Iskry

Moje pierwsze spotkanie z rękopisem "Iskier" było niezwykłe. Od razu poczułem obecność prawdziwej poezji, jakby niesłyszalny mosiężny dzwon wciąż rezonował swoim wcześniejszym echem. Nieliczni współcześni polscy poeci potrafią pisać w sposób tak zwięzły. Wśród nich są Krystyna Miłobędzka, Ryszard Krynicki, Klara Nowakowska oraz Julia Szychowiak. Anna Kubarycz zdecydowanie dołącza do tego wyjątkowego grona.

Uważny czytelnik "Iskier" dostrzeże, że poetycka miniatura nie ogranicza się jedynie do rozmiaru utworu. Choć krótka forma, nie ustępuje rozbudowanym narracyjnie wierszom. W zwięzłych wersach zawiera się pełnia ludzkiego życia: jego słabości, poszukiwanie siły, rozpacz i nadzieja. W utworach Anny Kubarycz dostrzega się płomień, który zarówno inspiruje, jak i skłania do refleksji nad samym sobą. Niektóre z jej iskier, choć piękne, są na tyle osobiste, że mogą nas w środku poparzyć.

Tomik kończy się słowami: "Ze słów buduje się/i mosty/i mury", co doskonale podkreśla niezwykłą wartość tej książki. Wiersze Anny Kubarycz są jak sekrety przejścia, które odkrywamy z zapartym tchem.

Anna Kubarycz urodziła się w 1983 roku w Raciszynie. Jest autorką tomiku poezji "Potrzeby fizjo(nie)logiczne", który ukazał się w 2018 roku. Zdobyła uznanie w wielu konkursach poetyckich, a jej pasje obejmują literaturę i muzykę. Śpiewa w chórze i gra na trąbce.