Coma

<p>"Coma" to medyczny thriller autorstwa amerykańskiego pisarza Robina Cooka. Była to pierwsza książka, która odniosła ogromny sukces i przyniosła mu światową sławę. Sięgając po nią, obawiałam się, że będzie to dość przestarzała i nieco już pachnąca naftaliną. Ale okazuje się, że jest to całkiem dobra książka. Trochę dziwna, trochę groteskowa. Ale nie mogę powiedzieć, że bawiłam się przy niej źle.</p><p>Susan jest studentką trzeciego roku medycyny w Bostonie, która właśnie zaczyna swój pierwszy dzień w szpitalu Memorial. Wkrótce styka się z dwoma pacjentami, którzy w niewytłumaczalny sposób zapadli w śpiączkę. Z jakiegoś powodu natychmiast zaczyna mieć obsesję na punkcie tych pacjentów i MUSI wiedzieć, co je powoduje. Odkrywa, że szpital ma stosunkowo dużą liczbę takich niewyjaśnionych przypadków, które powtarzają podobny schemat, który zawsze kończy się śpiączką. Zaczyna więc węszyć. Opuszcza wykłady i angażuje się w śledztwo. Podsłuchuje kierowników wydziałów (z których wielu jest niepokojącymi typami o mizoginistycznych poglądach, a wszyscy mają duże wpływy). Nie chce się wycofać, pomimo tego, że ze wszystkich stron czuje presję, by zakończyć swoje “śledztwo”. Nie ma prawie żadnych twardych dowodów na istnienie jakiegokolwiek medycznego powodu wyjaśniającego takie przypadki. Wydaje się być w kropce. Ale w końcu dowiaduje się, że za tym wszystkim stoi złowrogi spisek.</p><p>Główna bohaterka, Susan jest irytująca i nie pałałam do niej sympatią. Nie wiedziałam skąd bierze się ta jej obsesja, którą udaje jej się rozzłościć wszystkich. Dlaczego studentka medycyny myśli, że może rozwiązać problem pierwszego dnia, którego szefowie wydziałów nie rozwiązali od kilku lat? Dlaczego jest tak pewna, że jest problem, skoro nie ma na to dowodów? Dlaczego musi robić to za wszelką cenę? Kompletnie rozminęłam się z jej motywacjami.</p><p>Ale poza główną bohaterką, “Coma” jest naprawdę dobra i wciągająca, nawet jeśli fabuła jest trochę dziwna. Miała suspens i tajemnicę, która była ciekawa. Poleciłabym ją tym, którzy lubią thrillery. To mój pierwszy medyczny thriller od Robina Cooka, ale z pewnością sięgnę po inne jego książki</p>

<p>To była książka, którą chciałem przeczytać od lat. Intrygował mnie temat, który wydawał się interesujący. Wszędzie powtarzała się też informacja, że ta książka właściwie odkryła podgatunek thrillera medycznego. Zawsze warto przeczytać coś, co zapoczątkowało nowy trend lub zdefiniowało podgatunek, a następnie wpłynęło na niezliczoną ilość innych pisarzy. Robin Cook swoją “Comą” zdecydowanie stanowił inspirację dla taki pisarzy jak Tess Gerristen.</p><p>Poza tym, że jest to pokręcony thriller, który jest niesamowicie intensywny i pokręcony, “Coma” nigdy nie czuje się przestarzała dzięki swojej postępowej, feministycznej bohaterce Susan Wheeler. A przynajmniej tego, jak Robin Cook wyobraża sobie taką feministyczną bohaterkę. Oczywiście jest piękna, ma blond włosy, ale także inteligentna i ambitna. Łączy w sobie akademicką zimność i wyniosłość z rozpaloną pasją, która każe jej dążyć do wyznaczonego celu - tym razem stara się odgadnąć, co stoi za tajemniczymi przypadkami medycznymi, które wydarzają się w bostońskim szpitalu Memorial.</p><p>Chwilami “Comę” czyta się trochę zbyt ciężko, a medyczny żargon staje się przytłaczający w niektórych fragmentach. Cook ma sposób opisywania swoich bohaterów, beznamiętnie - jakby byli trupami, a on mówił do dyktafonu patrząc na nich w kostnicy. Ale podglądanie wewnętrznych machinacji polityki szpitalnej, którą pokazuje, jest fascynujące i dla mnie było prawie jak wizyta składana obcej cywilizacji. To zdecydowanie największa zaleta jego prozy i rzecz, za którą zapamiętam tę książkę.</p><p>“Coma” ma szokujące i niezapomniane zakończenie. Opadła mi szczęka, kiedy doszło do ostatecznego rozwiązania. Po drodze książka miała wzloty i upadki (zdecydowanie zbyt często nic w niej się nie dzieje oprócz tego, że Susan przegląda jakieś dokumenty/książki), ale Robin Cook skutecznie utrzymywał moją uwagę i dozował napięcie. Pod względem budowania tajemnicy i rozwiązywania zagadki “Coma” to świetna książka i nie odnajduję słów, które oddałyby wrażenie jakie na mnie zrobiła. Szczerze polecam.</p>