Infekcja

„Infekcja” 5 ⭐<br> <br> Thriller opowiada o młodej lekarce Toby. W czasie nocnej zmiany na izbę przyjęć zostaje przyjęty pacjent - starszy mężczyzna, którego policja znalazła nagiego, bełkoczącego i zdezorientowanego w parku. Toby zajmuje się staruszki. Kiedy wczesnym rankiem idzie sprawdzić, co się dzieje z jej dziwnym pacjentem, okazuje się, że zniknął. Na domiar złego pojawia się syn staruszka, który jest święcie przekonany, że ojciec nie cierpi na demencję i jeszcze tydzień temu rozmawiał z nim w zupełnie normalny sposób. Po zaginięciu mężczyzny nie tylko jego syn, ale także dyrekcja szpitala chce postawić przed sądem Toby, która była odpowiedzialna za ich pacjenta. Staruszek zniknął z powierzchni ziemi i w końcu inny starszy mężczyzna, którego ciało wydaje się dużo młodsze niż w rzeczywistości, zostaje przyjęty do szpitala w stanie dezorientacji i z drgawkami w prawym ramieniu, gdzie umiera tydzień później. Nie tylko Toby, ale także patolog Daniel Dvorak nabiera podejrzeń, gdy okazuje się, że obaj pacjenci mieszkali w domu spokojnej starości Brant Hill. Czy to możliwe, że tym mieszkańcom, którzy tego chcą, podaje się hormony, czyli tzw. kurację odmładzającą? Jednak wszyscy ci mieszkańcy prędzej czy później trafiają do szpitala w stanie zdezorientowania i umierają nieco później, cierpiąc na rzadką, śmiertelną chorobę. To nie może być zbieg okoliczności, ale ktoś ze wszystkich sił stara się uniemożliwić Toby'emu i Dvorakowi poznanie prawdziwych przyczyn dziwnych zgonów w Brant Hill.<br> <br> Dawno nie czytałam thrillera autorstwa Tess Gerritsen, ale po raz kolejny nie zawiodła. To nie jest sztuczka, którą stosuje za każdym razem w ten sam sposób, a Ty to zauważasz. Nawet jeśli przeczytało się już wszystkie książki tej autorki, do samego końca pozostaje ona ekscytująca i nieprzewidywalna. Uważam, że to bardzo sprytne. W „Infekcji” fabuła jest dość wymyślna, a jednak Gerritsen udaje się uczynić tę historię bardzo logiczną i wiarygodną. Myślę, że jest to spowodowane wiarygodnymi postaciami występującymi w książce i ich sytuacją życiową. Udaje jej się je opracować w taki sposób, że to wszystko jest naprawdę możliwe. Bardzo podobała mi się szczegółowość terminologii medycznej i procedur stosowanych na ostrym dyżurze, a także zwrot akcji na końcu. Polecam każdemu, kto lubi powieści sensacyjne lub książki o tematyce medycznej.

„Infekcja” 5 ⭐<br> <br> Thriller opowiada o młodej lekarce Toby. W czasie nocnej zmiany na izbę przyjęć zostaje przyjęty pacjent - starszy mężczyzna, którego policja znalazła nagiego, bełkoczącego i zdezorientowanego w parku. Toby zajmuje się staruszki. Kiedy wczesnym rankiem idzie sprawdzić, co się dzieje z jej dziwnym pacjentem, okazuje się, że zniknął. Na domiar złego pojawia się syn staruszka, który jest święcie przekonany, że ojciec nie cierpi na demencję i jeszcze tydzień temu rozmawiał z nim w zupełnie normalny sposób. Po zaginięciu mężczyzny nie tylko jego syn, ale także dyrekcja szpitala chce postawić przed sądem Toby, która była odpowiedzialna za ich pacjenta. Staruszek zniknął z powierzchni ziemi i w końcu inny starszy mężczyzna, którego ciało wydaje się dużo młodsze niż w rzeczywistości, zostaje przyjęty do szpitala w stanie dezorientacji i z drgawkami w prawym ramieniu, gdzie umiera tydzień później. Nie tylko Toby, ale także patolog Daniel Dvorak nabiera podejrzeń, gdy okazuje się, że obaj pacjenci mieszkali w domu spokojnej starości Brant Hill. Czy to możliwe, że tym mieszkańcom, którzy tego chcą, podaje się hormony, czyli tzw. kurację odmładzającą? Jednak wszyscy ci mieszkańcy prędzej czy później trafiają do szpitala w stanie zdezorientowania i umierają nieco później, cierpiąc na rzadką, śmiertelną chorobę. To nie może być zbieg okoliczności, ale ktoś ze wszystkich sił stara się uniemożliwić Toby'emu i Dvorakowi poznanie prawdziwych przyczyn dziwnych zgonów w Brant Hill.<br> <br> Dawno nie czytałam thrillera autorstwa Tess Gerritsen, ale po raz kolejny nie zawiodła. To nie jest sztuczka, którą stosuje za każdym razem w ten sam sposób, a Ty to zauważasz. Nawet jeśli przeczytało się już wszystkie książki tej autorki, do samego końca pozostaje ona ekscytująca i nieprzewidywalna. Uważam, że to bardzo sprytne. W „Infekcji” fabuła jest dość wymyślna, a jednak Gerritsen udaje się uczynić tę historię bardzo logiczną i wiarygodną. Myślę, że jest to spowodowane wiarygodnymi postaciami występującymi w książce i ich sytuacją życiową. Udaje jej się je opracować w taki sposób, że to wszystko jest naprawdę możliwe. Bardzo podobała mi się szczegółowość terminologii medycznej i procedur stosowanych na ostrym dyżurze, a także zwrot akcji na końcu. Polecam każdemu, kto lubi powieści sensacyjne lub książki o tematyce medycznej.

„Infekcja” z 1997 roku, autorstwa Tess Gerritsen, to książka o lekarce Toby Harper. Na nocnym dyżurze w szpitalu pojawia się zdezorientowany starszy mężczyzna z dziwnymi, napadowymi objawami, ale zanim można go odpowiednio zbadać i leczyć, znika. Kiedy umiera kolejny pacjent z podobnymi objawami, Tony zleca autopsję, a patolog Daniel Dvorak podejrzewa wysoce zakaźną chorobę. Razem podążają za wskazówkami, które prowadzą ich do ekskluzywnej rezydencji dla seniorów. Tamtejsi lekarze nie są zbyt chętni do współpracy, a jednocześnie Harper ma wrażenie, że ktoś próbuje zaszkodzić jej i jej cierpiącej na demencję matce.<br> <br> W thrillerze medycznym, którego akcja toczy się w sferze eksperymentalnej genetyki z zastosowaniem nieetycznych metod, miesza się groza i uzasadniona wątpliwość, że być może coś podobnego jest już obmyślane lub nawet testowane. Doktor Tony Harper nie ma takiej charyzmy i inteligencji jak Maura Isles i niezbyt ją polubiłam, ale Tess Gerritsen przedstawiła w „Infekcji” przemyślaną fabułę i dobry suspens. Czasami pojawiało się trochę za dużo medycznych wyjaśnień, których nie rozumie się jako laik, ale „Infekcja” potrafiła mnie porwać już po kilku stronach, a napięcie utrzymywało się do ostatniej strony. Mimo, że „Infekcja” bardzo mi się spodobała, jak zresztą większość książek Tess Gerritsen, to jednak kilka wątków w niej zawartych wydało mi się powtarzalnych - lekarka, która nie może zostawić w spokoju policyjnego śledztwa i sama staje się podejrzaną, jej życie rozpada się wokół niej, a jedyny człowiek, na którym chce się oprzeć, jest jedną z osób, które miały zbudować sprawę przeciwko niej. Na końcu czułam się rozczarowana. Jakby autorka nie mogła wymyślić nic oryginalnego, więc po prostu wrzuciła to, co znała.

„Infekcja” z 1997 roku, autorstwa Tess Gerritsen, to książka o lekarce Toby Harper. Na nocnym dyżurze w szpitalu pojawia się zdezorientowany starszy mężczyzna z dziwnymi, napadowymi objawami, ale zanim można go odpowiednio zbadać i leczyć, znika. Kiedy umiera kolejny pacjent z podobnymi objawami, Tony zleca autopsję, a patolog Daniel Dvorak podejrzewa wysoce zakaźną chorobę. Razem podążają za wskazówkami, które prowadzą ich do ekskluzywnej rezydencji dla seniorów. Tamtejsi lekarze nie są zbyt chętni do współpracy, a jednocześnie Harper ma wrażenie, że ktoś próbuje zaszkodzić jej i jej cierpiącej na demencję matce.<br> <br> W thrillerze medycznym, którego akcja toczy się w sferze eksperymentalnej genetyki z zastosowaniem nieetycznych metod, miesza się groza i uzasadniona wątpliwość, że być może coś podobnego jest już obmyślane lub nawet testowane. Doktor Tony Harper nie ma takiej charyzmy i inteligencji jak Maura Isles i niezbyt ją polubiłam, ale Tess Gerritsen przedstawiła w „Infekcji” przemyślaną fabułę i dobry suspens. Czasami pojawiało się trochę za dużo medycznych wyjaśnień, których nie rozumie się jako laik, ale „Infekcja” potrafiła mnie porwać już po kilku stronach, a napięcie utrzymywało się do ostatniej strony. Mimo, że „Infekcja” bardzo mi się spodobała, jak zresztą większość książek Tess Gerritsen, to jednak kilka wątków w niej zawartych wydało mi się powtarzalnych - lekarka, która nie może zostawić w spokoju policyjnego śledztwa i sama staje się podejrzaną, jej życie rozpada się wokół niej, a jedyny człowiek, na którym chce się oprzeć, jest jedną z osób, które miały zbudować sprawę przeciwko niej. Na końcu czułam się rozczarowana. Jakby autorka nie mogła wymyślić nic oryginalnego, więc po prostu wrzuciła to, co znała.