Kijów i Czarnobyl

<p>Przewodnik „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” kupiłam jakiś czas temu, oczekując na pociąg do Gdańska. To była długa podróż, a ja pakowałam się w chaosie i pośpiechu. Nie wiem, dlaczego akurat wzięłam książkę o Kijowie i Czarnobylu. Nigdy nie byłam w stolicy Ukrainy, nie miałam też okazji zobaczyć na własne oczy Czarnobylskiej Strefy Wykluczenia. Czego dowiedziałam się o Ukrainie z książki „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl”, autorstwa Borysa Tynki?</p><p>Lubię wiedzieć, z kim mam do czynienia, szczególnie jeśli biorę do ręki książki opisywane przez podróżników. Każdy z nich inaczej patrzy na świat, a wybierając się w podróż, lubimy przecież wiedzieć czego się spodziewać po wyprawie w nieznane! Borys Tynka to wieloletni entuzjasta tematyki związanej z Ukrainą. W przeszłości, jak się okazuje, oprowadzał wycieczki organizowane w Odessie, czy też ukończył kurs na przewodnika w Zonie. Autor książki „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” to członek stowarzyszenia ukraińskich przewodników, a fakt ten utwierdził mnie w przekonaniu, że warto przeczytać książkę „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl". Uwielbiam Gdańsk, do którego podróżuję w każdej wolnej chwili, znam jego tajemnice i sekrety. Jednocześnie wiem, że bycie przewodnikiem to zajęcie daleko wykraczające poza znajomość subiektywnie atrakcyjnych i wyjątkowych miejsc. Chociażby z tego powodu, że każdy człowiek, nawet jeśli obiera ten sam kierunek co inni, może poszukiwać czegoś zupełnie innego. Przewodnik pod tytułem „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” to opowieść o tytułowym Kijowie i Czarnobylu. O ile stolica Ukrainy zachwyca przepychem, złotymi kopułami i wielkomiejską zabudową, o tyle teren w promieniu czarnobylskiej elektrowni jądrowej to kierunek budzący uzasadnione refleksje i melancholię. Borys Tynka w błyskotliwy sposób opisuje atrakcje Kijowa, wskazując https://******.**. na Plac Niepodległości, największy taki plac w Europie, czy Katedrę Michała Archanioła. Miłośnicy zwiedzania z przewodnikiem w ręce znajdą w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” cenne wskazówki nie tylko w przedmiocie, co zwiedzać, ale również gdzie udać się, aby dobrze zjeść i jeszcze lepiej się napić! Nie może być inaczej, skoro Pascal firmuje całe przedsięwzięcie związane z przewodnikiem „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” ?</p><p>Co mnie najbardziej zdumiało? Ciekawostki związane z Czarnobylską Strefą Wykluczenia oraz odpowiedź na pytanie: czym był „mecz śmierci” i w jakich okolicznościach go rozegrano? Historia wydaje się wstrząsająca, mimo że od wspomnianego wyżej meczu upłynęło już 80 lat, wciąż budzi on więcej pytań niż odpowiedzi. Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” przedstawia krótki zarys historyczny owianego złą sławą „meczu śmierci”. Tak określano mecz piłkarski, który miał zostać rozegrany w 1942 roku przez byłych zawodników radzieckiej ligi, głównie Dynama Kijów, oraz żołnierzy niemieckiego lotnictwa, stacjonujących wówczas w stolicy Ukrainy. Według legendy mecz mieli wygrać zawodnicy z Ukrainy w wyniku 5:3. Co ciekawe, o ile sam fakt rozegrania meczu raczej nie budzi wątpliwości, o tyle legenda z nim związaną wydaje się naciągana i mocno podkoloryzowana. Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” opisuje, że według podań, połowa ukraińskich zawodników miała zginąć w kilka miesięcy po rozegraniu wspomnianego wyżej meczu. Powód? Strona ukraińska sugerowała zemstę, a była to legenda, w którą łatwo było uwierzyć. Ciemiężony lud dostaje szansę pojedynku na równych zasadach i wychodzi z niego zwycięsko, a bezlitosny wróg mści się łajdacko za piłkarskie upokorzenia. Jaka była prawda o "meczu śmierci"? Na to pytanie nie znam odpowiedzi, niemniej warto w tym zakresie przytoczyć słowa Ołeksandra Dowżenki, czołowego przedstawiciela kinematografii ukraińskiej w połowie ubiegłego wieku. Dowżenko zapytany, co uważa na temat okoliczności rozegrania „meczu śmierci”, odpowiedział, że gdyby ta legenda nie istniała, Ukraińcy z pewnością by ją wymyślili. Tajemnicze słowa, skutecznie rozpalające wyobraźnię o duchach Kijowa z minionych lat, wieków, a nawet tysiącleci. Jak przypomina Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl”, historia Rusi Kijowskiej sięga co najmniej 1,5 tysiąca lat wstecz, a stolica Ukrainy to jedno z najstarszych miast w Europie Środkowo-Wschodniej.</p><p>Dobry przewodnik to nie tylko podpowiedzi, ale również ciekawostki i garść niespodzianek. Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” zachęca do odwiedzin Kijowa i Czarnobyla, opisując szczegółowo atrakcje, warto zobaczenia podczas kilkudniowej podróży do Ukrainy. Nie ma co się spieszyć, jak przypomina autor, zwłaszcza że Kijów i Czarnobyl, choć dzielą od siebie zaledwie 100 kilometrów, to w rzeczywistości są to dwa zupełnie różne światy.</p><p>Historia Kijowa to historia Rusi Kijowskiej, z kolei Czarnobyl to bolesna lekcja porażki, jaką człowiek poniósł w zderzeniu z żywiołem energii atomowej. Miasto Prypeć, któremu autor przewodnika poświęca skądinąd dużo miejsca i wiernie opisuje „miasto duchów”, to historia zaledwie 15 lat wielkich nadziei, że można zbudować najpiękniejsze miasto w ZSRR i uczynić mieszkającym tam ludzi szczęśliwymi, wolnymi od trosk innych mieszkańców Związku Radzieckiego. Sen trwał zaledwie 16 lat, tyle istniało miasto Prypeć, a w nocy z 25 na 26 kwietnia 1986 ów sen został brutalnie przerwany awarią reaktora nr 4 w czarnobylskiej elektrowni atomowej.</p>

<p>Trudna historia katastrofy w Czarnobylu została skutecznie spopularyzowana przez serial HBO o tytule „Czarnobyl". Czy to dobry serial? Kapitalny, jeden z najlepszych w historii małego kina. Sukces serialu obudził apetyt miłośników mocnych wrażeń, a Strefa Wykluczenia w Czarnobylu okazała się interesującym kierunkiem w oczach amatorów mocnych wrażeń. Książka "Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” autorstwa Borysa Tynka to z kolei świetna propozycja dla tych, którzy, choć ciekawi świata, cenią podróże do miejsc takich jak Zona, raczej na bezpiecznych kartach literatury faktu. Różne są badania w zakresie wpływu promieniowania wokół Czarnobyla. Komu ufać? Nie wiadomo. Zaufałam koleżance i przeczytałam książkę „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl". Werdykt? Literatura podróżnicza to ten rodzaj książek, które kończą się zbyt szybko!<br><br>Ktoś mógłby powiedzieć, że są lepsze propozycje w zakresie literatury faktu w związku z katastrofą w Czarnobylu, aniżeli Borys Tynka i jego „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl”. To prawda, ale też autor nie koncentruje się na zawilgoceniach nauki, lecz z pewnego dystansu opisuje, co wydarzyło się 24 kwietnia 1986 roku w Czarnobylu. Dalej, Borys Tynka płynnie przechodzi do opisu „Miasta Duchów”, czyli znajdującego się 4 kilometry dalej miasta Prypeć. W ataku atomowym na Hiroszimę zginęło 140 tysięcy mieszkańców miasta. Trzy razy mniej zostało wywiezionych po całym ZSRR po zaledwie awarii reaktora nr 4 w czarnobylskiej elektrowni atomowej. Autor wyjaśnia, że życie tych ludzi zmieniło się na zawsze. Dziś pozostało po nich opuszczone miasto, które na zdjęciach wydaje się postapokaliptycznym, smutnym obrazem klęski poniesionej przez człowieka w zderzeniu z potęgą atomu. Zrobiło się melancholijnie, a przecież lektura książki „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” to świetna przygoda w bezpiecznym wydaniu pod kocem wieczorem!<br><br>Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” opisuje również okolice Kijowa i samą stolicę Ukrainy. Czytelników dumnych z Jana Pawła II zainteresuje bogactwo opisów budynków sakralnych w Ukrainie. Przykład? Katedra św. Michala Archanioła, znana na całym świecie ze swojego rozmiaru i wspaniałej, okazałej złotej kopuły wysoko na szczycie. Z kolei miłośników literatury w klasycznym wydaniu z pewnością zaciekawi fakt, że w nieopodal wspomnianej wyżej katedrze mieszkał sam Michaił Bułhakow. Autor „Mistrza i Małgorzaty” nie był człowiekiem małomównym, toteż chętnie opowiadał po świecie, że nie ma piękniejszego miejsca zbudowanego siłami człowieka, aniżeli wspominana wyżej katedra św. Michala Archanioła. A skoro już jesteśmy przy rosyjskim magiku pióra, Borys Tynka w książce „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” przedstawia również opis muzeum, mieszczącego się w domu, gdzie znany rosyjski pisarz dorastał i tworzył pierwsze dzieła.</p><p>Książka wydana nakładem wydawnictwa Pascal to świetny przewodnik po północnych rejonach Ukrainy. Podróż samolotem z Warszawy do Kijowa to mniej niż dwie godziny. Kijów to świetne miasto na weekend, gdzie dwa dni warto spędzić w Kijowie, a trzeciego odwiedzić Czarnobyl. Lepiej nie mówić na głos wieczorem na lotnisku w Warszawie, że rankiem tego samego dnia zwiedzało się Czarnobylską Strefę Wykluczenia. Być może kiedyś zdobędę się na odwagę i zobaczę Zonę na własne oczy. Wówczas przewodnik „Pascal Lajt. Kijów i Czarnobyl” będzie cennym towarzystwem. Borys Tynka przedstawił miejsca szczególnie warte uwagi, nie stroniąc jednak od opisania wyborów mniej oczywistych. Jakich? Nie będę psuła zabawy tym, którzy zapoznają się z przewodnikiem! ?</p>