Bossman

Wspaniała historia, która sprawiła, że na koniec byłam niezwykle szczęśliwa i zadowolona. Nawet w obliczu dramatu i niepokoju wiedziałam, że mój radosny szum jest tuż za rogiem. „Bossmann” jest po prostu taki dobry. Chase jest typem faceta, który ma swoje problemy, ale dzięki nim jest absolutnie doskonały. Nazywa rzeczy po imieniu, jest skupiony na tym, by zdobyć to, czego pragnie i dba o ludzi, którzy są wyjątkowi w jego życiu. Jest też meeega przystojny!!!! Spójrzcie na tę okładkę!!! To zdecydowanie jedna z tych okładek, które trzeba obejrzeć z bliska, żeby docenić ich wszystkie walory. Nie mogę oderwać od niej wzroku. <br> W książce mamy przedstawienie naszego bohatera Chase'a Parkera. Nasuwa się kolejne pytanie: czy mogłybyśmy się skupić gdyby nasz szef tak wyglądał? Myślę, że bardzo trudno byłoby się skoncentrować. Musiałby być palantem, żeby zrównoważyć swoją gorącą naturę. <br> Reese jest na naprawdę kiepskiej randce i szuka ucieczki. Niespodziewanie jej dylemat podsłuchuje kelner, który daje jej niechcianą radę. Dziewczyna nie może uwierzyć w tupet tego bardzo przystojnego mężczyzny. Co on może o tym wiedzieć? Przecież nie musiał siedzieć tam i słuchać, jak jej randka przez całą noc opowiada o swojej matce. Nieco później barman postanawia rozbić jej randkę ze swoją randką, aby zrobić z niej jedną wielką imprezę, tylko po to, by jej noc nie skończyła się tak źle. Wieczór Reese kończy się na wysokim poziomie, ale ona myśli, że już nigdy go nie zobaczy. Los ma jednak coś innego do powiedzenia na ten temat.<br> Chase jest podekscytowany, gdy ma okazję ponownie spotkać się z Reese. Ona ciągle pojawia się na jego radarze, a kiedy nie ma jej przed sobą, on o niej myśli. To bardzo nietypowe dla Chase'a i wie, że musi mieć tę kobietę. Jest jednak mały problem, ponieważ ona jest związana z innym facetem, a teraz Chase jest jej szefem... a dokładniej szefem jej szefa.<br> Reese jest pasjonatką swojej pracy i nie chce, aby związek mógł jej zagrozić. Kiedy w końcu sprawy stają się zbyt skomplikowane i decydują się na związek, Reese prosi Chase'a, by przez jakiś czas zachował to w tajemnicy. Kobieta ma złe doświadczenia z relacjami między pracownikami i nie chce powtórzyć swoich błędów.<br> Stopniowo poznajemy Reese i Chase'a coraz lepiej. Dziewczyna przeżyła bardzo złe doświadczenie, które miało miejsce, gdy była młodsza, a Chase dochodzi do siebie po stracie, która wydarzyła się siedem lat wcześniej. Odświeżające w „Bossmanie” było dla mnie to, że przez większość czasu Chase i Reese są ze sobą szczerzy. Nie wprowadzają celowo w błąd, nie kłamią, nie ukrywają informacji i starają się szczerze mówić o swoich uczuciach i myślach. W niektórych przypadkach potrzeba trochę czasu, by prawda przebiła się do świadomości, ale przeważnie zdają sobie sprawę, że szczerość jest najlepsza. <br> Zaczynałam i kończyłam „Bossmana” z uśmiechem na twarzy. W niektórych momentach byłam smutna, zła, zadowolona i naprawdę podniecona, ale to był ten rodzaj historii, w której każda emocja była potrzebna. Dla mnie to wszystko idealnie do siebie pasuje... a może to oni po prostu idealnie do siebie pasują. To jedna z tych książek, w których wszystko się zgadza. Ta cudowna mieszanka miłości, śmiechu, smutnej historii i nowych początków. Uwielbiam „Bossmana” i spodobał mi się tak bardzo, że dodałam go do listy moich ulubionych książek.

Jest to moje trzecie spotkanie z książką tej autorki. Tym razem padło na „Bossmana” i uważam, że jak dotąd jest moją ulubioną lekturą. Vi Keeland jest na najlepszej drodze, by stać się dla mnie autorką "jednego kliknięcia". Absolutnie uwielbiam tę historię! Dostaje ode mnie solidne cztery i pół gwiazdki.<br> Już od pierwszej interakcji byłam zauroczona Reese i Chase'em. Mieli niesamowitą chemię, nawet jeśli ich pierwsze spotkanie było wrogie. Potem to, co zaczęło się jako gorzki konflikt, przerodziło się w żartobliwą pogawędkę. Nagle, zamiast walczyć ze sobą, Reese i Chase zaczęli walczyć ze światem.<br> Trochę to trwało, zanim ich związek wszedł na wyższy poziom. To jednak dobrze wpłynęło na tę historię. Czytelnicy otrzymali wiele zabawnych, zalotnych dialogów i wiele rozwinięć. Doceniłam czas poświęcony na rozwój bohaterów i ich relacji. Kiedy sprawy zaczęły się rozwijać, poczułam się całkowicie zaangażowana w tę historię.<br> Mimo to, byłam tak pochłonięta tą historią, że wydawała się przelatywać przez palce. Nie chciałam jej odłożyć. Wiesz, że to dobra książka, jeśli zastanawiasz się nad pójściem do pracy na chorobowe, bo chcesz czytać! To była dla mnie jedna z takich historii.<br> W przeciwieństwie do większości moich ulubionych lektur, ta książka wcale nie była mroczna. Było w niej wszystko, co zwykle doprowadza mnie do szału - banalne postacie, przewidywalna fabuła - ale w tym przypadku zadziałało to doskonale. Nie jest to historia, która zmienia twoje życie, to czysta zabawa. Jest to ten rodzaj historii, której nie chcesz odłożyć, ponieważ sprawia, że śmiejesz się niekontrolowanie i chodzisz z ogromnym uśmiechem przez cały dzień.<br> Było w niej trochę złości i smutku, ale trwało to dość krótko. Choć wydawało mi się to nieco melodramatyczne, zrozumiałam, że odrobina konfliktu była konieczna dla tej historii. Nic dziwnego, że na końcu wszystko się ułożyło.<br> Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że to była fantastyczna historia. Uwielbiam każdą minutę historii tej pary. Było w niej właściwe wyważenie romansu i humoru. Jeśli masz ochotę na zabawny, dobry romans z happy endem, gorąco polecam tę książkę!

Wspaniała historia, która sprawiła, że na koniec byłam niezwykle szczęśliwa i zadowolona. Nawet w obliczu dramatu i niepokoju wiedziałam, że mój radosny szum jest tuż za rogiem. „Bossmann” jest po prostu taki dobry. Chase jest typem faceta, który ma swoje problemy, ale dzięki nim jest absolutnie doskonały. Nazywa rzeczy po imieniu, jest skupiony na tym, by zdobyć to, czego pragnie i dba o ludzi, którzy są wyjątkowi w jego życiu. Jest też meeega przystojny!!!! Spójrzcie na tę okładkę!!! To zdecydowanie jedna z tych okładek, które trzeba obejrzeć z bliska, żeby docenić ich wszystkie walory. Nie mogę oderwać od niej wzroku. <br> W książce mamy przedstawienie naszego bohatera Chase'a Parkera. Nasuwa się kolejne pytanie: czy mogłybyśmy się skupić gdyby nasz szef tak wyglądał? Myślę, że bardzo trudno byłoby się skoncentrować. Musiałby być palantem, żeby zrównoważyć swoją gorącą naturę. <br> Reese jest na naprawdę kiepskiej randce i szuka ucieczki. Niespodziewanie jej dylemat podsłuchuje kelner, który daje jej niechcianą radę. Dziewczyna nie może uwierzyć w tupet tego bardzo przystojnego mężczyzny. Co on może o tym wiedzieć? Przecież nie musiał siedzieć tam i słuchać, jak jej randka przez całą noc opowiada o swojej matce. Nieco później barman postanawia rozbić jej randkę ze swoją randką, aby zrobić z niej jedną wielką imprezę, tylko po to, by jej noc nie skończyła się tak źle. Wieczór Reese kończy się na wysokim poziomie, ale ona myśli, że już nigdy go nie zobaczy. Los ma jednak coś innego do powiedzenia na ten temat.<br> Chase jest podekscytowany, gdy ma okazję ponownie spotkać się z Reese. Ona ciągle pojawia się na jego radarze, a kiedy nie ma jej przed sobą, on o niej myśli. To bardzo nietypowe dla Chase'a i wie, że musi mieć tę kobietę. Jest jednak mały problem, ponieważ ona jest związana z innym facetem, a teraz Chase jest jej szefem... a dokładniej szefem jej szefa.<br> Reese jest pasjonatką swojej pracy i nie chce, aby związek mógł jej zagrozić. Kiedy w końcu sprawy stają się zbyt skomplikowane i decydują się na związek, Reese prosi Chase'a, by przez jakiś czas zachował to w tajemnicy. Kobieta ma złe doświadczenia z relacjami między pracownikami i nie chce powtórzyć swoich błędów.<br> Stopniowo poznajemy Reese i Chase'a coraz lepiej. Dziewczyna przeżyła bardzo złe doświadczenie, które miało miejsce, gdy była młodsza, a Chase dochodzi do siebie po stracie, która wydarzyła się siedem lat wcześniej. Odświeżające w „Bossmanie” było dla mnie to, że przez większość czasu Chase i Reese są ze sobą szczerzy. Nie wprowadzają celowo w błąd, nie kłamią, nie ukrywają informacji i starają się szczerze mówić o swoich uczuciach i myślach. W niektórych przypadkach potrzeba trochę czasu, by prawda przebiła się do świadomości, ale przeważnie zdają sobie sprawę, że szczerość jest najlepsza. <br> Zaczynałam i kończyłam „Bossmana” z uśmiechem na twarzy. W niektórych momentach byłam smutna, zła, zadowolona i naprawdę podniecona, ale to był ten rodzaj historii, w której każda emocja była potrzebna. Dla mnie to wszystko idealnie do siebie pasuje... a może to oni po prostu idealnie do siebie pasują. To jedna z tych książek, w których wszystko się zgadza. Ta cudowna mieszanka miłości, śmiechu, smutnej historii i nowych początków. Uwielbiam „Bossmana” i spodobał mi się tak bardzo, że dodałam go do listy moich ulubionych książek.

Jest to moje trzecie spotkanie z książką tej autorki. Tym razem padło na „Bossmana” i uważam, że jak dotąd jest moją ulubioną lekturą. Vi Keeland jest na najlepszej drodze, by stać się dla mnie autorką "jednego kliknięcia". Absolutnie uwielbiam tę historię! Dostaje ode mnie solidne cztery i pół gwiazdki.<br> Już od pierwszej interakcji byłam zauroczona Reese i Chase'em. Mieli niesamowitą chemię, nawet jeśli ich pierwsze spotkanie było wrogie. Potem to, co zaczęło się jako gorzki konflikt, przerodziło się w żartobliwą pogawędkę. Nagle, zamiast walczyć ze sobą, Reese i Chase zaczęli walczyć ze światem.<br> Trochę to trwało, zanim ich związek wszedł na wyższy poziom. To jednak dobrze wpłynęło na tę historię. Czytelnicy otrzymali wiele zabawnych, zalotnych dialogów i wiele rozwinięć. Doceniłam czas poświęcony na rozwój bohaterów i ich relacji. Kiedy sprawy zaczęły się rozwijać, poczułam się całkowicie zaangażowana w tę historię.<br> Mimo to, byłam tak pochłonięta tą historią, że wydawała się przelatywać przez palce. Nie chciałam jej odłożyć. Wiesz, że to dobra książka, jeśli zastanawiasz się nad pójściem do pracy na chorobowe, bo chcesz czytać! To była dla mnie jedna z takich historii.<br> W przeciwieństwie do większości moich ulubionych lektur, ta książka wcale nie była mroczna. Było w niej wszystko, co zwykle doprowadza mnie do szału - banalne postacie, przewidywalna fabuła - ale w tym przypadku zadziałało to doskonale. Nie jest to historia, która zmienia twoje życie, to czysta zabawa. Jest to ten rodzaj historii, której nie chcesz odłożyć, ponieważ sprawia, że śmiejesz się niekontrolowanie i chodzisz z ogromnym uśmiechem przez cały dzień.<br> Było w niej trochę złości i smutku, ale trwało to dość krótko. Choć wydawało mi się to nieco melodramatyczne, zrozumiałam, że odrobina konfliktu była konieczna dla tej historii. Nic dziwnego, że na końcu wszystko się ułożyło.<br> Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że to była fantastyczna historia. Uwielbiam każdą minutę historii tej pary. Było w niej właściwe wyważenie romansu i humoru. Jeśli masz ochotę na zabawny, dobry romans z happy endem, gorąco polecam tę książkę!