Andrzej Marek Furier - sylwetka autora

Andrzej M. Furier ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie obronił pracę magisterską dotyczącą dążeń niepodległościowych Gruzinów w XIX i XX wieku. Jego pasja do historii Gruzji rozwinęła się jeszcze bardziej, gdy przebywał na kilkuletnim stypendium w Tbilisi, broniąc tam rozprawę doktorską na temat obecności Polaków na Kaukazie od XIX do początku XX wieku. Pod kierunkiem prof. Akakiego Surguladze, uznawanego za eksperta w tematyce historii Gruzji, Furier poszerzał swoje badania. Powróciwszy do Polski w 1991 roku, kontynuował prace związane z polonią zagraniczną w ramach Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu. Z czasem jego zainteresowania rozrosły się, by objąć relacje między różnymi grupami etnicznymi i narodowymi na Kaukazie oraz na obszarach poradzieckich, nie rezygnując z tematów polonijnych.

Wydana przez Instytut Historii UAM jego pierwsza książka, "Kraj Zakaukaski w relacjach dyplomatów II Rzeczypospolitej" z 1999 roku, ukazywała jego zainteresowania polską obecnością na Kaukazie. Jego samodzielne badania terenowe w Gruzji i Armenii w 1991 i 1995 roku dały mu możliwość zbadania świadomości narodowej tamtejszej inteligencji, co wykorzystał w swojej rozprawie habilitacyjnej "Droga Gruzji do niepodległości" wydanej w 2000 roku. Analizował tam komplikacje związane z dążeniem Gruzji do niepodległości od czasów przyłączenia do Rosji aż do powstania Republiki Gruzińskiej po rozpadzie ZSRR, ze szczególnym uwzględnieniem tendencji separatystycznych wśród mniejszości narodowych.

Po uzyskaniu habilitacji kontynuował swoje badania, jednocześnie podejmując pracę w Instytucie Historii Uniwersytetu Szczecińskiego. Tam jego badania poszerzyły się o nowe tematy, takie jak historia myśli społecznej, co zaowocowało publikacją "Od Platona do Webera" w 2002 roku, oraz tematyka przemian ustrojowych w Rosji w latach 1991-2000, której poświęcił książkę "Dekada Jelcyna".

Furier aktywnie uczestniczył w organizacji międzynarodowych konferencji, jak ta w Instytucie Wschodnim UAM, której tematem były współczesne przemiany na Kaukazie, czego efektem była publikacja "Kaukaz w dobie globalizacji" w 2005 roku. Jego badania koncentrują się obecnie na problematyce współczesnych zmian na europejsko-azjatyckim pograniczu, a przykład Gruzji i Kaukazu pozostaje w centrum jego uwagi badawczej. Jedną z wyróżniających się publikacji była książka "Polacy w Gruzji" z 2009 roku, która została doceniona i nagrodzona przez "Przegląd Wschodni". Jego wkład w naukę został uhonorowany w 2010 roku, kiedy to Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. Obecnie kontynuuje swoje badania nad przemianami na europejsko-azjatyckim pograniczu, szczególnie na przykładzie Kaukazu.