Zasady filozofii Kartezjusza w porządku geometrycznym wyłożone

Baruch, znany także jako Benedykt Spinoza (1632-77), pochodził z żydowskiej rodziny zamieszkałej w Niderlandach. Jego postępowe poglądy filozoficzne spowodowały, że został wykluczony z lokalnej społeczności żydowskiej. W trakcie swojego życia studiował różnorodne dziedziny, w tym scholastykę chrześcijańską, nauki przyrodnicze oraz filozofię, szczególnie dzieła Kartezjusza i Hobbesa. Spinoza jest najbardziej znany ze swojego panteizmu racjonalistycznego, którego korzenie sięgają do racjonalizmu Kartezjusza, naturalizmu Hobbesa oraz panteizmu Majmonidesa. Jego przekonania obejmowały także wolność w życiu społecznym oraz propagowanie tolerancji, co wyraził m.in. w „Traktacie teologiczno-politycznym”, który został umieszczony na Indeksie Dzieł Zakazanych.

Leszek Kołakowski w „Jednostka i Nieskończoność” (PWN, 1958) pisze, że teoria idei Spinozy jest głęboko osadzona w kartezjańskich ramach myślenia. Spinoza podejmuje się próby rozwiązania dualistycznych problemów, które były centralne dla kartezjanizmu, a które początkowo wydawały się niemożliwe do przezwyciężenia. Jego dzieło z 1663 roku, „Zasady filozofii Kartezjusza w porządku geometrycznym wywiedzione”, świadczy o wpływie kartezjańskiej metody na jego własne poglądy. Podobnie jak Kartezjusz, Spinoza stosował racjonalne zasady metodologii geometrycznej, co miało na celu przedstawienie myśli Kartezjusza w sposób bardziej logiczny i uporządkowany, jednocześnie pokazując, jak silnie wpłynęły one na jego własną filozofię.