Baudelaire

Jean-Paul Sartre, wybitny francuski pisarz i filozof, znany jest z głębokich studiów poświęconych klasykom francuskiej literatury. W swoich pracach analizował m.in. Charles'a Baudelaire'a, Jeana Geneta oraz Gustave'a Flauberta. Publikacja z 1947 roku, wydana niedługo po słynnym "Bycie i nicości", jest szczególnym przykładem pisarstwa Sartre'a. Nie jest to tradycyjna biografia ani czysta analiza literacka, lecz rozbudowany esej oscylujący wokół psychoanalizy egzystencjalnej.

Sartre zagłębia się w psychikę Baudelaire'a, starając się odtworzyć to, co nazywa "faktem poetyckim". Skupia się na eksploracji mechanizmów, jakie kierowały myślami poety, jego postawami i duchowymi strategiami. W wyniku tych analiz wyłania się kontrowersyjny obraz Baudelaire'a - artysty, który zdaniem Sartre'a, przewidywalnie zaplanował swoje nieszczęścia. Od finansowych niepowodzeń, przez burzliwe życie osobiste, po problemy zdrowotne; ekscentryczność poety, jego styl życia oraz autodestrukcyjne skłonności są paradoksalnie oznaką siły jego wolnej woli.

W tej intrygującej podróży przez meandry świadomości poety, Sartre stawia pytania o pełnię i jednostronność swojej własnej analizy. Czy rzeczywiście oddaje ona istotę Baudelaire'a? Esej ten, niemal sensacyjny w swojej treści, pozostawia czytelnika z refleksją nad granicami opisu fenomenu duchowego i artystycznego.