Hipisi w PRL-u

"Hipisi w PRL-u" to książka autorstwa Kamila Sipowicza, która ma na celu ocalenie od zapomnienia fenomenu polskiego ruchu hipisowskiego w czasach PRL-u. Pomimo że komunistyczna propaganda przedstawiała polskich hipisów jako "niewinnych rewolucjonistów", piętnując ich jako pasożytniczą warstwę i narkomanów, istotne jest przypomnienie, jak walczyli o swoje ideały. Ten pejoratywny obraz pozostał żywy nawet po zmianach ustrojowych, wciąż kształtując narrację historyczną przez nowych interpretatorów.

Hipisi w Polsce Ludowej byli przykładem buntu przeciwko kolektywnej rzeczywistości narzuconej przez marksistowską ideologię. Pokazali, że można żyć inaczej, że jest przestrzeń na wolność, pokój i miłość, mimo trudnych warunków politycznych. Ich działania były zaczątkiem małych, solidarnych wspólnot. Dzięki nim sztuka, muzyka, teatr, psychologia i ekologia przeżyły kulturowe przebudzenie i zmiany.

Kamil Sipowicz, urodzony w 1953 roku w Otwocku, to człowiek wielu talentów – pisarz, filozof i malarz – który w latach siedemdziesiątych zaangażował się w ruch hipisowski. Jest autorem licznych książek, w tym takich jak "Heidegger: degeneracja i nieautentyczność", "Marihuana" oraz "Podwójna linia życia" (napisana wspólnie z Korą), a także trzech tomików poezji. Jego prace przyczyniają się do zrozumienia ruchu hipisowskiego w Polsce i jego długotrwałego wpływu na kulturę.