Grób w górach. Sebastian Bergman. Tom 3

<p>Jestem zagorzałą fanką serii powieści o Sebastianie Bergmanie, napisanej przez szwedzki duet - Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta. Pierwsze dwa tomy skupiały się raczej na policyjnych sprawach, które trzymały mnie w napięciu, ale tutaj prawdziwą gwiazdą jest główny bohater, bezczelny psycholog kryminalny - tytułowy Sebastian Bergman. “Grób w górach” to znakomity thriller, który w równym stopniu kładzie nacisk na dobrze poprowadzony wątek śledczy, co na prywatne życie śledczych - ich emocjonalne przeżycia i relacje. Ponownie w tej książce główny bohater odgrywa rolę nietuzinkowego, raczej narcystycznego i zadufanego kobieciarza. Jednak chcąc zjednać sobie sympatię swojej córki Vanji (dla której ten fakt jest nieznany), pokazuje w tej książce również swoją drugą, współczującą i emocjonalną stronę.</p><p>Książka przedstawia, podobnie jak w poprzednich tomach, sprawę policyjną, w którą angażuje się szwedzki zespół dochodzeniowy pod wodzą Torkela Höglunda. Zespół ten już wcześniej korzystał z kluczowej współpracy Bergmana przy rozwiązywaniu skomplikowanych spraw, więc w momencie rozpoczęcia tego tomu jest już mniej więcej oczywiste, że jest on częścią zespołu, nawet jeśli wszyscy nie wydają się być szczęśliwi z jego obecności. Tym razem w górskim regionie Szwecji zostaje znaleziony masowy grób z sześcioma ciałami i zespół ten zostaje przydzielony do rozwiązania sprawy.</p><p>Podczas górskiej wędrówki w Jämtlandzie dwie Szwedki znajdują wystającą z ziemi rękę, a po bliższym przyjrzeniu się - grób, w którym pochowano sześć osób, w tym dwoje dzieci. Torkel i jego jednostka dochodzeniowa zostają poproszeni o powrót na miejsce zdarzenia. Dowiadują się, że w tym samym czasie, w którym doszło do morderstw, miał miejsce również wypadek samochodowy, w którym zginęła Amerykanka Patricia Welton.</p><p>Ale ta książka pokazuje jeszcze więcej historii poza policyjnym śledztwem - śledzimy też afgańską rodzinę, której dziewięć lat temu ojciec i mąż zniknęli bez śladu, szanowanego dziennikarza, który zainteresował się tym zniknięciem, a także wysokich rangą funkcjonariuszy policji i służb specjalnych, zaangażowanych w ten czy inny sposób w tajemnice, które odkrywa fabuła.</p><p>Fabuła jest bardzo dobrze poprowadzona, a wszystkie wątki zostają sprytnie połączone na końcu. Hjorth i Rosenfeldt oferują tym samym godnego następcę swoich dwóch poprzednich książek - “Ciemnych sekretów” i “Ucznia”. Historia jest naprawdę wciągająca i pełna napięcia!</p><p>Mimo, iż uważam, że ta książka była całkiem dobra, to muszę przyznać, że moje zainteresowanie wątkiem śledczym nie było w tej książce tak wysokie jak w poprzednich. Myślę, że ma to związek z faktem, że zaangażowanie Sebastiana w jej rozwiązanie jest zmniejszona, a ja czytam te książki głównie dla niego i jego umiejętności detektywistycznych. Nie znaczy to, że sprawa nie jest interesująca - jestem daleko od takich stwierdzeń. To skomplikowane śledztwo, które uchyla nieco rąbka tajemnicy, jak działają polityczne gry, jakie rozgrywają się w zachodnich społeczeństwach, oraz ksenofobię, jaka wciąż istnieje wobec ludzi z krajów muzułmańskich.</p><p>Podsumowując, “Grób w górach” to kolejna doskonała powieść z tej serii serii. W dalszym ciągu obaj autorzy potrafią zbudować angażującą historię, w której pojawiają się ciekawie nakreślone i złożone postacie. Ten konkretny tom kończy się bardzo angażującym cliffhangerem, który pozostawia czytelnika z chęcią natychmiastowego sięgnięcia po czwarty tom. Zaraz za niego się zabieram!</p>

<p>Jest to trzecia książka z serii Sebastian Bergman i jak na razie jest tą, która najbardziej przypadła mi do gustu. Chyba nie jest to powszechna opinia, bo wśród fanów tej serii “Grób w górach” figuruje jako jedna z najgorszych pozycji w dorobku duetu Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta.</p><p>To prawda, że może nie zasługuje na takie pochwały, jakie poniżej przedstawię, ale zdecydowanie bardziej wpłynęła na mnie emocjonalnie niż pozostałe, a styl autorów bardzo się poprawił w moim odczuciu. Czułam, że historia napisana jest ze znacznie większą swadą, a każda z postaci odsłoniła swoją najbardziej intymną i ludzką stronę. Jeśli już od początku przyznawałam, że jest bardzo dobrze napisana, to teraz czuję, że postacie są psychologicznie bardzo złożone, prawdziwe. To jest największa siła tych powieści.</p><p>W tym momencie muszę przyznać, że coraz bardziej lubię Sebastiana Bergmana. Ale z drugiej strony, gdyby tak choć jeden raz ktoś kopnął go w tyłek, nie uroniłabym za nim ani jednej łzy. Narracja życia głównego bohatera jest kontynuowana - nadal jest tą samą nieznośną osobą, ale wydaje się lepiej rozumieć ludzi i ich uczucia.</p><p>W górach Jämtlandu przypadkowo zostaje odkryty masowy grób. Znaleziono w nim aż sześć martwych osób, w tym dwoje dzieci. Wkrótce udaje się zidentyfikować 2 z 6 osób; okazuje się, że to holenderskie małżeństwo, które od jakiegoś czasu było zaginione. Kim są pozostałe 4 osoby - nie wiadomo. Do sprawy zostaje przydzielony Törkel i jego zespół. Są w ślepym punkcie do momentu, aż widzą pewne powiązania i stopniowo uzyskują lepsze pojęcie o tym, kto jest pochowany w grobie…</p><p>“Grób w górach” jest powolną, ale dobrze skonstruowaną powieścią. Fabuły w tej książce nie ma wiele, ale i tak nie można przestać jej czytać. No i dodajmy do tego, to wspaniale napisane zakończenie - po zakończeniu tej książki nie sposób nie pędzić na kolejną odsłonę. Podstępne, ale bardzo skuteczne. Zwykle nie wybaczam tych zakończeń, które pozostawiają cię z głodem na więcej, ale biorąc pod uwagę to, jak bardzo mi się podobało dzieło Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta, będę musiała to wybaczyć.</p><p>Podsumowując, jeśli po pierwszej książce byłam trochę zimna i pozostawiona z niewielką chęcią do dalszego czytania o tych bohaterach, a w drugiej czułam, że fabuła jeszcze bardziej szwankuje, to trzecia książka przywróciła mi chęć do kontynuowania tej serii i według mnie zasługuje na najwyższą ocenę. Polecam!</p>