Źródła kultury Indii

Rabindranath Tagore (1861-1941) był wybitnym indyjski poetą, pisarzem, myślicielem i działaczem społecznym. Jego wpływ na literaturę zarówno indyjską, jak i europejską jest nie do przecenienia, a jego popularność jako pisarza w XX wieku była niezwykle wysoka, co potwierdza fakt tłumaczenia jego prac na wiele języków. Tagore tworzył głównie w języku bengalskim, a jego twórczość obejmowała nie tylko poezję, ale również hymny państwowe - jeden z jego utworów stał się hymnem Indii, a kolejny hymnem Bangladeszu. Tagore brał również na siebie zadanie tłumaczenia własnych prac na język angielski, co pomogło mu dotrzeć do szerszej międzynarodowej publiczności.

Jako myśliciel filozoficzny, Tagore w swoim eseju "Źródła kultury Indii" porównywał cywilizację indyjską z europejską, zwracając szczególną uwagę na grecką. Zauważał, że duch Indii koncentrował się na wewnętrznym rozwoju duchowym i prostocie życia, w przeciwieństwie do Zachodu, gdzie dominowała chęć podboju natury, co tworzyło obraz świata jako wroga, z którym trzeba walczyć. W Indiach natomiast istniała harmonia między jednostką a wszechświatem, co podkreślało niezwykłą jedność człowieka z otaczającym go światem. Tagore otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1913 roku, co stanowiło uznanie dla jego niezwykłego wkładu w dziedzictwo literackie świata.