Kazachstańskie noce

"Kazachstańskie noce" to zbiór opowiadań, które przedstawiają autentyczne historie Polaków uwięzionych w sowieckich łagrach i wysyłanych w głąb Rosji. Autorka, korzystając z własnych przeżyć, maluje obraz codziennej egzystencji w obozach pracy, opisując monotonię nieskończonych stepów oraz relacje międzyludzkie, które tam się tworzyły. Choć książka przyjmuje formę nowelistyczną, jej treść opiera się na faktach. Naglerowa, mając również osobiste doświadczenia z aresztu z 1940 roku za swoją działalność literacką, w drugiej części książki zamieszcza relacje ze swoich przesłuchań. Dzięki swojemu literackiemu talentowi przekształciła te raporty w dzieła sztuki, dodając im walory literatury pięknej. "Kazachstańskie noce" są przejmującym świadectwem cierpienia Polaków zsyłanych na Syberię wyłącznie z powodu swojej narodowości.