Czy historycy piszą prawdę?

Od zarania dziejów jako dziedzina nauki, historycy podążający za muzą Clio postrzegają swoją misję jako dążenie do odkrycia prawdy. Wielu z nich było świadkami lub aktywnymi uczestnikami wyjątkowych wydarzeń, które potem poddawali analizie. Ideał, że zadaniem historyka jest przedstawienie „nagiej prawdy”, stał się powszechny. Ale co właściwie oznacza prawda w kontekście historii, i jaka powinna być postawa historyka wobec niej? Kluczowe jest, aby historyk potrafił odróżnić fakty od osobistych przekonań i ocen. Bazując na dostępnych źródłach, często przypadkowych, historyk musi zmierzyć się z niepewnością co do ilości zaginionych lub zniszczonych materiałów. Na tej podstawie dokonuje interpretacji dostępnych dokumentów. Czytelnicy, sięgając po książkę historyczną, nie zawsze mogą mieć pewność, czy przedstawia ona autentyczny obraz przeszłości, czy może stanowi jedną z wielu możliwych interpretacji. Historyk jest badaczem stawiającym trudne pytania o przeszłość. Zachowuje krytyczny dystans wobec źródeł oraz uznanych twierdzeń w historiografii, poszukując nowych interpretacji, które w jego przekonaniu najlepiej oddają prawdę.