Strażnik. Jack Reacher. Tom 25

Co ma zrobić autor, który chce przejść na emeryturę ze swojej drugiej kariery, którą rozpoczął w wieku 40 lat i która okazała się o wiele bardziej udana, niż się spodziewał?<br> Rozwiązaniem Lee Childa - James Grant - było przekazanie obowiązków pisarskich jego młodszemu bratu Andrew Childowi, stąd dwóch autorów na okładce, które są bardziej widoczne niż nawet sam tytuł - "Strażnik". Andrew Child zna Reachera.<br> Jego standardem było albo poruszanie się niezwykle wolno, albo niezwykle szybko. W jednej chwili mógł sprawiać wrażenie rozleniwionego, leniwego, niemal śpiącego. W następnej zaś mógł wpaść w szał działania, wściekły, nieustępliwy, tak długo, jak było to konieczne, a następnie pogrążyć się w spokojnym bezruchu, dopóki nie pojawiło się kolejne zagrożenie. "Strażnik" przypomina wiele z poprzednich historii. Trzyma się formuły, w której Reacher nagle pojawia się w mieście, robi swoją dobrą samarytańską rzecz, pomagając innym zarówno mózgiem, jak i siłą woli, a potem cicho odchodzi bez fanfar. Andrew wplótł też wiele odniesień do przeszłości Reachera - od męstwa jego matki, przez jego karierę wojskową, która nie zakończyła się dobrze, po dawne przygody białego rycerza.<br> <br> W "Strażniku" Reacher przyjeżdża autobusem do Nashville w stanie Tennessee. Jego miłość do muzyki bluesowej prowadzi go do baru, gdzie zapewnia, w prawdziwym stylu Robin Hooda, że zespół otrzyma swoją zapłatę. Reacher szybko wychodzi i zabiera się z kierowcą, który się zgubił i jest w drodze do małego, bezimiennego miasteczka oddalonego o kilka godzin jazdy. On po prostu chce napić się kawy. Ale wtedy Reacher zauważa kilka osób i samochód, które zaciekle zbliżają się do bezwiednego mężczyzny i podejrzewa potencjalne porwanie. Oczywiście udaje mu się zapobiec porwaniu.<br> <br> Następujący po tym łańcuch wydarzeń wciąga Reachera w czasy współczesne. Jego wdzięczna ofiara wyposaża go w telefon komórkowy. Motywacja porwania jest niezwykle odkrywcza, biorąc pod uwagę, że rok wydania to rok wyborczy w USA. Podobała mi się fabuła, choć domyśliłem się tożsamości głównych sprawców.<br> <br> Nie ma tu odniesienia do tego, ile czasu upłynęło od ostatniej przygody Reachera. W poprzedniej części Reacher był opisany jako osoba mająca pewne bóle i dolegliwości, czego można by się spodziewać u mężczyzny po pięćdziesiątce. W tej powieści nic z tym związane nie było widoczne. Reacher nadal stoczył kilka pojedynków. Kilka razy miał ponownie przewagę, ale ręcznie zwyciężył.<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, czuję, że przejście pisarzy było prawie bezproblemowe. Reacher wydaje się nieco mniej lakoniczny, ale jego racje są zgodne z jego osobowością. Jestem z tego zadowolony i wierzę, że fani Reachera będą zadowoleni. Nowi czytelnicy mogą zacząć od "Strażnika", gdyż jest to restart serii.

Co ma zrobić autor, który chce przejść na emeryturę ze swojej drugiej kariery, którą rozpoczął w wieku 40 lat i która okazała się o wiele bardziej udana, niż się spodziewał?<br> Rozwiązaniem Lee Childa - James Grant - było przekazanie obowiązków pisarskich jego młodszemu bratu Andrew Childowi, stąd dwóch autorów na okładce, które są bardziej widoczne niż nawet sam tytuł - "Strażnik". Andrew Child zna Reachera.<br> Jego standardem było albo poruszanie się niezwykle wolno, albo niezwykle szybko. W jednej chwili mógł sprawiać wrażenie rozleniwionego, leniwego, niemal śpiącego. W następnej zaś mógł wpaść w szał działania, wściekły, nieustępliwy, tak długo, jak było to konieczne, a następnie pogrążyć się w spokojnym bezruchu, dopóki nie pojawiło się kolejne zagrożenie. "Strażnik" przypomina wiele z poprzednich historii. Trzyma się formuły, w której Reacher nagle pojawia się w mieście, robi swoją dobrą samarytańską rzecz, pomagając innym zarówno mózgiem, jak i siłą woli, a potem cicho odchodzi bez fanfar. Andrew wplótł też wiele odniesień do przeszłości Reachera - od męstwa jego matki, przez jego karierę wojskową, która nie zakończyła się dobrze, po dawne przygody białego rycerza.<br> <br> W "Strażniku" Reacher przyjeżdża autobusem do Nashville w stanie Tennessee. Jego miłość do muzyki bluesowej prowadzi go do baru, gdzie zapewnia, w prawdziwym stylu Robin Hooda, że zespół otrzyma swoją zapłatę. Reacher szybko wychodzi i zabiera się z kierowcą, który się zgubił i jest w drodze do małego, bezimiennego miasteczka oddalonego o kilka godzin jazdy. On po prostu chce napić się kawy. Ale wtedy Reacher zauważa kilka osób i samochód, które zaciekle zbliżają się do bezwiednego mężczyzny i podejrzewa potencjalne porwanie. Oczywiście udaje mu się zapobiec porwaniu.<br> <br> Następujący po tym łańcuch wydarzeń wciąga Reachera w czasy współczesne. Jego wdzięczna ofiara wyposaża go w telefon komórkowy. Motywacja porwania jest niezwykle odkrywcza, biorąc pod uwagę, że rok wydania to rok wyborczy w USA. Podobała mi się fabuła, choć domyśliłem się tożsamości głównych sprawców.<br> <br> Nie ma tu odniesienia do tego, ile czasu upłynęło od ostatniej przygody Reachera. W poprzedniej części Reacher był opisany jako osoba mająca pewne bóle i dolegliwości, czego można by się spodziewać u mężczyzny po pięćdziesiątce. W tej powieści nic z tym związane nie było widoczne. Reacher nadal stoczył kilka pojedynków. Kilka razy miał ponownie przewagę, ale ręcznie zwyciężył.<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, czuję, że przejście pisarzy było prawie bezproblemowe. Reacher wydaje się nieco mniej lakoniczny, ale jego racje są zgodne z jego osobowością. Jestem z tego zadowolony i wierzę, że fani Reachera będą zadowoleni. Nowi czytelnicy mogą zacząć od "Strażnika", gdyż jest to restart serii.

Przeglądając w internecie recenzje "Strażnika", zwróciłem uwagę, że wielu czytelników uważa, że Reacher stracił część swojej osobowości, jako że to pierwsza książka z serii, w której do głosu dochodzi brat Lee Childa - Andrew. Ja tego tak nie odczułem. Reacher może być trochę starszy, trochę łagodniejszy, ale nadal jest tym samym samotnikiem z żądzą wędrówek, która każe mu podróżować po całym kraju. Nadal jest magnesem dla ludzi w tarapatach i nie może się oprzeć, by nie pomóc uciemiężonym. Nadal posiada niewiarygodną zdolność do wygrywania każdej walki, niezależnie od tego, z iloma przeciwnikami przyjdzie mu się zmierzyć. I nadal podróżuje tylko ze szczoteczką do zębów. Przez krótki czas w tej historii miał telefon, ale w końcu go oddał. Lubię osobowość Reachera - pozytywną i optymistyczną, pomocną w ekstremalnych sytuacjach, bez chciwości, bez depresji, bez poczucia winy. Obaj bracia Child zachowali ten temperament. I widzę humor w przerysowaniu cech charakteru, zwłaszcza czarnych charakterów i w dialogach Reachera. <br> <br> "Strażnik" to kolejna świetna historia w kolekcji. Niespodziewana, nieplanowana sytuacja zmusza Reachera do pomocy facetowi w sporych opałach. Jednak Reacher nie zdawał sobie sprawy, że ta pomoc wiązać się będzie z dużo większym zaangażowaniem. To jednak nie może sprawić, że samotny wędrowiec rozłoży ręce. Będzie tak długo zajmował się tą sprawą, aż w końcu doprowadzi ją do końca. <br> <br> Będę czytał kolejne książki Reachera tak długo, jak długo będą się ukazywać..

Przeglądając w internecie recenzje "Strażnika", zwróciłem uwagę, że wielu czytelników uważa, że Reacher stracił część swojej osobowości, jako że to pierwsza książka z serii, w której do głosu dochodzi brat Lee Childa - Andrew. Ja tego tak nie odczułem. Reacher może być trochę starszy, trochę łagodniejszy, ale nadal jest tym samym samotnikiem z żądzą wędrówek, która każe mu podróżować po całym kraju. Nadal jest magnesem dla ludzi w tarapatach i nie może się oprzeć, by nie pomóc uciemiężonym. Nadal posiada niewiarygodną zdolność do wygrywania każdej walki, niezależnie od tego, z iloma przeciwnikami przyjdzie mu się zmierzyć. I nadal podróżuje tylko ze szczoteczką do zębów. Przez krótki czas w tej historii miał telefon, ale w końcu go oddał. Lubię osobowość Reachera - pozytywną i optymistyczną, pomocną w ekstremalnych sytuacjach, bez chciwości, bez depresji, bez poczucia winy. Obaj bracia Child zachowali ten temperament. I widzę humor w przerysowaniu cech charakteru, zwłaszcza czarnych charakterów i w dialogach Reachera. <br> <br> "Strażnik" to kolejna świetna historia w kolekcji. Niespodziewana, nieplanowana sytuacja zmusza Reachera do pomocy facetowi w sporych opałach. Jednak Reacher nie zdawał sobie sprawy, że ta pomoc wiązać się będzie z dużo większym zaangażowaniem. To jednak nie może sprawić, że samotny wędrowiec rozłoży ręce. Będzie tak długo zajmował się tą sprawą, aż w końcu doprowadzi ją do końca. <br> <br> Będę czytał kolejne książki Reachera tak długo, jak długo będą się ukazywać..