Wspominam i Niczego nie Żałuję

Helena Vondráčková, wybitna artystka czeskiej sceny muzycznej, zasłynęła nie tylko jako piosenkarka, lecz także jako aktorka i prezenterka telewizyjna. Urodzona w 1947 roku, zdobyła popularność na całym świecie, sprzedając imponującą ilość ponad 200 milionów płyt, co czyni ją jedną z najważniejszych postaci w przemyśle muzycznym, zajmującą 32. miejsce na liście światowych gwiazd. Jej międzynarodowe sukcesy obejmują dwa występy w prestiżowej Carnegie Hall w Nowym Jorku, po których krytyk „The New York Timesa” okrzyknął ją „drugą Barbrą Streisand”.

Swą karierę rozpoczęła w 1964 roku zwycięstwem w konkursie „Szukamy nowych talentów”, wykonując utwór „The Man I Love” autorstwa Gershwina. Rok później zdobyła Złotego Słowika na festiwalu w Sopocie, co zapoczątkowało jej dynamiczny rozwój artystyczny. Vondráčková zdobyła liczne nagrody, zarówno w Czechach, jak i za granicą, dzięki wszechstronności wokalnej oraz repertuarowi obejmującemu światowe standardy. Jej czterooktawowy głos, sięgający bardzo wysokiego C, pozwala jej śpiewać w różnych stylach muzycznych i aż siedmiu językach — czeskim, angielskim, niemieckim, polskim, rosyjskim, francuskim i japońskim.

W swoich wspomnieniach Helena dzieli się osobistymi refleksjami, żałując, że nie mogła być obecna przy matce w jej ostatnich momentach oraz że jej relacje z bratem są skomplikowane. Czuje również niedosyt z niemożności posiadania trójki dzieci, jak to sobie kiedyś wyobrażała. Jednak pomimo tych trudności i niespełnionych pragnień, uznaje, że nie żałuje niczego w swoim życiu.