Hillary Clinton

Stany Zjednoczone nigdy nie były państwem monarchicznym, lecz ich scena polityczna wielokrotnie poznawała potężne dynastie prezydenckie jak Adamsowie, Rooseveltowie czy Bushowie. Czy nadchodzi czas na kolejną? Po piętnastu latach od końca prezydentury Billa Clintona, Hillary Clinton, jego żona, staje do walki o fotel w Białym Domu, dążąc do tego, by zostać pierwszą kobietą na czele globalnego supermocarstwa. Mimo jej bogatego doświadczenia jako Pierwsza Dama, senator i sekretarz stanu, Hillary wciąż pozostaje postacią kontrowersyjną. Dla swoich zwolenników jest nieugiętą obrończynią uciśnionych, z misją budowania bardziej sprawiedliwego świata, podczas gdy krytycy widzą w niej jedynie ambitną polityczkę żądną władzy i bogactwa. W przypadku wygranej stanie przed wielkim wyzwaniem - narastającą falą prawicowego populizmu w Ameryce i pozostałych krajach Zachodu. Pytanie brzmi: czy Hillary Clinton sprosta wyzwaniom współczesnej polityki? Tomasz Zalewski w swojej książce stara się rozwikłać te zagadnienia.

W sobotę, 13 czerwca 2015 roku, Hillary Rodham Clinton pojawia się na scenie, potwierdzając swoją kandydaturę na prezydencką nominację Demokratów poprzez Twittera. To jej druga szansa na osiągnięcie najwyższego szczebla, który dotychczas był osiągalny wyłącznie przez mężczyzn. Przez siedem lat wcześniej, wydawała się być pewniakiem, lecz zupełnie niespodziewanie wyprzedził ją młody, dotąd nieznany czarnoskóry senator. Czy teraz uda jej się osiągnąć sukces?

Hillary Clinton podkreśla, że prawdziwy dobrobyt powinien obejmować wszystkich obywateli, a nie jedynie kadry menedżerskie największych korporacji czy osoby zarządzające funduszami hedgingowymi. Krytykuje Republikanów za ich plany zmniejszenia podatków dla najzamożniejszych i promowanie gospodarki, w której dobrobyt „skapuje” do mniej zamożnych niczym okruchy ze stołu. Oskarża swoich przeciwników o brak świeżych pomysłów, przytaczając, że "śpiewają starą melodię: Yesterday". Podczas swojego przemówienia energicznie piętnuje nierówności społeczne i stagnację dochodów klasy średniej, nawołując do podtrzymania dziedzictwa Franklina Delano Roosevelta, co spotyka się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności.