Dziecięce koszmary

<p>Nie mam łatwej przygody z książkami Lisy Gardner. Podobała mi się jej pierwsza książka z serii o detektyw D. D. Warren, lubię też “Dom dla lalek”, ale tom 2 i 3 z wspomnianej serii, zupełnie nie przemówiły mi do gustu. Sięgałam więc po “Dziecięce koszmary” bez entuzjazmu, pomimo dość dobrych opinii, które na temat tej książki słyszałam. Przyznam, że zaskoczyłam się bardzo i nie spodziewałam się po tej autorce takiej książki.</p><p>Historię otwiera retrospekcja Danielle Burton, gdy ta miała dziewięć lat, a jej ojciec zabił jej matkę, siostrę i brata, zanim zwrócił broń na siebie na jej oczach. Teraz, gdy zbliża się dwudziesta piąta rocznica tego strasznego wydarzenia, Danielle jest 34-letnią pielęgniarką w dziecięcym szpitalu psychiatrycznym, a w jej życiu po raz kolejny pojawi się trzęsienie ziemi. Danielle zawsze miała szczególnie trudny okres w tym czasie, ale teraz jeszcze bardziej dołuje ją sprawa, w której dwie rodziny zostały zamordowane. Jest to sprawa jej bliska, ponieważ obie rodziny miały dziecko, które było leczone na oddziale psychiatrycznym, gdzie pracuje Danielle.</p><p>Victoria Oliver jest oddaną matką Evana, który cierpi na ciężką chorobę psychiczną. Jej mąż zabrał ich córkę i odszedł zostawiając Victorię, aby zmagała się sama, próbując wychować Evana jak najnormalniej i nie oddając go do placówki.</p><p>Dwie rodziny, które zostały zabite nie mogły być bardziej różne. Pierwsza rodzina pochodziła z zamożnej dzielnicy. Oboje rodzice ciężko pracowali i regularnie chodzili do kościoła. Byli kochającymi i oddanymi rodzicami. Druga rodzina pochodziła z biedoty, a ojciec był znanym dilerem narkotyków. Detektyw D.D. Warren już od początku wie, że musi istnieć jakiś związek pomiędzy tymi sprawami. Musi tylko dowiedzieć się, jaki to związek.</p><p>Historia porusza kilka mrocznych tematów. Oprócz masowych zabójstw całych rodzin jest podstawowy wątek dzieci z poważnymi problemami psychicznymi. Jest to o tyle mocny wątek, że dotyczy bardzo ważnego i realnego tematu, z którym zmagamy się w rzeczywistości. Lisa Gardner w dużą dawką realizmu oddaje to, jakim koszmarem jest zarówno cierpienie na taką chorobę, jak i jaki wpływ ma to na całą rodzinę. Myślę, że ciężko było ten temat tak poruszyć, aby go zbytnio nie uprościć, ale Gardner według mnie z tego zmagania wychodzi obronną ręką.</p><p>Oprócz poruszania mrocznych i ważnych tematów, “Dziecięce koszmary” to naprawdę dobrze poprowadzona powieść śledcza. Tropy rzucane są regularnie, a i tak nie wiedziałam w pełni, jak ta książka się zakończy. Byłam więc totalnie zaskoczona zakończeniem, ale nie powiem - byłam usatysfakcjonowana. Z tej książki ujawnia się cały talent pisarski, jaki może posiadać Lisa Gardner. Wiedząc teraz na co ją stać, z chęcią zabiorę się za kolejne książki z tej serii. Mam nadzieję, że są równie dobre co “Dziecięce koszmary”.</p>

<p>“Dziecięce koszmary” to kolejna książka o D. D. Warren, po którą sięgam. Rany, to powoli się zmienia w uzależnienie…</p><p>Detektyw D. D. Warren zostaje wezwana na miejsce zbrodni, w którym nikt nie chciałby się zjawić... Tak, chodzi tutaj o morderstwo dzieci. Cała rodzina została brutalnie zabita i nie ma żadnych wskazówek prowadzących do tego, dlaczego, poza tym, że ojciec jest podejrzany o próbę samobójstwa. Kiedy kilka dni później dochodzi do kolejnego podobnego morderstwa, D. D. i jej zespół wiedzą, że to nie może być przypadek, mimo że z trudem udaje im się znaleźć powiązania pomiędzy tymi sprawami. Tymczasem pielęgniarka dziecięca Danielle Burton przeżywa 25 rocznicę nocy, która na zawsze zmieniła jej życie. Z kolei Victoria Oliver jest zdeterminowana, aby opiekować się swoim niestabilnym emocjonalnie i chorym psychicznie synem, a ta decyzja może ją wiele kosztować</p><p>Na początku nie wiedziałam jak te poszczególne wątki (a zwłaszcza sprawy Danielle i Victorii) ostatecznie połączą się ze sobą. Oczywiście, wiadome było, że jakoś to wszystko łączy się z główną zbrodnią, ale nie wiedziałam w jaki sposób Lisa Gardner tego dokona i dałam się kompletnie zaskoczyć. Wszystkie trzy z tych sytuacji były bardzo interesujące same w sobie, a połączone sprawiły, że były naprawdę interesujące. Ważne jest też to, że tymi pobocznymi wątkami Gardner nie tylko chce zaintrygować czytelnika, ale i przekazać mu interesujące spojrzenie na sprawy społeczne. Myślę, że po lekturze tej książki wiele osób sobie zada pytanie na temat instytucji szpitali psychiatrycznych i opieki nad chorującymi psychicznie dziećmi. Punkt dla autorki za podjęcie ważnego tematu i na dodatek oryginalne i niejednoznaczne spojrzenie.</p><p>D. D. Warren była tym razem wyraźnie główną bohaterką i to jej spojrzenie zdeterminowało cały kształt powieści. Oczywiście, znaczącą rolę zajęła już w poprzednim tomie, ale teraz dopiero jest ona w tej historii najważniejszą postacią. I to jej umiejętności śledcze znacznie pomogły w tej sprawie. Widać, że bardzo rozwinęła się zarówno pod względem śledczym, jak i jako osoba. Miło widzieć, że bohaterka w końcu przechodzi jakąś drogę, a nie jest jedynie statyczną figurą, która rozwiązuje sprawy. Teraz wydaje się żywą osobą.</p><p>“Dziecięce koszmary” okazały się kolejną udaną powieścią Lisy Gardner, której twórczość po raz kolejny porusza, trzyma w napięciu i wciąga bez reszty. Będę musiała chyba nieco ograniczyć się z czytaniem jej książek, bo rzeczywiście popadnę w nałóg! &nbsp;</p>