Drugie zabicie psa/ Nawrócony w Jaffie

Książka „Drugie zabicie psa/ Nawrócony w Jaffie” przedstawia dwie minipowieści Marka Hłaski. Głównym bohaterem i jednocześnie narratorem opowiadań pozostaje tajemniczy mężczyzna bez imienia, ale za to z mroczną przeszłością. Tłem dla minipowieści jest słoneczny Izrael, gdzie Marek Hłasko spędził jakiś czas, żyjąc na przymusowej emigracji. Bohater powieści przeprowadził się do Lewantu, aby zarobić łatwe i szybkie pieniądze. Poznaje liczne kobiety, które przekonuje do siebie za pomocą oszustw, manipulacji i psychologicznych gierek. Celem podjętej przez głównego bohatera miłosnej gry z turystkami odwiedzającymi Izrael, jest przekonanie ich, aby przekazały głównego bohaterowie całe swoje oszczędności. Mężczyzna, choć ma około 30 lat, sporo w życiu przeszedł. Stały bywalec aresztów i zakładów psychiatrycznych, każdego dnia toczy osobliwą walkę o przetrwanie w cieniu izraelskich palm. W oczach głównego bohatera kobiety stanowią jedynie narzędzie służące realizacji celów. Nie dba o moralność – cynizm, pragmatyzm i doraźne korzyści wyznaczają sposób jego postępowania.  

Obok głównego bohatera, ważną postacią książki „Drugie zabicie psa/ Nawrócony w Jaffie” jest Robert, mężczyzna żydowskiego pochodzenia. W przeszłości marzył, aby zostać reżyserem. Obecnie wszystkie swoje wysiłki skupia na pouczaniu głównego bohatera, jakim tonem i jaką miną winien artykułować swoje myśli, aby skutecznej przekonywał do siebie ludzi. Każdy z mężczyzn przedstawionych w minipowieściach Marka Hłaski żyje w złudzeniu kłamstw i oraz iluzji, na których zbudowali fundamenty własnego życia. Każda farsa ma jednak swój koniec, jaki los czeka bohaterów książki „Drugie zabicie psa/ Nawrócony w Jaffie”?

Marek Hłasko (1934-1969) ceniony i uznany pisarz, należący do pokolenia tzw. pisarzy przeklętych, egzystujących i tworzących na granicy nihilizmy oraz dekadencji. Do miana legendy urosła uroczystość chrztu, gdzie dwuletni przyszły pisarz według relacji świadków, miał kilkukrotnie odpowiedzieć przecząco na pytanie księdza, czy wyrzeka się złego ducha. Edukację zakończył na etapie szkoły podstawowej, nie przeszkodziło mu to jednak napisać dziesięciu powieści oraz blisko czterdziestu opowiadań. Jego gwiazda w czasach powojennych święciła jasnym blaskiem, szykanowany i znienawidzony przez cenzurę władz PRL-u, był jak bohaterowie jego twórczości: romantyczny, zbuntowany i niepokorny.  Postępował na przekór obowiązującym ideałom i zasadom. Obojętny na prozaiczność życia, dostrzegał jego przemijalności i świadomie balansował na krawędzi. Cieszył się przy tym opinią pijaka i awanturnika, a wizerunek ten starannie pielęgnował m.in. w autobiografii „Piękni dwudziestoletni”, wydanej na emigracji w Paryżu w 1966 roku. W jego twórczości wątki autobiograficzne przeplata wyobraźnia - pisząc o innych, często pisał o samym sobie. Autor takich opowiadań i powieści, jak: „Ósmy dzień tygodnia”, „Następny do raju”, „Cmentarze”, „Wszyscy byli odwróceni”, „Pierwszy krok w chmurach”, „Baza Sokołowska”, „Sonata marymoncka” czy „Drugie zabicie psa”.