Cienie nocnego targu

<p>Szczerze mówiąc...nawet nie wiem od czego zacząć, jeśli chodzi o recenzję tej książki. MEGA! Kolejny raz Cassandra Clare wykonała świetną pracę. Najlepsza książka z opowiadaniami, jaką kiedykolwiek czytałam - śmiałam się, cierpiałam i płakałam przy tej książce.</p><p>Już wcześniej byłam bardzo zaintrygowana Nocnym Targiem w innych książkach Kronik Nocnych Łowców, ale przez to, że jest to centralny punkt wszystkich opowieści tomu „Cienie Nocnego Targu”, to teraz tym bardziej wzbogaca obraz i wciąga - to intrygująca sceneria niepodobna do niczego innego w tym świecie. Ciekawe jest to, jak bardzo rynek zmienia się na przestrzeni wieków i miejsc, nie tracąc jednak swojej istoty i tego, co niepowtarzalne i wyjątkowe…</p><p>Moimi ulubionymi opowiadaniami były "Wszystko co nadzwyczajne" o Annie Lightwood, która być może stanie się moją nową ulubioną postacią, "Smak straty", w którym brat Zacharias dowiaduje się o istnieniu zaginionego Herondale, „Utracona kraina” z Alecem Lightwoodem, w którym wraz z Magnusem adoptują swojego drugiego syna (to opowiadanie sprawiło, że się popłakałam, było naprawdę piękne! ?</p><p>Jedną z opowieści, którą chcę szczególnie wyróżnić, jest opowieść o Céline, znanej z tego, że jest matką Jace'a. W nim zobaczyliśmy ją całkowicie zakochaną w Stephenie. Dowiadujemy się o nadużyciach, jakich doznała od rodziców w dzieciństwie i jak odbiło się to na osobie, którą jest. Prawie poczułam do niej sympatię, ale pod koniec opowieści wszystko poszło na marne. Coś, co mnie rozwala, to sytuacja, gdy kobieta poddaje się byciu z mężczyzną, który jej nie kocha, tylko po to, by mieć go dla siebie. Niestety, Jace został spłodzony z bezmiłosnego małżeństwa. Było mi naprawdę smutno z powodu tej postaci.</p><p>Co jest bardzo ważnym punktem „Cieni Nocnego Targu” to miłość i lojalność. W wielu momentach oczy mi łzawiły i chciałam zobaczyć więcej miłości między Jem i Willem. Autorka chyba nigdy nie przeboleje więzi, jaka łączyła tych dwoje.</p><p>Każda opowieść w „Cieniach Nocnego Targu” dodaje wiele więcej do już ustanowionego świata i obsady powieści Clare, a jednocześnie zawiera rzeczywisty cel, wątek, który wpływa na trwającą narrację lub nawet tylko wątek zawarty w przeplatających się historiach. To także coś więcej niż tylko kolejna powieść z naprawdę długimi rozdziałami, ponieważ każda indywidualna historia nadal zawiera wystarczającą niezależność od innych. „Cienie Nocnego Targu” nie były wyjątkiem, ponieważ zawierały 10 indywidualnych historii, które były silne same w sobie, jak również nadrzędną historię, która wiązała wszystkie te historie razem (i służyła jako segment do każdej z nadchodzących trylogii Clare). Nie tylko byłam w stanie cieszyć się każdą historią z osobna, ale również służyły one zwiększeniu mojego podekscytowania na nadchodzące książki, jak również wprowadzeniu bohaterów tych książek, których jeszcze nie poznałam.</p><p>Muszę przyznać, że zbiór jest mocniejszy na końcu niż na początku, wyłącznie ze względu na chronologiczny sposób, w jaki został stworzony przez Cassandrę Clare. Początek tej historii pokrywa się z erą „Ostatnich godzin”, czyli serii wypełnionej zupełnie nowymi postaciami. Oznaczało to, że tamte historie miały dużo rodzinnej fabuły i tła postaci do przekazania vs. te ostatnie historie z bardziej znanymi postaciami, co prowadziło do dużo większej ekspozycji i mniejszego poświęcenia na budowanie i kulminację w ramach historii. Później, ponieważ postacie takie jak Jace, Clary, Valentine, Alec, Magnus, itp. potrzebują dużo mniej wyjaśnień (ponieważ istnieje założenie, że przeczytałeś inne serie), jest dużo więcej uwagi na opowiadanej historii.</p><p>Książki Cassandry Clare zawsze są dla mnie jak powrót do domu. Poznawanie wątków o życiu i miłościach ulubionych postaci zawsze będzie mnie napełniać uczuciem ciepła. Jem Carstairs zawsze będzie jedną z moich ulubionych postaci, a poznawanie tego, co działo się w jego życiu, przez lata jako Cichy Brat, przy jednoczesnym poznawaniu rzeczy, które wypełniają brakujące miejsca w historiach innych bohaterów, było wspaniałym doświadczeniem.</p><p>Dziękuję również skupszopowi za robotę, którą wykonujecie ?</p>

<p>Jem Carstairs jest moim absolutnym ulubieńcem od czasów „Mechanicznej Księżniczki”. Tutaj historię są związane właśnie z nim i pokazują jak niezbędny był Jem dla otoczenia Nocnych Łowców, mimo że wydawał się tak niewidoczny.&nbsp;</p><p>„Cienie Nocnego Targu” to dziesięć opowiadań Cassandry Clare, posegregowanych chronologicznie, zaczynających się od pokolenia w 1901 roku. W nadchodzącej trylogii "Ostatnie godziny", która następnie zaczyna się w 1903 r., to oni będą odgrywać główne role i tutaj już dane nam było ich trochę poznać. Nie mogę się doczekać, aż seria w końcu pojawi się w moich dłoniach, bo to niewiele, co już wiadomo, brzmi bardzo obiecująco, a poza tym nie mogę się doczekać, kiedy znów zobaczę znajome postacie i w końcu poznam Cordelię Carstairs.</p><p>Jak to często bywa, były historie, które bardziej mi się podobały i inne, które nie były dla mnie tak ciekawe, ale w sumie było to kolejne genialne doświadczenie czytelnicze. I tak miło było znów zobaczyć wszystkich bohaterów, a także poznać nowych, na których teraz się czeka. To zawsze fascynujące, jak wszystko jest połączone. Naprawdę trzeba ogarniać historie, żeby nie stracić kontaktu z wieloma postaciami/ wątkami i wydarzeniami.</p><p>Myślę, że nie powinniście czytać tej książki, jeśli nie znacie głównych serii Nawet jeśli nie czytaliście wszystkich książek Clare, powinniście mieć dobry obraz świata i znać najważniejsze postacie, inaczej po prostu nic tu nie zrozumiecie. Historie w „Cieniach Nocnego Targu” opowiadają o wielu różnych znanych postaciach i rozwijają z grubsza znane historie, które w pewnym momencie miały miejsce w tle, jak na przykład poszukiwanie zaginionej rodziny Herondale. Jeśli nie znacie bohaterów, nie zrozumiecie ich w ten sam sposób ani nie uchwycicie żadnych powiązań, a jeśli tak, to z pewnością nie będziecie się tak dobrze bawić. Jednocześnie polecam książkę wszystkim fanom, bo po prostu wspaniale uzupełnia świat Nocnych Łowców.</p>