Czas zabójców

<p>Kim jest Władimir Putin? Na to pytanie odpowiedzi poszukiwali autorzy licznych biografii Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Wystarczy powiedzieć, że nawet data urodzenia Władimira Putina budzi wątpliwości. Powszechnie uważa się, że obecny gospodarz Kremla urodził się 7 października 1952 r., ale na przykład Krystyna Kurczab-Redlich w książce „Wowa Wołodia Władimir. Tajemnice Rosji Putina” zwraca uwagę, że prezydent Federacji Rosyjskiej najprawdopodobniej urodził się dwa lata wcześniej. Podobnych niejasności wokół osoby Władimira Putina jest więcej. Niejasne pozostają czasy, kiedy prezydent Federacji Rosyjskiej dorastał na Kaukazie i wychowywał się bez ojca. Ten okres życiorysu Władimira Putina wydaje się szczególnie interesujący, choć on sam na ten temat milczy od lat. Dlaczego? Odpowiedź przynoszą Jurij Felsztinski i Vladimir Pribylovsky w książce „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji”. Autorom udało się dotrzeć https://******.**. do matki Władimira Putina, choć ta - jak zaznaczają - znajduje się pod obserwacją służb i ma zakaz udzielania informacji na temat urzędującego Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Jurij Felsztinski i Vladimir Pribylovsky analizują życiorys Władimira Putina, aby zrozumieć, jakie motywy kierowały prezydentem Federacji Rosyjskiej w budowaniu reżimu autorytarnego w Rosji. Tytułowa toksyczna polityka Putina przeciwko demokracji miała miejsce na wielu płaszczyznach: kulturalnej, społecznej i politycznej.&nbsp;</p><p>Ważnym elementem pierwszych rozdziałów książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” pozostaje, jak powiedziano na wstępie, przybliżenie sylwetki prezydenta Federacji Rosyjskiej przez pryzmat czasu spędzonego na Kaukazie. Jurij Felsztinski i Vladimir Pribylovsky zwracają uwagę na różnice kulturowe pomiędzy mieszkańcami Europy Zachodniej a regionem zamieszkałym przez ludność kaukaską. Autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” zaznaczają przy tym, że Władimir Putin urodził się w Leningradzie, gdzie spędził pierwsze lata życia. Epizod pobytu na Kaukazie wiąże się z decyzją matki Władimira Putina, która szukała schronienia dla siebie i syna u rodziny. Znalazła schronienie, jednak młody Putin wśród innych dzieci cieszył się fatalną opinią. Nowy w okolicy, bez ojca, do tego szczupły i niebudzący respektu u rówieśników. Pomiatany przez innych, młody Putin szybko nauczył się, że w życiu można osiągać cele tylko podstępem, kłamstwem i przemocą. Modelowy przykład wychowania na psychopatę? Dalej autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” opisują powrót do Petersburga młodego Putina i jego matki. Rosyjscy badacza zwracają https://******.**. uwagę na biegłość Władimira Putina w sztukach walki. Podobnie jak wielu innych młodzieńców u progu lat 70. XX wieku, obecny prezydent Federacji Rosyjskiej dostrzegał idola w amerykańskim aktorze Bruce Lee, ówczesnej gwieździe kina akcji. Matka Władimira Putina, Maria Iwanowna Putin, nie mogła pozwolić sobie na lekcje karate dla nastoletniego syna. Rozwiązaniem były tańsze i mniej popularne lekcje z judo. Prezydent Federacji Rosyjskiej kilkukrotnie podczas pełnienia najwyższego urzędu w Rosji pokazywał się na macie opasany czarnym pasem, symbolizującym najwyższy stopień wtajemniczenia judo. To był pokaz siły, jak przekonują autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji”. Przekaz medialny miał oddziaływać na świadomość rosyjskiego społeczeństwa i rezonować na siłę państwa w oczach własnych obywateli.</p><p>Im dalej w las, tym więcej smaczków w książce „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji”. Jurij Felsztinski i Vladimir Pribyłowski szczegółowo opisują działania podejmowane przez aparat Władimira Putina, mające na celu odebranie wolności i swobód obywatelskich rosyjskiemu społeczeństwu. Borys Jelcyn nie cieszył się wielką popularnością w Rosji na przełomie XX i XXI wieku. Autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” przypominają https://******.**. o kryzysie finansowym, jaki dotknął Rosję w 1998 roku. Warto podkreślić, że kryzys, o którym mowa wyżej, dotknął w tamtym czasie niemal wszystkie kraje na świecie. Warto przypomnieć, że np. mieszkańcy Korei Południowej oddawali złoto na rzecz państwa, aby uchronić lokalną gospodarkę przed widmem całkowitego bankructwa. W Rosji jednak ów kryzys był znacznie bardziej odczuwalny, jak opisują Jurij Felsztinski i Vladimir Pribyłowski. Wysokie bezrobocie, brak środków do życia i głębokie uzależnienie od alkoholu szybko ogarnęły prowincje i z czasem, również większe miasta Federacji Rosyjskiej. Władimir Putin przywrócił Rosji prestiż bycia mocarstwem na arenie międzynarodowej. Zrobił to na wiele sposobów, jak uzasadniają autorzy „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji”. Inwestycje w armię, stworzenie Funduszu Solidarnościowego czy w końcu obie wojny w Czeczenii, Syrii i na wschodzie Ukrainy. Jaka była cena za wielkość państwa rosyjskiego w oczach własnych obywateli? Likwidowanie wolności słowa i pluralizmu politycznego oraz całkowite podporządkowanie reżimowi putinowskiemu. Symbolem owych działań była śmierć Anny Politkowskiej, znanej dziennikarki zamordowanej 7 października 2006 roku.</p><p>Książka „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” to angażujące spojrzenie Jurija Felsztinskiego i Vladimir Pribyłowskiego w zakresie osobistych motywów i metod postępowania przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Władimir Putin zrobił wiele w swoim życiu, aby uchodzić za silnego przywódcę i męża stanu w oczach narodu rosyjskiego. Kiedy to robił, odbierał jednocześnie Rosjanom wolność wyboru i swobodę wyrażania myśli. Treść książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” umożliwia zrozumienie, w jaki sposób rosyjskie społeczeństwo od ponad 2 dekad trwa w iluzji zbudowanej przez otoczenie Władimira Putina i samego prezydenta Federacji Rosyjskiej.&nbsp;</p>

<p>Książka „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” to znakomity reportaż Jurija Felsztinskiego i Władimira Pribyłowskiego. Rosyjscy badacze postawili sobie za cel zdemaskowanie działań Władimira Putina przeciwko własnemu społeczeństwu. Autorzy nie szczędzą słów na krytykę Prezydenta Federacji Rosyjskiej, zarzucając mu https://******.**. naruszanie praw człowieka, łamanie zasad demokratycznych czy umacnianie autorytarnych tendencji. Nie trzeba nikogo przekonywać, że z uwagi na bieżącą sytuację polityczną, książka „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” zyskuje szczególne znaczenie.</p><p>Z ciekawością usiadłem do lektury publikacji wydanej nakładem wydawnictwa Arcana. Książka „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” składa się z kilku części, w których autorzy analizują szczegółowo kolejne etapy rządów Władimira Putina. W pierwszej części Jurij Felsztinski i Władimir Pribyłowski przedstawiają czytelnikowi bliżej sylwetkę prezydenta Rosji, od czasu dorastania, przez początki w KGB, aż po obecność na politycznej arenie. W następnych rozdziałach autorzy omawiają https://******.**. kwestię represji politycznych, praktyki cenzury oraz politykę zagraniczną prowadzoną przez administrację Władimira Putina.</p><p>Jednym z kluczowych tematów poruszanych w książce „Czasie zabójców” jest moim zdaniem powszechne przyzwolenie na stosowanie przemocy i zastraszania jako narzędzi utrzymania władzy przez Władimira Putina i jego bliskie otoczenie. Jurij Felsztinski i Władimir Pribyłowski szczegółowo analizują przypadki zabójstw, prób zamachów i innych aktów przemoc, które - jak szczegółowo opisują - mają od lat związek z polityką prowadzoną przez władze na &nbsp;Kremlu. Przykłady takich „wypadków” to https://******.**. śmierć Aleksandra Litwinienki, śledztwo w sprawie Anny Politkowskiej czy aresztowania opozycjonisty Aleksieja Nawalnego. Kolejnym ważnym wątkiem w książce „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” jest poważne zdeprecjonowanie instytucji demokratycznych w Rosji w okresie rządów obecnego Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” ilustrują na konkretnych przykładach, w jaki sposób Władimir Putin konsekwentnie ograniczał wolność prasy i swobody obywatelskie, które wzmacniały jego pozycję wewnątrz kraju. Szczególną uwagę Jurij Felsztinski i Władimir Pribyłowski poświęcają wpływowi polityki władz na Kremlu na procesy demokratyczne w krajach zachodnich, https://******.**. poprzez dezinformację i czy konkretną ingerencję w procesy wyborcze.</p><p>Choć Książka „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” dostarcza wartościowych informacji i analiz na temat obecnego Prezydenta Federacji Rosyjskiej, reportaż rosyjskich badaczy nie jest pozbawiona pewnych wad. Autorzy, będący zagorzałymi krytykami Władimira Putina, przedstawiają &nbsp;argumenty często w jednostronny sposób, co może budzić wątpliwości u części czytelników zorientowanych w nastrojach społecznych w Federacji Rosyjskiej. Ponadto, zarówno Felsztinski, jak i Pribyłowski, nie zawsze przedstawiają wystarczająco mocne dowody na swoje tezy, co może prowadzić do kontrowersji w interpretacji przedstawionych wydarzeń. Mimo to wartość merytoryczna oraz dogłębne analizy społeczno-polityczne przedstawione w książce „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” są na tyle interesujące, że książka zasługuje na uwagę czytelników zainteresowanych rosyjską polityką i działaniami samego Władimira Putina.</p><p>Autorzy książki „Czas zabójców. Toksyczna polityka Putina przeciw demokracji” poruszają tematy nie tylko aktualne, ale także niezwykle istotne dla zrozumienia procesów politycznych w Rosji i wpływu Kremla na obecną sytuację międzynarodową. Publikacja rosyjskich historyków stanowi interesujące i wartościowe źródło wiedzy na temat rządów Władimira Putina oraz konkretnych strategii utrzymania się przy władzy, realizowanych w czasie kadencji obecnego Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Można uznawać Władimira Putina za zbrodniarza wojennego i ścigać treścią wyroku Międzynarodowego Trybunału Karnego, ale jednak przez minione 22 lata rządów Prezydent Federacji Rosyjskiej udowodnił, że jest skuteczny i potrafi osiągać cele polityczne. O tym warto pamiętać: Rosja nigdy nie jest tak słaba, na jaką wygląda, i nigdy nie jest tak silna, za jaką chce uchodzić.&nbsp;</p>