Kancelaria

Przeczytałem Kancelarię Johna Grishama trochę z przypadku, trochę z potrzeby oderwania się od cięższych lektur. I muszę powiedzieć, że to był strzał w dziesiątkę, chociaż sam do końca nie wiem, jak to się stało, że tak mnie ta książka wciągnęła. Bo na pierwszy rzut oka, cóż, historia jakich wiele. Jakiś młody prawnik rzuca pracę w korporacji, trafia do szemranej kancelarii, w tle sprawa przeciwko gigantycznej firmie farmaceutycznej, niby klasyka Grishama. A jednak tutaj wszystko podane jest inaczej. Lżej, z przymrużeniem oka, a jednocześnie z takim ironicznym komentarzem do rzeczywistości.

Zaczyna się od Davida Zinca - młodego prawnika z tzw. wielkiego świata, który pewnego poranka po prostu nie wytrzymuje presji pracy w jednej z topowych kancelarii w Chicago i... znika. Na początku jego ucieczka wydaje się całkiem absurdalna, bo kto normalny rzuca sześciocyfrową pensję, żeby siedzieć w barze z kieliszkiem tequili? Ale im dalej w las, tym bardziej rozumiemy jego desperację. Bo nie chodzi tu o jedną złą decyzję, tylko o cały system, który z ludzi robi trybiki. I właśnie dlatego David zamiast wrócić z podkulonym ogonem do korpoświata, puka do drzwi kancelarii Finley & Figg - czyli dwóch prawników, którzy nawet w czasy swojej świetności by nie uwierzyli, gdyby ktoś im je opisał.

Oscar Finley i Wally Figg to duet idealny, jeśli przez „idealny” rozumiemy ludzi, którzy nie powinni wspólnie prowadzić nawet budki z hot dogami. Oscar to typ zgnuśniałego zgreda, który wypalił się jakieś 15 lat temu i od tamtej pory tylko marudzi. Wally z kolei to podręcznikowy przykład człowieka, który za wszelką cenę chce złapać farta życia, nawet jeśli przy okazji połamie sobie wszystkie kości. Ich kancelaria to taki miks absurdu i chaosu, w którym nie działają drukarki, klienci znikają bez śladu, a księgowość istnieje tylko teoretycznie.

W tym całym bałaganie David zaczyna nowe życie. I mimo że przez długi czas wszystko wskazuje na to, że to był najgorszy możliwy wybór, to jednak krok po kroku wciąga się w to środowisko. A my razem z nim. Grisham zrobił tu coś naprawdę ciekawego – pokazał, jak człowiek może się odnaleźć w najbardziej nieprawdopodobnym miejscu, z najbardziej niepasującymi ludźmi. I że w tym wszystkim może być coś sensownego, jakiś pierwiastek prawdy o życiu, której nie znajdziemy w korporacyjnych regulaminach.

Fabuła rozwija się niespiesznie, ale właśnie to działa na jej korzyść. Nie mamy tu gonitwy akcji, wybuchów, dramatycznych sal sądowych i przemów rodem z filmu. Zamiast tego dostajemy rzeczywistość: przepychanki z papierami, szukanie klientów, niezręczne rozmowy i całe mnóstwo niepewności. A kiedy na horyzoncie pojawia się sprawa przeciwko firmie farmaceutycznej, cała kancelaria zaczyna żyć nadzieją na wielki przełom. Czy słusznie? To już trzeba przeczytać samemu. Grisham nie pozwala sobie na łatwe zakończenia.

To, co mnie ujęło, to galeria postaci. Każdy z bohaterów jest jakoś nie do końca idealny, niedoskonały, może nawet odpychający na początku. Ale z czasem zaczynamy im kibicować. Nawet Wally’emu, który co rusz wpada w nowe kłopoty, bo naprawdę wierzy, że może coś zmienić. Oscar, mimo swojej goryczy, ma momenty przebłysków człowieczeństwa. A David - choć najbardziej przypomina czytelnika, bo wszedł w ten świat z zewnątrz – sam zaczyna się zmieniać i dojrzewać do decyzji, których wcześniej by nie podjął.

Grisham pokazuje tu nie tylko świat małych kancelarii i ich walki o przetrwanie, ale też zderza nas z potęgą korporacji, które prowadzą procesy jak spektakle - z reżyserem, aktorami i wcześniej napisanym scenariuszem. Nie brak tu też komentarza społecznego: o tym, jak działa system, jak trudno się w nim odnaleźć zwykłym ludziom, jak łatwo o nadużycia, jak bardzo pieniądze mogą przysłonić sprawiedliwość.

Nie jest to książka dla tych, którzy szukają klasycznego thrillera prawniczego z zawrotnym tempem i dramatycznymi zwrotami. To raczej opowieść z nutą komedii i ironią na ustach, ale jednocześnie z autentycznym sercem. O ludziach, którzy chcą coś osiągnąć, ale nie bardzo wiedzą jak. O tych, którzy wciąż marzą, choć życie już kilka razy kopnęło ich w tyłek.

Nie ukrywam, że momentami uśmiechałem się szeroko, czasem z politowania, czasem z rozbawienia. Ale były też momenty refleksji. Bo choć Kancelaria może się wydawać lekką książką, to pod spodem kryje się coś więcej. To historia o tym, że nawet jeśli życie nie wyszło tak, jak planowaliśmy, to nie znaczy, że już nie ma dla nas miejsca. Czasem trzeba po prostu znaleźć swoją własną kancelarię - byleby miała otwarte drzwi.

Jako fan Johna Grishama, byłem zaskoczony słysząc wczesną krytykę jego książki. Jednak w miarę jak coraz bardziej zagłębiałem się w tę historię, zaczynałem ją rozumieć. Ta opowieść ma w sobie o wiele więcej humoru niż wiele jego poprzednich książek i to jest dobre.

Nie sposób nie śmiać się z kancelarii Finley & Figg. Są oni uosobieniem drobnych prawników. Nigdy nie odnieśli wielkiego sukcesu, a w każdym miesiącu ledwo starcza im na opłacenie rachunków. Oprócz nich dwojga mają sekretarkę, która zajmuje się wszystkim, Rochelle Gibson. W zasadzie między wszystkimi panuje ostrożne "odprężenie", dopóki nie wydarzą się dwie rzeczy, które mogą zmienić życie wszystkich. Po pierwsze, Wally Figg dowiaduje się o tym, co może stać się poważnym pozwem zbiorowym w związku z lekiem o nazwie Krayoxx. Lek ten rzekomo pomaga obniżyć poziom cholesterolu, ale w rzeczywistości może powodować śmierć ludzi z powodu zawałów serca. Drugim wydarzeniem jest pojawienie się na ich drodze niejakiego Davida Zinc. Zinc był odnoszącym sukcesy pracownikiem dużej kancelarii prawnej w centrum miasta, gdy nagle całkowicie się załamał. Ma dość korporacyjnego życia i postanawia zrezygnować z pracy. Spędza cały dzień w barze Abnera, upijając się, a kiedy postanawia wyjść, nie wie, dokąd pójść. Kiedy w końcu wsiada do taksówki, zauważa na billboardzie znak kancelarii prawnej Finley & Figg i mówi kierowcy, że to jest jego cel podróży.

Jak kancelaria Finley & Figg i jej nowy współpracownik poradzą sobie z rosnącym pozwem zbiorowym przeciwko Varrickowi? Ilu poszkodowanych mogą zgłosić do reprezentacji i czy odniosą sukces? Żaden z nich nie prowadził sprawy przed sądem!
Jeśli masz ochotę przeczytać książkę z dużą dawką humoru, lektura John'a Grisham'a "Kancelaria" jest idealnym wyborem! Nie pożałujesz!

Miałam wielkie plany, aby zanotować kilka uwag i cytatów na temat książki Johna Grishama "Kancelaria". Tak się nie stało, ponieważ skończyło się na tym, że czytałam ją non stop - wzięłam ją do ręki w niedzielę rano i przewróciłam ostatnią stronę późnym wieczorem.

Już od pierwszych stron byłam zauroczona. David Zinc przez ostatnie pięć lat pracował w prestiżowej kancelarii prawniczej we względnej nieświadomości. Aż pewnego ranka zdaje sobie sprawę, że nie może już dłużej tego robić i odchodzi. Ląduje w firmie Finley & Figg - rozwodami, alimentami i wszystkim innym, na czym można zarobić. Mimo że Wally i Oscar określają kancelarię mianem "firmy butikowej", nie są nią w rzeczywistości.

Wally dowiaduje się o potencjalnie dużej sprawie dotyczącej znanego leku na cholesterol. Wygląda na to, że ludzie, którzy go zażywają, umierają na zawał serca oraz choroby z tym związane. Jeśli uda im się znaleźć kilka własnych spraw i skorzystać z pomocy dużych graczy w ramach pozwu zbiorowego, wszyscy mogą być bogaci. Wydaje się to dość proste...... i to by było na tyle, jeśli chodzi o fabułę.

Co sprawiło, że "Kancelarię" czyta się non stop? Na pewno bohaterowie. Taktyka Wally'ego i Oscara jest godna pożałowania, ich działania balansują na cienkiej granicy między pracą dla prawa a jego łamaniem, ale nie sposób nie kibicować im w tej walce Dawida z Goliatem. Davida również da się lubić. Jest rozsądny i racjonalny, ale z nowo odnalezioną wolnością po ucieczce z nudnej pracy w wielkiej firmie. Osobisty wątek dotyczący jego żony Helen również wniósł wiele do książki.

Wygląda na to, że Grisham dobrze się bawił, pisząc "Kancelarię" - w całej książce jest wyczuwalne poczucie humoru. Wiele razy śmiałam się na głos z sytuacji i dialogów. Wiele z tych machinacji, w których biorą udział firmy farmaceutyczne i prawnicy, zastanowiło mnie, jak wiele z nich jest faktem. Wręcz przerażające.

"Kancelaria" to moim zdaniem jedna z najlepszych książek Grishama (a przeczytałam je prawie wszystkie). To absolutnie rozrywkowa powieść, która jest zasłużonym bestsellerem!

Jako fan Johna Grishama, byłem zaskoczony słysząc wczesną krytykę jego książki. Jednak w miarę jak coraz bardziej zagłębiałem się w tę historię, zaczynałem ją rozumieć. Ta opowieść ma w sobie o wiele więcej humoru niż wiele jego poprzednich książek i to jest dobre.

Nie sposób nie śmiać się z kancelarii Finley & Figg. Są oni uosobieniem drobnych prawników. Nigdy nie odnieśli wielkiego sukcesu, a w każdym miesiącu ledwo starcza im na opłacenie rachunków. Oprócz nich dwojga mają sekretarkę, która zajmuje się wszystkim, Rochelle Gibson. W zasadzie między wszystkimi panuje ostrożne "odprężenie", dopóki nie wydarzą się dwie rzeczy, które mogą zmienić życie wszystkich. Po pierwsze, Wally Figg dowiaduje się o tym, co może stać się poważnym pozwem zbiorowym w związku z lekiem o nazwie Krayoxx. Lek ten rzekomo pomaga obniżyć poziom cholesterolu, ale w rzeczywistości może powodować śmierć ludzi z powodu zawałów serca. Drugim wydarzeniem jest pojawienie się na ich drodze niejakiego Davida Zinc. Zinc był odnoszącym sukcesy pracownikiem dużej kancelarii prawnej w centrum miasta, gdy nagle całkowicie się załamał. Ma dość korporacyjnego życia i postanawia zrezygnować z pracy. Spędza cały dzień w barze Abnera, upijając się, a kiedy postanawia wyjść, nie wie, dokąd pójść. Kiedy w końcu wsiada do taksówki, zauważa na billboardzie znak kancelarii prawnej Finley & Figg i mówi kierowcy, że to jest jego cel podróży.

Jak kancelaria Finley & Figg i jej nowy współpracownik poradzą sobie z rosnącym pozwem zbiorowym przeciwko Varrickowi? Ilu poszkodowanych mogą zgłosić do reprezentacji i czy odniosą sukces? Żaden z nich nie prowadził sprawy przed sądem!
Jeśli masz ochotę przeczytać książkę z dużą dawką humoru, lektura John'a Grisham'a "Kancelaria" jest idealnym wyborem! Nie pożałujesz!