Dociekania metafizyczne

W dialogu Platona zatytułowanym "Sofista" pojawia się kwestia, która od wieków fascynuje filozofów: jakie byty zasługują na miano rzeczywiście istniejących. Po jednej stronie tego sporu stoją zwolennicy przekonania, że prawdziwe istnienie przysługuje jedynie konkretnym, materialnym przedmiotom, które możemy poznać za pomocą zmysłów. Po przeciwnej stronie znajdują się ci, którzy przypisują rzeczywiste istnienie jedynie niematerialnym ideom, które są dostępne dla poznania umysłowego. Platon nazywa tę dyskusję gigantomachią, odnosząc się do mitologicznej bitwy pomiędzy bogami a gigantami o panowanie nad światem. Amerykański historyk filozofii Thomas M. Lennon wykorzystał tę metaforę, aby opisać relacje między Pierre'em Gassendim a René Descartes'em w XVII wieku. Uważał, że Gassendi, będący empirystą, mógłby być postrzegany jako lider gigantów, podczas gdy Descartes, jako idealista, pełniłby rolę przywódcy bogów. Pomimo gorącej polemiki między nimi, wydaje się mało prawdopodobne, by którakolwiek ze stron mogła odnieść ostateczne zwycięstwo. Debata między filozoficznymi giganci a bogami trwa nadal, odzwierciedlając wieczne ludzkie dążenie do zrozumienia natury wszechświata.