Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Wspomnienia z martwego domu
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
"Wspomnienia z martwego domu" to najbardziej intymne dzieło Fiodora Dostojewskiego, które czerpie inspirację z jego osobistych doświadczeń. W 1849 roku, Dostojewski, jako uczestnik Koła Pietraszewskiego, został skazany na śmierć przez rozstrzelanie, lecz wyrok ten w ostatniej chwili został zamieniony przez cara na cztery lata więzienia połączonego z ciężkimi robotami. To właśnie te lata spędzone na katordze w Syberii dostarczyły mu materiału do stworzenia szczegółowego obrazu więziennego życia.
Narracja prowadzona jest z perspektywy szlachcica, który odsiaduje dziesięcioletnią karę za zabójstwo żony. Dostojewski przedstawia codzienne rytuały i relacje panujące wśród więźniów, opisując ich historie, zachowania i charaktery. Świat zamknięcia tętni życiem: chory, handel wódką, obchody świąt, czy brutalne kary cielesne to tylko niektóre epizody z życia skazańców. Na kartach powieści spotykamy pełne spektrum osobowości – od wartościowych przyjaciół po ponurych, dumnych i zawistnych pojedynków.
Katorżnicza rzeczywistość okazuje się surowa, wypełniona przemocą i kradzieżami, a moralna atmosfera, panująca w więziennych barakach, jest przytłaczająca. Wśród więźniów dominują chłopi, którzy często darzą Aleksandra Pietrowicza, byłego szlachcica, niechęcią. Dla Aleksandra największą trudnością jest wrogość otoczenia oraz samotność, które szczególnie dają o sobie znać w pierwszych miesiącach pobytu.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
"Wspomnienia z martwego domu" to najbardziej intymne dzieło Fiodora Dostojewskiego, które czerpie inspirację z jego osobistych doświadczeń. W 1849 roku, Dostojewski, jako uczestnik Koła Pietraszewskiego, został skazany na śmierć przez rozstrzelanie, lecz wyrok ten w ostatniej chwili został zamieniony przez cara na cztery lata więzienia połączonego z ciężkimi robotami. To właśnie te lata spędzone na katordze w Syberii dostarczyły mu materiału do stworzenia szczegółowego obrazu więziennego życia.
Narracja prowadzona jest z perspektywy szlachcica, który odsiaduje dziesięcioletnią karę za zabójstwo żony. Dostojewski przedstawia codzienne rytuały i relacje panujące wśród więźniów, opisując ich historie, zachowania i charaktery. Świat zamknięcia tętni życiem: chory, handel wódką, obchody świąt, czy brutalne kary cielesne to tylko niektóre epizody z życia skazańców. Na kartach powieści spotykamy pełne spektrum osobowości – od wartościowych przyjaciół po ponurych, dumnych i zawistnych pojedynków.
Katorżnicza rzeczywistość okazuje się surowa, wypełniona przemocą i kradzieżami, a moralna atmosfera, panująca w więziennych barakach, jest przytłaczająca. Wśród więźniów dominują chłopi, którzy często darzą Aleksandra Pietrowicza, byłego szlachcica, niechęcią. Dla Aleksandra największą trudnością jest wrogość otoczenia oraz samotność, które szczególnie dają o sobie znać w pierwszych miesiącach pobytu.
