Do końca moich dni

Apolonia Dobkowska, młoda dziedziczka majątku ziemskiego, marzyła o spokojnym życiu w otoczeniu rodzinnego majątku w Szczepankowie. Jednak los miał dla niej inne plany. W mroźną zimę 1940 roku, niespodziewanie cała jej rodzina została deportowana pociągiem towarowym na daleką Syberię, oddaloną o pięć tysięcy kilometrów od ich domu. Przepełniona determinacją i siłą ducha, Apolonia starała się przetrwać i chronić swoich bliskich, a szczególnie młodszego brata, w trudnych warunkach, które były dalekie od luksusów dworskich komnat.

W obliczu dramatycznych zmian w jej życiu i braku wiadomości od ukochanego pozostawionego w Polsce, jej serce zaczyna bić dla Andrieja, który darzy ją głębokim uczuciem. Pomimo niełatwej sytuacji, ich relacja staje się źródłem nadziei i ciepła w surowej rzeczywistości zesłania. Zakończenie wojny przynosi obietnicę powrotu do ojczyzny, lecz przed Apolonią stoi pytanie, czy jej historia doczeka się szczęśliwego finału po tych wszystkich życiowych zawirowaniach. Czy miłość i poświęcenie, które odnajduje na zesłaniu, przetrwają próbę czasu i przestrzeni? To opowieść o wewnętrznej sile i niesłabnącej nadziei na lepsze jutro.