Dziecięce koszmary

Nie mam łatwej przygody z książkami Lisy Gardner. Podobała mi się jej pierwsza książka z serii o detektyw D. D. Warren, lubię też “Dom dla lalek”, ale tom 2 i 3 z wspomnianej serii, zupełnie nie przemówiły mi do gustu. Sięgałam więc po “Dziecięce koszmary” bez entuzjazmu, pomimo dość dobrych opinii, które na temat tej książki słyszałam. Przyznam, że zaskoczyłam się bardzo i nie spodziewałam się po tej autorce takiej książki.

Historię otwiera retrospekcja Danielle Burton, gdy ta miała dziewięć lat, a jej ojciec zabił jej matkę, siostrę i brata, zanim zwrócił broń na siebie na jej oczach. Teraz, gdy zbliża się dwudziesta piąta rocznica tego strasznego wydarzenia, Danielle jest 34-letnią pielęgniarką w dziecięcym szpitalu psychiatrycznym, a w jej życiu po raz kolejny pojawi się trzęsienie ziemi. Danielle zawsze miała szczególnie trudny okres w tym czasie, ale teraz jeszcze bardziej dołuje ją sprawa, w której dwie rodziny zostały zamordowane. Jest to sprawa jej bliska, ponieważ obie rodziny miały dziecko, które było leczone na oddziale psychiatrycznym, gdzie pracuje Danielle.

Victoria Oliver jest oddaną matką Evana, który cierpi na ciężką chorobę psychiczną. Jej mąż zabrał ich córkę i odszedł zostawiając Victorię, aby zmagała się sama, próbując wychować Evana jak najnormalniej i nie oddając go do placówki.

Dwie rodziny, które zostały zabite nie mogły być bardziej różne. Pierwsza rodzina pochodziła z zamożnej dzielnicy. Oboje rodzice ciężko pracowali i regularnie chodzili do kościoła. Byli kochającymi i oddanymi rodzicami. Druga rodzina pochodziła z biedoty, a ojciec był znanym dilerem narkotyków. Detektyw D.D. Warren już od początku wie, że musi istnieć jakiś związek pomiędzy tymi sprawami. Musi tylko dowiedzieć się, jaki to związek.

Historia porusza kilka mrocznych tematów. Oprócz masowych zabójstw całych rodzin jest podstawowy wątek dzieci z poważnymi problemami psychicznymi. Jest to o tyle mocny wątek, że dotyczy bardzo ważnego i realnego tematu, z którym zmagamy się w rzeczywistości. Lisa Gardner w dużą dawką realizmu oddaje to, jakim koszmarem jest zarówno cierpienie na taką chorobę, jak i jaki wpływ ma to na całą rodzinę. Myślę, że ciężko było ten temat tak poruszyć, aby go zbytnio nie uprościć, ale Gardner według mnie z tego zmagania wychodzi obronną ręką.

Oprócz poruszania mrocznych i ważnych tematów, “Dziecięce koszmary” to naprawdę dobrze poprowadzona powieść śledcza. Tropy rzucane są regularnie, a i tak nie wiedziałam w pełni, jak ta książka się zakończy. Byłam więc totalnie zaskoczona zakończeniem, ale nie powiem - byłam usatysfakcjonowana. Z tej książki ujawnia się cały talent pisarski, jaki może posiadać Lisa Gardner. Wiedząc teraz na co ją stać, z chęcią zabiorę się za kolejne książki z tej serii. Mam nadzieję, że są równie dobre co “Dziecięce koszmary”.

“Dziecięce koszmary” to kolejna książka o D. D. Warren, po którą sięgam. Rany, to powoli się zmienia w uzależnienie…

Detektyw D. D. Warren zostaje wezwana na miejsce zbrodni, w którym nikt nie chciałby się zjawić... Tak, chodzi tutaj o morderstwo dzieci. Cała rodzina została brutalnie zabita i nie ma żadnych wskazówek prowadzących do tego, dlaczego, poza tym, że ojciec jest podejrzany o próbę samobójstwa. Kiedy kilka dni później dochodzi do kolejnego podobnego morderstwa, D. D. i jej zespół wiedzą, że to nie może być przypadek, mimo że z trudem udaje im się znaleźć powiązania pomiędzy tymi sprawami. Tymczasem pielęgniarka dziecięca Danielle Burton przeżywa 25 rocznicę nocy, która na zawsze zmieniła jej życie. Z kolei Victoria Oliver jest zdeterminowana, aby opiekować się swoim niestabilnym emocjonalnie i chorym psychicznie synem, a ta decyzja może ją wiele kosztować

Na początku nie wiedziałam jak te poszczególne wątki (a zwłaszcza sprawy Danielle i Victorii) ostatecznie połączą się ze sobą. Oczywiście, wiadome było, że jakoś to wszystko łączy się z główną zbrodnią, ale nie wiedziałam w jaki sposób Lisa Gardner tego dokona i dałam się kompletnie zaskoczyć. Wszystkie trzy z tych sytuacji były bardzo interesujące same w sobie, a połączone sprawiły, że były naprawdę interesujące. Ważne jest też to, że tymi pobocznymi wątkami Gardner nie tylko chce zaintrygować czytelnika, ale i przekazać mu interesujące spojrzenie na sprawy społeczne. Myślę, że po lekturze tej książki wiele osób sobie zada pytanie na temat instytucji szpitali psychiatrycznych i opieki nad chorującymi psychicznie dziećmi. Punkt dla autorki za podjęcie ważnego tematu i na dodatek oryginalne i niejednoznaczne spojrzenie.

D. D. Warren była tym razem wyraźnie główną bohaterką i to jej spojrzenie zdeterminowało cały kształt powieści. Oczywiście, znaczącą rolę zajęła już w poprzednim tomie, ale teraz dopiero jest ona w tej historii najważniejszą postacią. I to jej umiejętności śledcze znacznie pomogły w tej sprawie. Widać, że bardzo rozwinęła się zarówno pod względem śledczym, jak i jako osoba. Miło widzieć, że bohaterka w końcu przechodzi jakąś drogę, a nie jest jedynie statyczną figurą, która rozwiązuje sprawy. Teraz wydaje się żywą osobą.

“Dziecięce koszmary” okazały się kolejną udaną powieścią Lisy Gardner, której twórczość po raz kolejny porusza, trzyma w napięciu i wciąga bez reszty. Będę musiała chyba nieco ograniczyć się z czytaniem jej książek, bo rzeczywiście popadnę w nałóg!