Ciemna liczba

<p>Nie znam żadnego autora, który w swoich kryminalnych powieściach wykorzystuje tak wielu policjantów i tak ciekawie skonstruowanego zespołu specjalnego, jak robi to Arne Dahl. Szwecja byłaby bezpiecznym krajem, gdyby ta fikcja była oparta na faktach… Niestety, jest to tylko fikcja i nie możemy nigdy liczyć na tak dopracowanych kadr odpowiedzialnych za bezpieczeństwo kraju – czy to mówimy o Szwecji, o Polsce, czy jakimkolwiek innym państwie.</p><p>W ogłoszeniu prasowym rolnik z Angermanlandu oferuje swoje gospodarstwo do wynajęcia. Rodzice dzieci z klasy siódmej przekonują wychowawczynię i opiekuna wraz z uczniami, by pojechali tam wspólnie na wycieczkę klasową. Kiedy znika czternastoletnia Emily Flodberg, nauczyciel organizuje akcję poszukiwawczą. W małych grupach uczniowie z klasy Emily przeczesują las. Następnie relacjonują nauczycielom, co udało im się zaobserwować. O wiele za późno zostaje powiadomiona policja. Ponownie przyglądają się wszystkimi zeznaniom. Oczywiście wiele zeznań jest takich samych, jak te złożone wcześniej. (Te powtórzenia sprawiają, że powieść jest miejscami nużąca. Dodatkowo wszystkie postacie są wymienione z imienia i nazwiska, co w takim nagromadzeniu jest trudne do ogarnięcia). Ale pewne szczegóły wydają się być kluczowe.</p><p>Emily była outsiderką. Inni uczniowie z klasy dokuczali jej i przezywali wieloma niewybrednymi epitetami. Na początku dziewczyna miała przy sobie jedną, dziwną przyjaciółkę, ale potem znowu wszyscy się od niej odwrócili. Na jej twardym dysku, który Emily kilkakrotnie zabezpieczała hasłem, policja odkrywa aktywność internetową, która ukazuje dziewczynę w zupełnie innym świetle...</p><p>Fakt, że w tej okolicy przebywa trzech pedofilów od dawna znanych policji, w naturalny sposób prowadzi do podejrzeń, że Emily została porwana. Naoczni świadkowie twierdzą, że widzieli kilka samochodów z zagranicznym tablicami rejestracyjnymi. Śledztwa podążają w wielu kierunkach.</p><p>To, co szczególnie podobało mi się w tej powieści kryminalnej, to fakt, że Arne Dahl skupia się na jednej głównej linii fabularnej. Większość wątków pobocznych w „Ciemnej liczbie" ma związek z przedstawionymi wydarzeniami. Pojawiają się kolejne zbrodnie, okrutne morderstwa – na przykład ktoś zostaje zdekapitowany struną fortepianową… ale dlaczego i przez kogo są one dokonywane? Tajne stowarzyszenie o abstrakcyjnych i niejasnych przemyśleniach na temat seksualności spotyka się zarówno w internecie, jak i na rytuałach inicjacyjnych. Zdecydowało ono, że samo musi wziąć sprawy w swoje ręce.</p><p>„Ciemna liczba” jest nie tylko spójną i dobrze napisaną powieścią, ale także porusza ważny społecznie temat (choć bardzo delikatny) – pornografię dziecięcą w internecie. To niemal codzienny temat w mediach i tam jest wystarczająco szokujący. Ale Arne Dahl opisuje ciemne otchłanie ludzkiej duszy, które nie mają już w sobie nic normalnego. Jest to okrutne i szokujące. Mimo to autor porusza te trudne sprawy z wielką delikatnością i ostrożnością. Polecam tę książkę wszystkim fanom kryminałów. Jeśli baliście się po nią sięgnąć ze względu na temat, to mogę was tylko przekonać do tego, że autor podszedł do niego z szacunkiem i nie próbuje szokować na siłę.</p>

<p>Czternastoletnia Emily Flodberg uczennica siódmej klasy ze sztokholmskiej szkoły, znika bez śladu podczas wycieczki szkolnej w północnej Szwecji. Ponieważ świadkowie twierdzą, że w okolicy widziano kilka samochodów z bałtyckimi tablicami rejestracyjnymi, na miejsce zostaje wezwana sztokholmska grupa zajmująca się zbrodniami o charakterze międzynarodowym, Drużyna A pod kierownictwem Kerstin Holm. Specjaliści od międzynarodowych przestępstw natychmiast rozpoczynają szeroko zakrojone śledztwo i podczas przesłuchań przyjaciół i kolegów z klasy szybko odkrywają, że Emily najwyraźniej prowadziła podwójne życie. Ta ładna uczennica, była prześladowana w szkole i prowadziła bardzo aktywne życie w Internecie. Nawet policyjni informatycy mają trudności z rozszyfrowaniem zawartości jej komputera. Okazuje się również, że w okolicy jej ostatniego miejsca pobytu mieszka trzech skazanych pedofilów. Ale czy te tropy prowadzą we właściwym kierunku? Kerstin Holm i jej Drużyna A pracują gorączkowo, by poskładać elementy układanki w całość.</p><p>„Ciemna liczba” to\ ósma powieść kryminalna Szweda Arne Dahla o Drużynie A. Arne Dahl to pseudonim szwedzkiego powieściopisarza Jana Arnalda, urodzonego w 1963 r. Arnald jest krytykiem literackim i teatralnym, pracuje dla Akademii Szwedzkiej, która co roku przyznaje Nagrodę Nobla. Historia tej książki opowiada o pracy sztokholmskiej jednostki policji zajmującej się zbrodniami o charakterze międzynarodowej – znanej szerzej jako Drużyna A. Sprawa dotyczy bardzo delikatnej materii, molestowania dzieci. W skomplikowanej historii z wieloma sprytnymi zwrotami akcji Arne Dahl wysyła nas w mroczną podróż w najciemniejsze otchłanie naszego społeczeństwa. Ale ten poważny temat autor raz po raz doprawia trafnymi, oryginalnymi myślami i buduje w nim delikatne, pewne stylistyczne wyrafinowanie. Jego powieść rozpoczyna się od zeznań nauczycieli i uczniów po zniknięciu czternastoletniej dziewczyny. Ponadto Arne Dahl nie pomija prywatnych perypetii stworzonego przez siebie siedmioosobowego zespołu. „Ciemna liczba” jest nieco mroczniejsza od swoich poprzedników, ale bez wątpienia stanowi nową atrakcję w serii kryminalnej Arne Dahla. Kolejny jedyny w swoim rodzaju szwedzki thriller.</p><p>Co mogę powiedzieć? Arne Dahl jest po prostu jednym z najlepszych pisarzy kryminalnych, jakich ma Szwecja. Lubię w jego książkach głębię, dowcip i to jak autor zgrabnie to wszystko łączy razem. Uwielbiam też ludzi z Drużyny A. Są bardzo podobni nas, posiadają swoje wady, które czynią ich bardzo ludzkimi. „Ciemna liczba” to lektura godna polecenia – jak zresztą każda książka o Drużynie A.</p>