Yellowface

<p>Rebecca F. Kuang, znana przede wszystkim z trylogii "Poppy War", swoją najnowszą powieścią "Yellowface" przenosi nas w mroczny świat literackiego rynku, gdzie marzenia i ambicje mieszają się z oszustwami i moralnymi kompromisami.</p><p>"Yellowface" rozpoczyna się od niespodziewanej śmierci młodej pisarki. Wydarzenie to jest iskrą zapalną dla całej historii, w której napięcie rośnie z każdą stroną, prowadząc do zaskakującego finału. Główna bohaterka, June Hayward, marzy o literackim sukcesie, ale jej droga do spełnienia marzeń jest naznaczona mrocznymi decyzjami i moralnymi dylematami. Po tragicznej śmierci swojej przyjaciółki, znanej pisarki, June decyduje się przywłaszczyć jej niedokończony rękopis i wydać go pod własnym nazwiskiem. To pociąga za sobą lawinę konsekwencji, które prowadzą ją w coraz głębsze otchłanie kłamstw i manipulacji.</p><p>Główna bohaterka, June Hayward, to postać złożona i wielowymiarowa. Jej pragnienie sukcesu literackiego napędza ją do podjęcia skrajnych kroków, które z czasem prowadzą do coraz większej izolacji i wewnętrznego rozdarcia. Kuang doskonale portretuje jej ewolucję – od zagubionej marzycielki po zdeterminowaną kobietę, która zatraca swoje człowieczeństwo w pogoni za sławą. Inne postacie, takie jak Athena Liu, której rękopis June przywłaszcza, oraz różni przedstawiciele świata wydawniczego i mediów społecznościowych, stanowią tło dla moralnych konfliktów, z jakimi zmaga się główna bohaterka. 😊 &nbsp;😉</p><p>"Yellowface" wywołuje całą gamę emocji – od napięcia i niepokoju po współczucie i gniew. Czytelnik nieustannie balansuje między sympatią a potępieniem dla głównej bohaterki, co czyni lekturę niezwykle angażującą. Kuang mistrzowsko buduje atmosferę klaustrofobii i moralnego zamętu, zmuszając czytelnika do refleksji nad granicami etyki i moralności. Styl pisania Rebecci F. Kuang w "Yellowface" jest zarówno bogaty, jak i przystępny. Autorka posługuje się obrazowymi opisami i głębokimi analizami psychologicznymi, co sprawia, że książka jest zarówno literacko satysfakcjonująca, jak i pełna napięcia. Kuang zręcznie splata narrację z introspekcyjnymi refleksjami bohaterów, co dodaje głębi fabule i czyni ją bardziej realistyczną. To, co wyróżnia "Yellowface" na tle innych thrillerów psychologicznych, to przede wszystkim głęboki wgląd w mechanizmy rynku wydawniczego oraz wpływ mediów społecznościowych na życie pisarzy. Kuang obnaża mroczne strony tego świata, ukazując, jak daleko mogą posunąć się ludzie w pogoni za sławą i uznaniem. Książka porusza również ważne kwestie etyczne, takie jak kradzież intelektualna i przywłaszczenie kulturowe, co czyni ją niezwykle aktualną i prowokującą do myślenia. 😉</p><p>"Yellowface" to książka, która przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom thrillerów psychologicznych i dramatów literackich. Jej wciągająca fabuła, złożone postacie i aktualne tematy sprawiają, że jest to lektura nie tylko pasjonująca, ale także skłaniająca do refleksji. Jeśli szukasz książki, która zapewni ci emocjonalną jazdę bez trzymanki i zmusi do zastanowienia się nad granicami etyki w świecie literackim, "Yellowface" jest dla https://******.**ęcam do sięgnięcia po tę wyjątkową powieść i podzielenia się swoimi wrażeniami! Z mojej strony polecam i zostawiam 🌟🌟🌟🌟🌟 😊 🙂</p>

3/5<br> Nie poruszyła mnie ta książka w żaden sposób – nie była wzruszająca ani ujmująca, ale pozostawiła po sobie mętlik w mojej głowie. Dotyczy on wielu kwestii – chociażby poprawnego odczytania fabuły, bo mam wrażenie, że pod jedną historią zamaskowanych zostało kilka interpretacji. Wielowątkowość skryta jest pod płaszczykiem rozwoju wydarzeń z życia głównej bohaterki, gdzie tak naprawdę przemycane są nam inne tematy – momentami kontrowersyjne, cały czas będące w dyskursie społecznym i politycznym.<br> Cała powieść daje wydźwięk satyry, momentami jakby użyta została hiperbola.<br> Choć był to główny promowany motyw – praca w wydawnictwie, cały proces od tworzenia (szkice, rękopisy), po marketing i otoczkę promocji, druk dzieła, aż do ujrzenia go w księgarniach – nie wywarł on na mnie aż takiego wrażenia.<br> Kwestie rasizmu, hiperpoprawności, tego, kto może poruszać wybrane treści (chociażby odnoszące się do mniejszości) – są one trudne. Każdy może zabrać głos, wyrazić swoje zdanie, ale nie będzie ono prawdą objawioną, bo takowej nie ma, a wszystko to zawiera się w naszej własnej moralności.<br> Część kryminalna nie była dla mnie przełomowa, nie szokowała, ani nie spowodowała spadku napięcia. Wynika to z tego, że czytając czułam, że nie ma punktu kulminacyjnego, bądź był on na samym początku.<br> Jest to wciągająca lektura, naprawdę ciekawił mnie dalszy ciąg akcji. Aczkolwiek bywały chwile gdy monotonia przyćmiewała całą resztę – ciągle poruszane te same wątki. Myślę, że niestety nie wywołała we mnie zbyt dużego pola do refleksji, a więc nie będę o niej zbyt długo pamiętać.