Bractwo świętego całunu

<p>...przeszłości nie można zmienić, choć teraźniejszość jest odzwierciedleniem tego, czym byliśmy. Lecz by iść na przód ,nie możemy oglądać się za siebie.<br>„Bractwo świętego całunu” Julii Navarro to historyczny thriller, który zaintrygował mnie od pierwszych stron, choć muszę przyznać, że podchodziłam do niego z pewnym sceptycyzmem. Po usłyszeniu porównań do Dana Browna nie byłem pewny, czego się spodziewać. Ale z przyjemnością mogę powiedzieć, że chociaż istnieją pewne podobieństwa między pracami Navarro i Browna, porównanie nie oddaje jej sprawiedliwości. Podejście Navarro do intryg historycznych wydaje się bardziej osadzone w rzeczywistości, skupiając się na mieszance dobrze zbadanej historii i współczesnych śledztw, a nie tylko na wirze teorii spiskowych.</p><p>Fabuła kręci się wokół jednej z najsłynniejszych relikwii chrześcijaństwa: Całunu Turyńskiego, tkaniny, w którą uważa się, że owinięto ciało Jezusa po ukrzyżowaniu. Kiedy w katedrze w Turynie, gdzie przechowywany jest Całun, wybucha pożar, na miejscu zdarzenia odkrywane jest okaleczone ciało. To zapoczątkowuje ekscytujące śledztwo prowadzone przez Marco Valoniego, szefa Wydziału Zbrodni Artystycznych. Wraz ze swoim zespołem, w tym Sofią Galloni, inteligentną i zdolną historyczką, Valoni zagłębia się w trwający od wieków spisek, który łączy templariuszy, Cesarstwo Bizantyjskie i tajne bractwo ze starożytnego miasta Urfa, współczesnej Turcji.</p><p>Julia Navarro świetnie łączy ze sobą dwie osie czasu — współczesne śledztwo i wydarzenia historyczne otaczające sam Całun. Uważam, że przejścia między przeszłością a teraźniejszością są płynne i angażujące. Sekcje historyczne wydają się dobrze zbadane i bogate w szczegóły, dając poczucie autentyczności, które naprawdę doceniłem. W przeciwieństwie do niektórych thrillerów, w których elementy historyczne wydają się być czymś drugorzędnym, tutaj odgrywają one kluczową rolę w napędzaniu fabuły.</p><p>Jedną z rzeczy, które najbardziej mi się podobały w tej książce, była obsada postaci. Marco Valoni jest silnym protagonistą — doświadczonym śledczym, który jest metodyczny i inteligentny, nie popadając w stereotyp „torturowanego detektywa”. Jego związek z Sofią Galloni dodaje głębi historii, choć nie przyćmiewa głównej narracji. Sofia jest dla mnie szczególnie wyróżniającą się postacią. Jest bystra, ma dużą wiedzę i wnosi wiele spostrzeżeń na temat historycznych aspektów Całunu. Ich dynamika sprawia, że śledztwo toczy się w stałym tempie, a ja doceniłem równowagę między ich osobistymi i zawodowymi interakcjami.</p><p>To powiedziawszy, książka ma swoje wady. Po pierwsze, tempo może czasami wydawać się nierówne. Pierwsza połowa powieści buduje tajemnicę powoli i chociaż ogólnie doceniam powolne rozpalanie się w thrillerze, były momenty, w których życzyłbym sobie, aby akcja nabrała tempa. Navarro poświęca czas na układanie elementów układanki, ale dla czytelników oczekujących nieustannej akcji może to wydawać się trochę zbyt leniwe. Jednak gdy w drugiej połowie elementy zaczynają się układać, historia naprawdę nabiera tempa, a ja bardziej zaangażowałem się w wynik.</p><p>Inną rzeczą, która mnie nieco zawiodła, był brak napięcia przez większość książki. Choć założenie jest intrygujące, a elementy historyczne fascynujące, było niewiele momentów, w których naprawdę siedziałem na skraju fotela. Stawka nigdy nie wydawała się wystarczająco wysoka, a poczucie niebezpieczeństwa nie było tak namacalne, jak się spodziewałem. To właśnie tutaj porównania do Dana Browna mnie nie zadowalają — styl pisania Navarro jest bardziej subtelny i mniej sensacyjny, co może być zarówno siłą, jak i słabością, w zależności od tego, czego szukasz.</p><p>Jednak sama tajemnica jest dobrze skonstruowana. Navarro umiejętnie łączy ze sobą różne wątki fabularne, a mnie szczególnie podobały się retrospekcje historyczne, które eksplorowały podróż Całunu w czasie. Powiązania z templariuszami i innymi potężnymi postaciami historycznymi były fascynujące, a ja doceniłam, że Navarro nie opierała się zbytnio na szalonych teoriach spiskowych. Zamiast tego przedstawiła bardziej wyważone spojrzenie na historyczne znaczenie Całunu, które wydawało się bardziej wiarygodne i osadzone w rzeczywistości.</p><p><br>Ogólnie rzecz biorąc, „Bractwo świętego całunu” to przyjemna lektura dla fanów historycznych thrillerów, zwłaszcza tych, którzy cenią sobie bardziej intelektualne podejście do gatunku. Jeśli szukasz szybkiej akcji i nieustannych cliffhangerów, ta książka może nie być dla Ciebie.&nbsp;</p>