają czytelników na krawędzi ich siedzeń. Bohaterowie są świetnie napisani, humor działa, a akcja wciąga czytelnika od pierwszej strony - czego można chcieć więcej od takiej książki? Jeśli lubisz thrillery, poszukiwanie skarbów i powieści szpiegowskie, koniecznie sprawdź “Czarne zakon”, jak i inne książki z serii “Sigma Force”. Polecam!