Życie niedokończone

"Lechu mówił do mnie «Wodzu», a ja zbyt rzadko określałem go mianem «Mistrza», chociaż nim był oraz moim Najlepszym Przyjacielem." - wspomina Jacek Głomb. W czerwcu 2019 roku, Jacek Głomb, reżyser i dyrektor Teatru Modrzejewskiej w Legnicy, zaprosił do rozmowy Lecha Raczaka, blisko związanego z teatrem, aby przeprowadzić głęboki wywiad-rzekę. Pierwotnie rozmowa miała obejmować nie tylko historię legendarnego Teatru Ósmego Dnia, którego Raczak był współzałożycielem i liderem w jego najbardziej kreatywnym oraz zaangażowanym okresie, ale także całe życie Raczaka – od dzieciństwa po współczesność. Głomb wspomina swoje intencje: „Większość wywiadów zaczyna się od Teatru Ósmego Dnia, a ja chciałem rozmawiać o jego dzieciństwie i młodości. Intensywnie rozmawialiśmy w czerwcu 2019 roku i udało nam się dojść do wczesnych lat osiemdziesiątych, do początków stanu wojennego w Polsce. Potem zabrakło czasu na kontynuację rozmowy, kiedy on miał czas, ja nie mogłem, i na odwrót. A potem Leszka zabrakło.”

Lech Raczak zmarł 17 stycznia 2020 roku. Dwa lata po jego śmierci, zapis tej rozmowy, do której zainspirował go Jacek Głomb, ujrzy światło dzienne. Chociaż nieautoryzowany z braku czasu, tekst został przeczytany przez Marka Raczaka, Marcina Kęszyckiego oraz Juliusza Tyszkę, którzy zachęcali do jego publikacji. Książka „Życie niedokończone” to fascynująca narracja o niezwykłej osobie oraz burzliwych czasach, które był jej udziałem, a także o teatrze, z którym był związany. Mimo iż jest to tylko zapis rozmów, wyraźnie słychać w niej spokojny, lekko ironiczny i charakterystyczny dla Wielkopolski głos Lecha Raczaka. Potrafił on barwnie opowiedzieć zarówno o złożonościach polityki, jak i osobowościach napotkanych ludzi, nie stroniąc przy tym od przewrotnych anegdot.

„Życie niedokończone” wciąga nie tylko dawnych pasjonatów „Ósemek”, ale także tych, którzy z nostalgią wracają do Polski lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Poza wartościami biograficznymi i historycznymi, książka oferuje niezwykłą możliwość obserwacji procesu tworzenia opowieści, w jakiej każda i każdy z nas też kiedyś weźmie udział. Zachęcamy do wysłuchania tej historii i rozważenia jej we własnym kontekście.