Fałszywe drogi wychowania

W dzisiejszych czasach obserwujemy zjawisko odrzucania tradycyjnych wartości pedagogicznych, które znajduje swój wyraz w nurtach antypedagogicznych. W nurcie tym, prawa dziecka, takie jak prawo do samodecydowania, wyboru środowiska czy nawet opuszczenia rodziców, oraz prawo do życia bez kar i ograniczeń w sferze seksualnej, są szczególnie akcentowane. Taka nieograniczona wolność, choć wydaje się atrakcyjna, niesie za sobą moralne dylematy i zaskakująco może prowadzić do zniewolenia jednostki. Przyjęcie założenia, że ludzie są z natury dobrzy i kierują się jedynie instynktami, sprzyja rozwojowi etycznego naturalizmu i hedonizmu.

Wielu nauczycieli nie zauważa destrukcyjnych skutków takiego systemu, którego celem jest zmiana polskiego sposobu myślenia. Problem ten wydaje się także umykać uwadze ponad czterystu profesorów pedagogiki w Polsce. Zamiast strzec młodych ludzi przed moralnym upadkiem, często nieświadomie wspierają szerzenie się tych patologicznych idei w środowiskach akademickich. Coraz częściej też pojawiają się publikacje pedagogiczne o wątpliwej wartości, które promują nowe, „naukowe” metody kształcenia, próbujące narzucić określoną wizję człowieka i jego wychowania.

Na poziomie europejskim przeważa pogląd, że takie instytucje jak religia, rodzina czy naród są już reliktami przeszłości. Ten sposób myślenia wpływa na społeczne podejście do edukacji oraz wartości, które były fundamentem wychowania przez wieki.