30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień

Jestem wielkim fanem Edgara Allana Poe i czarnego romantyzmu w ogóle. Nigdy jednak nie miałem do czynienia z prozą Stefana Grabińskiego (nazywanego często polskim Poe), dlatego też zdecydowałem się kupić "Kryminał na każdy dzień". Przyznam, że się nie zawiodłem. W zbiorze znajdziemy takie klasyki jak "Czarny kot", "Król Dżumiec", czy "Maska śmierci szkarłatnej", ale też mniej oczywiste opowiadania króla horroru jak "Beczka Amontillada". Wszystkie są wybitne, jak zresztą każde dzieło Poego. Podoba mi się w jego pisarstwie to, jak bardzo głęboko wchodzi w psychologię bohaterów, by pokazać horror ich własnego umysłu. Bardzo przerażające, a jednocześnie wciągające. Szkoda jedynie, że w zbiorze nie znalazła się "Zagłada domu Usherów", ale taki to już urok zestawień takich jak "30+1 opowiadań" - będzie zawsze brakowało jakieś utworu, który lubimy. <br> Zaskoczony też byłem poziomem opowiadań Stefana Grabińskiego - myślę, że porównanie do Edgara Allana Poe jest tutaj nie przypadkowe. Grabiński umiejętnie wprowadza czytelnika do historii pełnej metafizyczno-psychicznych wydarzeń. Jego horrorowe opowiadania są naprawdę wysokiej próby i potrafią niejednokrotnie zaskoczyć i przerazić. Nie jest tak makabryczny i bezlitosny dla czytelnika jak Poe, ale i tak cenię sobie bardzo jego opowiadania. Moim faworytem jest "Pożarowisko" - podobał mi się klimat tej historii.<br> Natomiast, co do Artura Conana Doyle'a - nigdy nie przepadałem za jego prozą. Opowiadania o Sherlocku Holmesie nigdy mnie nie fascynowały - tak było i w tym przypadku. Choć jest to z pewnością dobra proza, mi osobiście jego twórczość czyta się trudno. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, to z pewnością będzie z "30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień" zadowolony - wydaje mi się, że dokonano tu wyboru najlepszych opowiadań Doyle'a.<br> Podsumowując - książka jest z pewnością warta kupienia i przeczytania. Bardzo fajny pomysł z ułożeniem 31 opowiadań - można powiedzieć, że to taka "kryminalna lista przebojów". Jest dużo brutalnych i makabrycznych momentów, więc ludziom mającym słabe nerwy tego nie polecam. Ale fani opowiadań z motywem grozy powinni być zadowoleni.

Jestem wielkim fanem Edgara Allana Poe i czarnego romantyzmu w ogóle. Nigdy jednak nie miałem do czynienia z prozą Stefana Grabińskiego (nazywanego często polskim Poe), dlatego też zdecydowałem się kupić "Kryminał na każdy dzień". Przyznam, że się nie zawiodłem. W zbiorze znajdziemy takie klasyki jak "Czarny kot", "Król Dżumiec", czy "Maska śmierci szkarłatnej", ale też mniej oczywiste opowiadania króla horroru jak "Beczka Amontillada". Wszystkie są wybitne, jak zresztą każde dzieło Poego. Podoba mi się w jego pisarstwie to, jak bardzo głęboko wchodzi w psychologię bohaterów, by pokazać horror ich własnego umysłu. Bardzo przerażające, a jednocześnie wciągające. Szkoda jedynie, że w zbiorze nie znalazła się "Zagłada domu Usherów", ale taki to już urok zestawień takich jak "30+1 opowiadań" - będzie zawsze brakowało jakieś utworu, który lubimy. <br> Zaskoczony też byłem poziomem opowiadań Stefana Grabińskiego - myślę, że porównanie do Edgara Allana Poe jest tutaj nie przypadkowe. Grabiński umiejętnie wprowadza czytelnika do historii pełnej metafizyczno-psychicznych wydarzeń. Jego horrorowe opowiadania są naprawdę wysokiej próby i potrafią niejednokrotnie zaskoczyć i przerazić. Nie jest tak makabryczny i bezlitosny dla czytelnika jak Poe, ale i tak cenię sobie bardzo jego opowiadania. Moim faworytem jest "Pożarowisko" - podobał mi się klimat tej historii.<br> Natomiast, co do Artura Conana Doyle'a - nigdy nie przepadałem za jego prozą. Opowiadania o Sherlocku Holmesie nigdy mnie nie fascynowały - tak było i w tym przypadku. Choć jest to z pewnością dobra proza, mi osobiście jego twórczość czyta się trudno. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, to z pewnością będzie z "30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień" zadowolony - wydaje mi się, że dokonano tu wyboru najlepszych opowiadań Doyle'a.<br> Podsumowując - książka jest z pewnością warta kupienia i przeczytania. Bardzo fajny pomysł z ułożeniem 31 opowiadań - można powiedzieć, że to taka "kryminalna lista przebojów". Jest dużo brutalnych i makabrycznych momentów, więc ludziom mającym słabe nerwy tego nie polecam. Ale fani opowiadań z motywem grozy powinni być zadowoleni.

Po zbiorze "30+1 opowiadań. Uśmiech na każdy dzień", który bardzo sobie uwielbiłam, przyszedł czas na "30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień". Przyznam szczerze, że tak jak do tego pierwszego zbioru będę jeszcze powracać, tak do kryminałów nie starczy mi chyba odwagi.<br> Pierwsze co zwróciło moją uwagę przy lekturze, to wydanie tej książki. Książka jest małego formatu, więc jest poręczna i łatwo ją np. schować do torebki. Bardzo podobały mi się rysunki wykonane do tego zbioru opowiadań. Znakomicie wprowadzały w nastrój opowiadań. Minusem dla mnie było, że treści nie są poukładane według autorów (np. najpierw mogłyby się znaleźć opowiadania Doyle'a, później Grabińskiego, a na końcu Poego). Myślę, że o wiele bardziej byłoby to przejrzyste i nie trzeba byłoby wertować książki, by móc ciągiem przeczytać np. wszystkie opowiadania Doyle'a.<br> A co do samej książki... Cóż, opowiadania bywają naprawdę przerażające! Zarówno Edgar Allan Poe, jak i Stefan Grabiński wprawiają czytelnika w nastrój pełen grozy i fatalizmu. Ich opowiadania to czysta makabra i zero przyjemności - choć zdecydowanie są bardzo dobrze napisane. Ich twórczość z pewnością ma dużo fanów lubiących historie paranormalne i horrory psychologiczne - ja jednak do nich nie należę.<br> Co zaś się tyczy Artura Conana Doyle'a - jego opowiadania zdecydowanie są w lżejszym tonie, choć nie brakuje tam poważnych momentów. W Sherlocku zakochałam się po serialu BBC, ale nigdy nie miałam jakoś dużej styczności z utworami Doyle'a. Zbiór ten pozwolił mi na szersze zapoznanie się z jego twórczością i już wiem, że z pewnością przeczytam wszystkie opowiadania o Sherlocku Holmesie. Bardzo rozrywkowe, a jednocześnie dające do myślenia historie.<br> Mimo wszystko polecam zapoznać się z tym zbiorem opowiadań. "Kryminał na każdy dzień" pozwolił mi na zapoznanie się z klasyką tego gatunku. Myślę, że to dobry challenge i odskocznia od innych wymagających, obszernych lektur - codziennie można przeczytać sobie jedno opowiadanie, które na pewno jest zaskakujące i ciekawe.

Po zbiorze "30+1 opowiadań. Uśmiech na każdy dzień", który bardzo sobie uwielbiłam, przyszedł czas na "30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień". Przyznam szczerze, że tak jak do tego pierwszego zbioru będę jeszcze powracać, tak do kryminałów nie starczy mi chyba odwagi.<br> Pierwsze co zwróciło moją uwagę przy lekturze, to wydanie tej książki. Książka jest małego formatu, więc jest poręczna i łatwo ją np. schować do torebki. Bardzo podobały mi się rysunki wykonane do tego zbioru opowiadań. Znakomicie wprowadzały w nastrój opowiadań. Minusem dla mnie było, że treści nie są poukładane według autorów (np. najpierw mogłyby się znaleźć opowiadania Doyle'a, później Grabińskiego, a na końcu Poego). Myślę, że o wiele bardziej byłoby to przejrzyste i nie trzeba byłoby wertować książki, by móc ciągiem przeczytać np. wszystkie opowiadania Doyle'a.<br> A co do samej książki... Cóż, opowiadania bywają naprawdę przerażające! Zarówno Edgar Allan Poe, jak i Stefan Grabiński wprawiają czytelnika w nastrój pełen grozy i fatalizmu. Ich opowiadania to czysta makabra i zero przyjemności - choć zdecydowanie są bardzo dobrze napisane. Ich twórczość z pewnością ma dużo fanów lubiących historie paranormalne i horrory psychologiczne - ja jednak do nich nie należę.<br> Co zaś się tyczy Artura Conana Doyle'a - jego opowiadania zdecydowanie są w lżejszym tonie, choć nie brakuje tam poważnych momentów. W Sherlocku zakochałam się po serialu BBC, ale nigdy nie miałam jakoś dużej styczności z utworami Doyle'a. Zbiór ten pozwolił mi na szersze zapoznanie się z jego twórczością i już wiem, że z pewnością przeczytam wszystkie opowiadania o Sherlocku Holmesie. Bardzo rozrywkowe, a jednocześnie dające do myślenia historie.<br> Mimo wszystko polecam zapoznać się z tym zbiorem opowiadań. "Kryminał na każdy dzień" pozwolił mi na zapoznanie się z klasyką tego gatunku. Myślę, że to dobry challenge i odskocznia od innych wymagających, obszernych lektur - codziennie można przeczytać sobie jedno opowiadanie, które na pewno jest zaskakujące i ciekawe.