Akademia Crookhaven. Szkoła oszustów

Czytając opis szkoły oszustów nie sądziłam, że naprawdę ta książka będzie tak podobna do Harry'ego Potter'a. Co prawda, gdy czytałam to na początku nie dawało mi aż takiego vibe'u HP, jednak z strony na stronę coraz bardziej zaczynałam zauważać podobieństwa. Osobiście jestem ogromną fanką Potter'a i cieszę się, że ta historia w pełni spełniła moje oczekiwania. Więc jeśli tak jak ja jesteście fanami HP, koniecznie sięgnijcie po tę książkę i kolejne jej tomy!<br> <br> Przeczytanie tej książki zajęło mi połowę dnia. Wkręciłam się w nią już od pierwszych stron, ale nie tylko ze względu na całą fabułę, a też przez styl pisma autora, który jest strasznie lekki i przyjemny. Dzięki temu nie przerywałam czytania tylko cały czas płynęłam przez strony, chcąc więcej i więcej.<br> <br> Akademia Crookhaven to szkoła dla oszustów, gdzie uczą w pewnym sensie utalentowane dzieciaki. Ta placówka w jakimś stopniu przypomina mi hogwart, ale całkowicie inny, bo w akademii uczą o fałszowaniu dzieł sztuki, okradaniu, hakerstwie itp. Mówiąc szczerze, sama chciałabym uczęszczać do takiej szkoły, ale tylko ze względu na sam vibe.<br> <br> Mamy tutaj narracje trzecioosobową, która zupełnie mi nie przeszkadzała, a wręcz sprawiała, że czytało mi się jeszcze szybciej. Prawdę mówiąc, do tej historii ta narracja pasuje wręcz idealnie.<br> <br> Gabriel to główny bohater, który został porzucony przez własnych rodziców. Pod skrzydła przyjęła go starsza kobieta, która aktualnie jest dla niego babcią. Ta dwójka razem przechodzi przez ciężki okres czasu. Babcia próbuje mu zapewnić szczęśliwe życie, jednak nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem. Kobieta niejednokrotnie oddawała mu swój posiłek, żeby nie był głodny, ale minus był taki, że to ona później głodowała.<br> <br> Jestem pod wielkim wrażeniem, jak autor świetnie obmyślił całą fabułe tej historii i nie mogę się doczekać momentu w którym zacznę drugi tom. Ogromnie mnie ciekawi jak potoczy się dalsze życie Gabriela, więc nie zwlekając postaram się od razu zabrać za kontynuację i prędko wstawić wam recenzje.<br> <br> Początek książki był dla mnie dość intrygujący i sprawił, że od razu stałam się zainteresowana dalszą częścią historii. Wszystko rozpoczyna się w momencie, gdy trzynastoletni Gabriel z Torbridge stoi oparty o mur stacji kolejowej, czekając na przyjazd następnego pociągu. A co za tym szło? Pełno osób wysiadających, które mogłyby złapać tzw. haczyk. Ludzie wysiadający z pociągów byli rano zmęczeni i kompletnie niezainteresowani Gabrielem, co wiązało się z tym, że mógł ich okraść w mgnieniu oka. Główny bohater korzystał z jego ulubionej sztuczki, czyli użycie dwupensówki, która z jednej strony połyskiwała miedzią, a z drugiej była całkowicie czarna. Zauważył, że w kierunku baru podążał starszy mężczyzna bez płaszcza w krótkich spodenkach. Chłopak specjalnie na niego wpadł upuszczając monetę. Mężczyzna się pochylił i ją chwycił, a Gabriel sięgnął po jego portfel. Główny bohater odzyskał swoją monetę, ale czy ona na pewno była jego? W portfelu znalazł tylko dziesięciofuntowy banknot i kartkę z napisem "𝖣𝖮𝖡𝖱𝖸 𝖩𝖤𝖲𝖳𝖤𝖲́. 𝖩𝖠 𝖩𝖤𝖲𝖳𝖤𝖬 𝖫𝖤𝖯𝖲𝖹𝖸." Gabriel już wiedział, że mężczyzna go przechytrzył. Wyszperał z kieszeni dwupensówkę tyle tylko, że nie swoją.