Cieszę się, że moja mama umarła

**"Cieszę się, że moja mama umarła"** autorstwa Jennette McCurdy to niezwykle poruszająca i szczera autobiografia, która rzuca światło na trudne relacje rodzinne, dzieciństwo pod presją oraz życie młodej aktorki w cieniu dominującej i toksycznej matki. Książka ta z pewnością wzbudza skrajne emocje – od złości i smutku, po współczucie i zrozumienie.<br> <br> Jennette McCurdy, znana z roli Sam Puckett w popularnym serialu młodzieżowym „iCarly”, postanowiła opowiedzieć swoją własną historię, której nie znała większość jej fanów. Na ekranie wydawała się pełna energii i pewności siebie, ale za kulisami jej życie było pełne bólu, manipulacji i kontroli. Już sam tytuł książki szokuje i przyciąga uwagę, ale po lekturze staje się jasne, że wyraża on głęboki proces uzdrowienia i uwolnienia się od traumy, jaką aktorka przeżywała przez większość swojego życia.<br> <br> Jednym z najbardziej wstrząsających elementów książki jest opis relacji McCurdy z matką. Jej matka, Debra, miała obsesję na punkcie kariery aktorskiej córki. Jennette zaczęła swoją przygodę z aktorstwem w bardzo młodym wieku, ale nie z własnej woli – to matka zmusiła ją do udziału w przesłuchaniach, nieustannie kontrolując każdy aspekt jej życia. Debra McCurdy była skrajnie manipulacyjną osobą, która emocjonalnie wykorzystywała swoją córkę, aby zrealizować własne niespełnione marzenia. Kontrolowała nie tylko jej karierę, ale także jej wygląd, dietę, a nawet życie osobiste. Jennette opisuje, jak była zmuszana do podtrzymywania dziecinnej, chudej sylwetki, co doprowadziło do rozwinięcia się zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja i bulimia.<br> <br> Książka przedstawia również, jak trudne było dla Jennette zrozumienie, że to, co robiła jej matka, nie było miłością, a formą przemocy. Przez lata uważała, że to normalne, a jej potrzeba zadowolenia matki stawała się jej głównym celem. Jennette opisuje swoje zmagania z własną tożsamością – jako osoba, która przez długi czas nie wiedziała, kim jest poza kontrolą matki i presją Hollywood.<br> <br> Autorka nie unika trudnych tematów, takich jak walka z depresją, zaburzeniami odżywiania i alkoholizmem, które były konsekwencją jej traumatycznego dzieciństwa. Jennette z dużą szczerością opisuje swoją próbę odzyskania kontroli nad życiem po śmierci matki. Choć początkowo jej odejście wydaje się Jennette wielką stratą, to z czasem zaczyna dostrzegać, jak bardzo jej życie było niszczone przez matkę i jak ogromną ulgę przyniosło jej wyzwolenie się spod jej kontroli.<br> <br> „Cieszę się, że moja mama umarła” to nie tylko książka o toksycznych relacjach, ale także opowieść o procesie samoakceptacji i długiej drodze do uzdrowienia. Jennette McCurdy przeszła przez piekło, ale jej historia jest także świadectwem siły i odwagi. Dzięki terapii i wsparciu bliskich udało jej się zbudować nowe życie, w którym mogła odkryć swoją tożsamość poza karierą aktorską i oczekiwaniami innych.<br> <br> Styl pisania McCurdy jest prosty, szczery i pełen emocji. Nie ucieka od bolesnych szczegółów, ale jednocześnie nie epatuje nimi w przesadny sposób. Zamiast tego skupia się na opowiadaniu swojej historii w sposób, który pozwala czytelnikowi w pełni zrozumieć, przez co przechodziła jako dziecko i młoda dorosła kobieta. Książka nie jest jednak tylko pełna bólu – znajdziemy w niej także momenty humoru i autoironii, które sprawiają, że opowieść staje się bardziej zrównoważona i ludzka.<br> <br> Mimo że tytuł może wydawać się kontrowersyjny, po przeczytaniu książki staje się jasne, że wyraża on głęboko skomplikowaną relację między córką a matką. To nie jest książka o nienawiści, ale o zrozumieniu, jak bardzo toksyczna relacja może wpłynąć na całe życie i jak ważne jest wyzwolenie się od tego, co nas niszczy, nawet jeśli pochodzi od najbliższej osoby.<br> <br> „Cieszę się, że moja mama umarła” to książka, która zmusza do refleksji nad tym, czym jest prawdziwa miłość i jak wielką rolę w naszym życiu odgrywają relacje z najbliższymi. Jennette McCurdy odważnie opowiada o swojej drodze do wolności, akceptacji i przebaczenia – nie tylko matce, ale przede wszystkim sobie. To niezwykle poruszająca lektura, która zostaje z czytelnikiem na długo po przeczytaniu ostatniej strony.

Jest to lektura bardzo ciężka i z pewnością rekomendowałabym ją osobom pełnoletnim. Jennette nie przebiera w słowach, opowiada o sytuacjach, które sprawiły, że dziecięca aktorka zmagała się z wieloma życiowymi traumami. Jenn wspomina między innymi o za.burzeniach odżywiania, m0lestwaniu sek$ualnym, przemocy psychicznej, uzależnieniu od różnych substancji i śm!erci członka rodziny. Jeśli szukacie historii kobiety, która kilkanaście lat temu świetnie się bawiła w trakcie pracy nad wielkim hitem Nickelodeon i przekazuje mnóstwo zabawnych anegdotek z planu serialu... Nie znajdziecie jej tutaj. Ale książka jest niesamowicie ważna. Skupia się przede wszystkim na relacji matka-córka i pokazuje, że czasem osoby z najbliższego otoczenia potrafią wyrządzić człowiekowi największą krzywdę.<br> <br> Autobiografia zmusza do refleksji, ale przede wszystkim podkreśla, że idealizowanie rodzica może być dla dziecka czymś naprawdę szkodliwym. W Jennette od zawsze rosło przekonanie, że matka jest kimś, kto zawsze wie najlepiej, a jej kontrola podyktowana jest wielką troską o dziecko. Niestety życie szybko postanowiło to zweryfikować. Nie mogę napisać, że się w pełni utożsamiłam z Jenn, bo nigdy nie przeszłam przez taki koszmar (za co jestem dozgonnie wdzięczna), ale są pewne aspekty tej opowieści, w których myślę, że każdy znajdzie cząstkę siebie. Odkąd skończyłam książkę minęło już trochę czasu, ale do tej pory mam po "Cieszę się, że moja mama umarła" sporo przemyśleń i nie sądziłam, że Jennette za pomocą swojej szczerości będzie w stanie mnie poruszyć aż tak mocno.<br> <br> Jeśli jesteście gotowi na skonfrontowanie się z demonami osoby, którą znacie jedynie z telewizji pod postacią zabawnej i niewinnej dziewczyny to naprawdę polecam poznać Jennette McCurdy i jej historię. Ale uprzedzam, będzie to droga przez łzy, cierpienie oraz zakrzywiony obraz świata wykreowany przez jej matkę.