Jerzy Rawicz - sylwetka autora

Polski twórca literatury, słynący z wieloaspektowej działalności jako pisarz, poeta, publicysta oraz tłumacz dzieł niemieckojęzycznych. Urodził się w Łodzi, gdzie później podjął studia na Uniwersytecie Łódzkim, specjalizując się w polonistyce. Już w czasie studiów był aktywnie zaangażowany w działalność polityczną i działał w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Swoje artykuły i eseje publikował w takich tytułach jak "Robotnik", "Dziennik Popularny", "Tygodnik Robotnika" oraz "Pobudka".

Trudne doświadczenia z okresu II wojny światowej odzwierciedlił w zbiorze opowiadań zatytułowanym "Dno". Po wojnie skupił się na publicystyce, pisząc dla wielu gazet i czasopism, koncentrując się głównie na kwestiach związanych z sytuacją w kraju oraz tematyce niemieckiej. Był również cenionym tłumaczem literatury z języka niemieckiego. Warto zaznaczyć, że nazwisko Jerzy Rawicz stanowiło również pseudonim dla innych osób, takich jak Rafał Gan-Ganowicz, żołnierz i dziennikarz o tatarskich korzeniach, oraz Jerzy Krzywicki, filozof i kierownik Polskiej Sekcji Radia Wolna Europa.

Wybrane dzieła tego autora to: "Przeklęte istnienie" (poezja, 1935), "Co pieśń może" (1937), "Tutaj spać nie wolno" (powieść napisana wraz z Andrzejem Bruzdą), "Gdy Polską rządziła burżuazja" (reportaże historyczne, wspólnie z Karolem Małcużyńskim, KiW, 1952), "Dno" (opowiadania, KiW, 1958), "Generał Zagórski zaginął" (reportaż polityczny, 1963) oraz "Doktor Łokietek i Tata Tasiemka" (biografie, Czytelnik, 1968).