Przebudzenie króla Lisza. World of Warcraft

Arthas. Król Lichów z Azeroth. Wielki Powrót Króla? <br> <br> Trudno jest przedstawić historię Arthasa komukolwiek, kto nie grał w Warcraft III: Realm of Chaos i jego rozszerzenie The Frozen Throne. Być może kiedyś w końcu zajmę się recenzją tych gier strategicznych czasu rzeczywistego, stanowią one bowiem w mojej ocenie szczytowe osiągnięcie w dziedzinie opowiadania historii w gatunku fantasy! Co prawda, oznacza to, że to one są przeciwnikami Command and Conquer i Starcrafta, ale wspomniane wyżej to łabędzi śpiew moich sentymentów jakie żywię dla obu pozycji, które zdecydowanie z mniejszym powodzeniem były przeniesione na karty książek;-)<br> <br> Dla tych, którzy nie grali w tę grę: jest to wspaniała historia "Upadku", w której Arthas próbuje ocalić Królestwo Lordaeron przed apokalipsą zombie, straszliwą armią nieumarłych. Przez całą książkę Arthas popadał w coraz większe skrajności, podejmując co rusz złe decyzje, aż w końcu stracił duszę na rzecz przeklętego miecza Frostmourne. Tyle faktologii;-)<br> <br> Historia Arthasa była bardzo podobna do tego, czego wielu fanów spodziewało się po prequelach Gwiezdnych wojen. Arthas jako dobry, lecz ułomny rycerz, który w końcu zaprzedaje swoją duszę przysłowiowym siłom ciemności w zamian za władzę, popada w coraz większy obłęd, siły ciemności, którym miał stawić czoła…. Upominają się o niego. Próbując ocalić wszystkich wokół, staje się tym, czym sam…. gardził. Jakie to tragiczne, prawda? Arthas ma w sobie również elementy Elrica Michaela Moorcocka z jego magicznym mieczem, który wydaje się być mniej zły niż sam potwór, którego zabija.<br> <br> Christie Golden stanęła przed niełatwym zadaniem rozbudowania historii najbardziej ikonicznego bohatera dla całej serii dziejącej się w świecie Azeroth. Jak można ulepszyć historię, która została dobrze opowiedziana w grze? Zwykłe powtórzenie historii nie byłoby satysfakcjonujące, a zmiana elementów wiąże się z ryzykiem usunięcia tego, co spodobało się fanom, z kolei przedstawienie pokrótce historii i nadaje jej tempa wymaga…. researchu dla mniej wtajemniczonych czytelników. Naprawdę trudno sprostać wszystkim tym oczekiwaniom! <br> <br> Ponieważ w momencie wydania książki, pokonanie Arthasa nie zostało jeszcze dokładnie opisane, wielu fanów szukało sposobu, w jaki Arthas mógłby otrzymać swoją rolę w książce bez niepotrzebnego uchylania rąbków tajemnicy w zakresie jego dalszych losów. Christie Golden udał się ten wymagający zabieg poprzez zastosowanie prostego tricku: opowieść o Arthasie człowieku kontra Arthasie potworze.<br> <br> Arthas: Rise of the Lich King to w pierwszej kolejności studium postaci ułomnego i słabego człowieka, który mimo to posiadał wiele godnych podziwu cech i toczył walkę sam ze sobą, pełen skrajnych emocji, wobec wydarzeń w świecie przedstawionych. Arthas urodził się w rodzie bohaterów po inwazji pozaziemskich orków. Od Arthasa oczekiwano bohaterskich czynów, a tymczasem on robił wszystko, by sprostać tym ogromnym oczekiwaniom, nawet wtedy, gdy lepiej byłoby, gdyby czasem pomyślał o sobie samym….. Arthas był człowiekiem, który nie chciał się ugiąć i dlatego po prostu się złamał z biegiem czasu, nie potrafił sobie odpuścić, nie miał tez nikogo wokół, kto pozwoliłby mu dostrzec w jakim kierunku zmierza. <br> <br> Książka sama w sobie jest zaskakująca, trójkąt miłosny był moją ulubioną częścią książki. Moja ulubiona bohaterka z World of Warcraft, Jaina Proudmoore, zakochuje się w osobie, którą Arthas udaje i ostatecznie zostaje zdradzona, gdy odkrywa drzemiącą w nim słabości….. jakie to prawdziwe, drogie panie, prawda? To był mocny moment, ponieważ chodziło o rzecz, która nie wymagała czarów i wielkich czarodziejów, czarownic czy nieumarłych, ale dotyczyła tak bardzo właściwego dla ludzkiej natury, strachu! Podoba mi się też, że Kael'thas wprowadza do ich relacji kolejną postać podobną do Arthasa, przyzwyczajoną do tego, że dostaje wszystko, czego chce, i zaskoczoną, gdy dzieje się inaczej….. prawdziwy samiec alfa. Pod koniec książki biedna Jaina została wystawiona na ciężką próbę emocjonalną, a jej cierpienie dopiero ma się rozpocząć, jak pokażą późniejsze książki.<br> <br> Książka zawiera wiele ważnych momentów, takich jak zdobycie przez Arthasa jego charakterystycznego konia czy spotkania z innymi znanymi ze świata WoWa postaciami nierzadko drugo planowanymi, które z powodzeniem urozmaicają przedstawiony w książce kształt i rozmiar świata. Żadna z tych scen nie jest wykorzystywana jako okazja do pojawienia się bohatera, lecz do wglądu w proces myślowy Arthasa. Jest on człowiekiem, którego dusił brak możliwości wyboru, co prawdopodobnie uniemożliwiło mu rozwinięcie umiejętności dokonywania dobrych wyborów.<br> <br> <br> Zakończenie powieści jest znakomite, brak w nim usprawiedliwienia dla zła jakie tytułowy bohater tej powieści wyrządził w przeszłosci. Arthas ma wiele powodów, dla których zrobił to, co zrobił: Frostmourne, Ner'zul, Mal'Ganis, Uther, jego ojciec, a nawet Jaina, oni wszyscy w jakim stopniu byli powodem jego wyborów, chciał im bowim chronić, nie zawsze jednak wiedział jak to zrobić, a z czsem tak mocno się zaplątał, że wobec tych, których kochał i szanował, dokonał największych zbrodni…. Ludzie, którzy go kochali, chcieli wierzyć, że może zostać odkupiony i że jego wcześniejsza dobroć przewyższa to wszystko, czym się stał obecnie: diabłem z najgłębszych odmętów czeluści piekielnych. Książka przynosi odpowiedź na wiele pietrzących się pytań i pozwala Arthasowi po raz pierwszy w życiu wziąć odpowiedzialność za swoje czyny co w istocie jest cudowną puentą tej historii. <br> <br> Podsumowując, Arthas: Rise of the Lich King to świetna opowieść z cyklu "Początek mroku", która wprowadza nas do świata Króla Lichów, pokazuje również, dlaczego jest on tak niebezpiecznym potworem w oczach innych ludzi. W mojej ocenie prawdziwa tragedia tego bohatera nie polega na tym, ze wybrał ścieżkę mroku, ale na tym, ze uczynił bo tak było mu wygodniej….. <br> <br> 10/10….. czyli w skali skupszopu 5/5 :D

W mojej ocene oczywistym faktem jest, że ta seria książek została napisana z myślą o graczach, co jest poniekąd zrozumiałe jeśli weźmiemy pod uwagę, jak wspaniałą historię ma World of Warcraft... Jest to pierwsza książka o WoW-ie, którą czytałem, myślę jednak, że nie są one ze sobą powiązane i nie ma potrzeby chronologicznie ich czytać, dobrze jest zatem przeczytać tylko te, które cię interesują, uzupełniają wiedzę z kolejnych godzin spędzonych w świecie Warcrafta. <br> <br> Przede wszystkim dla zrozumienia fabuły warto znać klasy (np. wojownik, mag, druid), rasy i mapy. Bez jakiejkolwiek wiedzy nie da się cieszyć tą książką, bowiem przedstawione lokalizacje i bohaterowie bez odpowiedniego reaserchu wydają się zupełnie pozbawione historii i tła niezbędnego dla ogarnięcia tego co się dzieje! Nie jestem hardcorowym graczem, mam jednak wystarczającą wiedzę, aby naprawdę pokochać tę książkę. Im więcej czytasz, tym bardziej wciągasz się w fabułę i jest to książka, której nie sposób nie czytać non stop nawet w obliczu ważnych obowiązków domowych. Myślę też, że niektóre wydarzenia w książkach są oparte na zadaniach z gry, co sprawia, że graczom podoba się jeszcze bardziej, ale mnie, który nie pamięta każdego zadania, te wydarzenia czy rozdziały chwilami brzmiały zagadkowo. Niemniej jednak JEST to mimo wszystkich wad i zalet po prostu dobra książka do czytania jeśli gatunek fantasy cieszy się w waszych oczach uwielbieniem<br> Arthas i Jaina to moi ulubieni bohaterowie, Królu Liszu są przedstawieni z rozmachem, widać, że autorka sporo czasu poświeciła na studiowanie ich historii w grze. Dużą część opowieści stanowi ich historia miłosna, co stanowi miły przerywnik dla kolejnych, prowadzonych wojen: kto nie tęskni za odrobiną romansu gdy kurz bitewny na chwile opada? Wspomniana wyżej historia zmierza jednak w mrocznym kierunku i czytelnicy spodziewający się ckliwego zakończenia, pełnego wzruszeń i uniesień, mogą….. się rozczarować :D <br> <br> Jest w mojej ocenie zupełnie jasne, że Arthas robi to, co uważa za najlepsze dla swojego ludu. Przejmujące jest to, jak jego dobre intencje nagle obracają się przeciwko niemu samemu... Podejmuje złe decyzje, które ostatecznie prowadzą do jego upadku.<br> <br> Rozdziały z Sylvanas Windrunner i atak na miasto Silvermoon były moimi ulubionymi rozdziałami ❤️ Po lekturze Krola Lisza jestem oficjalnie zakochany w Arthasie, Jainie i Sylvanas.<br> <br> Książka jest bardzo dobrze napisana, a jej akcja toczy się wartko i bardzo płynnie przez kolejne rozdziały. Język może być czasem trudny w odbiorze dla niezoeirntowanych w grze czytelnikow, ale to typowe fantasy dla dorosłych, a nie dla młodzieży. Nie mogę się doczekać, aż będę mogła przeczytać wszystkie książki z tej serii!<br> <br> 4,5/5! Książka dostałaby solidne 5, gdyby nie to, że książka jest trudna do zrozumienia, jeśli nie grało się w WoWa przynajmniej przez kilka lat :D

Nigdy nie grałem w żadną z gier Warcraft na PC, ale w World of Warcraft gram od listopada 2014 roku. Posiadam wszystkie powieści o Warcrafcie, choć przeczytałem tylko jedną z nich (Warcraft: Dzień Smoka autorstwa Richarda A. Knaaka). Kiedy więc zobaczyłem, że World of Warcraft: Arthas - Rise of the Lich King, pomyślałem, że może to być dobra okazja, aby przeczytać książkę, która jest mocno związana z World of Warcraft: Wrath of the Lich King, a przez wielu uznawaną za….. najlepszą. Jeśli zaczynać te serię, to od razu z wysokiego C! <br> <br> Czytałem artykuły ludzi, którzy grali w Warcraft III: Reign of Chaos i Warcraft III: The Frozen Throne, które są wiernie oddane i przedstawione w książce, czasami słowo w słowo i to widać, czuć od samego początku co każdy fan gry z pewnością dostrzeże jak zauważył mój przyjaciel. Niedługo po tym, jak wciągnąłem się w World of Warcraft, żałowałem, że nigdy nie grałem w żadną z tych gier, choć gry strategiczne czasu rzeczywistego nie są moją mocną stroną i zazwyczaj wybierałem FPS.<br> <br> W fabule znalazło się wiele odniesień do World of Warcraft. Widać, że Golden jest bardzo dobrze zaznajomiony z tą grą MMO. Jaina zapalająca Wicker Mana na święto Hallow's Eve, brzmiała….. znajomo. Pojawienie się Tuskarra i Taunka w Northrend. Widmowy Matthias Lehner (anagram Arthasa Menethila).<br> <br> Do rzeczy jednak, jakie wrażenia wywołała we mnie ta książka? Prawdopodobnie jestem naznaczony faktem, że ostatnio czytam dużo Stephena Kinga i Roberta Jordana, niemniej czytając tę książkę, myślałem, że mogłaby ona zawierać o wiele więcej szczegółów na temat postaci i tego, co się działo w przeszłości, potrzebowałem bowiem kontekstu dla oceny bieżących wydarzeń. Ponieważ książka obejmuje tak wiele opisów sytuacji, ze czasami kręciło mi się w głowie, to wydaje mi się również, jakby czytelnik chwilami był prowadzony od jednego wydarzenia do następnego, bez żadnego rozwoju postaci czy fabuły pomiędzy nimi. We wpisie naj oficjalniej stronie WoWa dotyczącym książki jest mowa o tym, że "Historia rozgrywa się w rozległym okresie i zawiera wiele powielonych scen z innych dzieł, w tym Tides of Darkness, Beyond the Dark Portal, Day of the Dragon, Reign of Chaos, The Frozen Throne i Wrath of the Lich King. Jednak, choć same sceny pozostają takie same, to poznajemy je z różnych punktów widzenia". Myślę, że to zadziałało na niekorzyść książki, która prawdopodobnie mogłaby być dwa razy dłuższa, aby w pełni oddać sprawiedliwość przedstawionej historii i pozwolić bohaterom na rozwiniecie skrzydeł. Wiąże się to z poprzednim stwierdzeniem, ale nie sądzę, by charakterystyka Arthasa była na tyle mocna, by jego zejście w odmęty mroku było wiarygodne, brakowało kontrastu w postaci przedstawienia na szerszą skalę kim był, zanim w ów mroczne czeleście piekielne zszedł. Być może chodzi o to, że tak wiele dzieje się w tej książce i jej fabuła pędzi na łeb na szyje, że zabrakło tu przestrzeni na momenty wytchnienia, które swoja drogą byłyby właściwy przerywnikiem dla nakreślenia tła omawianych wydarzeń. <br> <br> Jeśli jesteś fanem World of Warcraft, ta książka bardzo dobrze uzupełnia jego świat znany z gry. Przyglądając się bohaterom i miejscom, które znasz i kojarzysz z samej gry, masz okazję na nowo przeżyć wspaniałą przygodę! Dla nie-fanów jest to będzie bardzo przystępna powieść fantasy, może spodobać się osobom, które w przeciwnym razie nie czytałyby tego gatunku, ale są ciekawe projektu jakim zawsze jest przeniesienia swata gry do książki czy filmu.

Arthas. Król Lichów z Azeroth. Wielki Powrót Króla? <br> <br> Trudno jest przedstawić historię Arthasa komukolwiek, kto nie grał w Warcraft III: Realm of Chaos i jego rozszerzenie The Frozen Throne. Być może kiedyś w końcu zajmę się recenzją tych gier strategicznych czasu rzeczywistego, stanowią one bowiem w mojej ocenie szczytowe osiągnięcie w dziedzinie opowiadania historii w gatunku fantasy! Co prawda, oznacza to, że to one są przeciwnikami Command and Conquer i Starcrafta, ale wspomniane wyżej to łabędzi śpiew moich sentymentów jakie żywię dla obu pozycji, które zdecydowanie z mniejszym powodzeniem były przeniesione na karty książek;-)<br> <br> Dla tych, którzy nie grali w tę grę: jest to wspaniała historia "Upadku", w której Arthas próbuje ocalić Królestwo Lordaeron przed apokalipsą zombie, straszliwą armią nieumarłych. Przez całą książkę Arthas popadał w coraz większe skrajności, podejmując co rusz złe decyzje, aż w końcu stracił duszę na rzecz przeklętego miecza Frostmourne. Tyle faktologii;-)<br> <br> Historia Arthasa była bardzo podobna do tego, czego wielu fanów spodziewało się po prequelach Gwiezdnych wojen. Arthas jako dobry, lecz ułomny rycerz, który w końcu zaprzedaje swoją duszę przysłowiowym siłom ciemności w zamian za władzę, popada w coraz większy obłęd, siły ciemności, którym miał stawić czoła…. Upominają się o niego. Próbując ocalić wszystkich wokół, staje się tym, czym sam…. gardził. Jakie to tragiczne, prawda? Arthas ma w sobie również elementy Elrica Michaela Moorcocka z jego magicznym mieczem, który wydaje się być mniej zły niż sam potwór, którego zabija.<br> <br> Christie Golden stanęła przed niełatwym zadaniem rozbudowania historii najbardziej ikonicznego bohatera dla całej serii dziejącej się w świecie Azeroth. Jak można ulepszyć historię, która została dobrze opowiedziana w grze? Zwykłe powtórzenie historii nie byłoby satysfakcjonujące, a zmiana elementów wiąże się z ryzykiem usunięcia tego, co spodobało się fanom, z kolei przedstawienie pokrótce historii i nadaje jej tempa wymaga…. researchu dla mniej wtajemniczonych czytelników. Naprawdę trudno sprostać wszystkim tym oczekiwaniom! <br> <br> Ponieważ w momencie wydania książki, pokonanie Arthasa nie zostało jeszcze dokładnie opisane, wielu fanów szukało sposobu, w jaki Arthas mógłby otrzymać swoją rolę w książce bez niepotrzebnego uchylania rąbków tajemnicy w zakresie jego dalszych losów. Christie Golden udał się ten wymagający zabieg poprzez zastosowanie prostego tricku: opowieść o Arthasie człowieku kontra Arthasie potworze.<br> <br> Arthas: Rise of the Lich King to w pierwszej kolejności studium postaci ułomnego i słabego człowieka, który mimo to posiadał wiele godnych podziwu cech i toczył walkę sam ze sobą, pełen skrajnych emocji, wobec wydarzeń w świecie przedstawionych. Arthas urodził się w rodzie bohaterów po inwazji pozaziemskich orków. Od Arthasa oczekiwano bohaterskich czynów, a tymczasem on robił wszystko, by sprostać tym ogromnym oczekiwaniom, nawet wtedy, gdy lepiej byłoby, gdyby czasem pomyślał o sobie samym….. Arthas był człowiekiem, który nie chciał się ugiąć i dlatego po prostu się złamał z biegiem czasu, nie potrafił sobie odpuścić, nie miał tez nikogo wokół, kto pozwoliłby mu dostrzec w jakim kierunku zmierza. <br> <br> Książka sama w sobie jest zaskakująca, trójkąt miłosny był moją ulubioną częścią książki. Moja ulubiona bohaterka z World of Warcraft, Jaina Proudmoore, zakochuje się w osobie, którą Arthas udaje i ostatecznie zostaje zdradzona, gdy odkrywa drzemiącą w nim słabości….. jakie to prawdziwe, drogie panie, prawda? To był mocny moment, ponieważ chodziło o rzecz, która nie wymagała czarów i wielkich czarodziejów, czarownic czy nieumarłych, ale dotyczyła tak bardzo właściwego dla ludzkiej natury, strachu! Podoba mi się też, że Kael'thas wprowadza do ich relacji kolejną postać podobną do Arthasa, przyzwyczajoną do tego, że dostaje wszystko, czego chce, i zaskoczoną, gdy dzieje się inaczej….. prawdziwy samiec alfa. Pod koniec książki biedna Jaina została wystawiona na ciężką próbę emocjonalną, a jej cierpienie dopiero ma się rozpocząć, jak pokażą późniejsze książki.<br> <br> Książka zawiera wiele ważnych momentów, takich jak zdobycie przez Arthasa jego charakterystycznego konia czy spotkania z innymi znanymi ze świata WoWa postaciami nierzadko drugo planowanymi, które z powodzeniem urozmaicają przedstawiony w książce kształt i rozmiar świata. Żadna z tych scen nie jest wykorzystywana jako okazja do pojawienia się bohatera, lecz do wglądu w proces myślowy Arthasa. Jest on człowiekiem, którego dusił brak możliwości wyboru, co prawdopodobnie uniemożliwiło mu rozwinięcie umiejętności dokonywania dobrych wyborów.<br> <br> <br> Zakończenie powieści jest znakomite, brak w nim usprawiedliwienia dla zła jakie tytułowy bohater tej powieści wyrządził w przeszłosci. Arthas ma wiele powodów, dla których zrobił to, co zrobił: Frostmourne, Ner'zul, Mal'Ganis, Uther, jego ojciec, a nawet Jaina, oni wszyscy w jakim stopniu byli powodem jego wyborów, chciał im bowim chronić, nie zawsze jednak wiedział jak to zrobić, a z czsem tak mocno się zaplątał, że wobec tych, których kochał i szanował, dokonał największych zbrodni…. Ludzie, którzy go kochali, chcieli wierzyć, że może zostać odkupiony i że jego wcześniejsza dobroć przewyższa to wszystko, czym się stał obecnie: diabłem z najgłębszych odmętów czeluści piekielnych. Książka przynosi odpowiedź na wiele pietrzących się pytań i pozwala Arthasowi po raz pierwszy w życiu wziąć odpowiedzialność za swoje czyny co w istocie jest cudowną puentą tej historii. <br> <br> Podsumowując, Arthas: Rise of the Lich King to świetna opowieść z cyklu "Początek mroku", która wprowadza nas do świata Króla Lichów, pokazuje również, dlaczego jest on tak niebezpiecznym potworem w oczach innych ludzi. W mojej ocenie prawdziwa tragedia tego bohatera nie polega na tym, ze wybrał ścieżkę mroku, ale na tym, ze uczynił bo tak było mu wygodniej….. <br> <br> 10/10….. czyli w skali skupszopu 5/5 :D

To jest powieść fantasy dla dorosłych.<br> <br> Na początek słowo wstępu i rzecz na temat…. Okładki tej książki. Sztuka jest piękna sama w sobie, nie podoba mi się jednak, że jest to zbliżenie twarzy Arthasa jako Króla Lichów. Zdecydowanie bardziej wolę pełne rysunki postaci na okładce w kluczowym dla fabuły miejscu, od samego patrzenia można puścić wodze fantazji i wyobrazić sobie co przyniesie treść tej książki. <br> <br> Postacie: Nie przeszkadzały mi postacie i to, jak się potoczyły się ich losy, z tego, co mi wiadomo było wczesniej, mogłam przypuszczać, że ta książka nie miała wyłącznie 1 POV, miała 3. Arthas, Jaina i Sylvanas. Wydawało mi się dziwne, że ta książka nie była poświęcona tylko Arthasowi, skoro tytuł i streszczenie tak to przedstawiają, i chociaż rozumiem, jak bardzo te dwie postacie są związane z Arthasem, ich rozdziały POV służyły tylko jako rozdziały ukazujące reakcje na to, co Arthas zrobił w poprzednim rozdziale, zwłaszcza gdy….Arthasa tam nie było. Więcej na ten temat poruszę w części fabularnej tej recenzji.<br> <br> Budowa świata: chciałbym wszystkich poinformować, że jeśli nie masz pojęcia czym jest Warcraft lub World of Warcraft i/lub nigdy nie grałeś w żadną z tych gier, ta książka chwilami może wydać Ci się niezrozumiała, to naturalne w sytuacji, gdy gra została stworzona ponad dwie dekady temu i przez ten czas doczekała się kolejnych części, świat WaCrafta mocno ewoluował. Nie ma tu zbyt wielu wyjaśnień i wskazówek dotyczących świata i jego mieszkańców. Jest ich niewiele, są bardzo skąpe i krótkie, to samo dotyczy historii tego świata. Na szczęście wiedziałem wystarczająco dużo, grając w WOTLK i później oraz dzięki mojemu mężowi i filmom opartym na lore na YouTube, ale jeśli nie chcesz poświęcić czasu na zbycie wiedzy w tym, zakresie, co wcześniej ukazały gry, możesz poczuć się sfrustrowany tą książką, słowo klucz podczas lektury tej ksiązki to…. cierpliwość. Nigdy nie byłem fanem tego rodzaju narracji, zwłaszcza nie czuję jej w świecie Warcrafta gdzie przecież ciągle się coś dzieje! Moim zdaniem książki powinny być pisane tak, jakby miały być pierwszymi książkami z danego uniwersum dla każdego z nas. Pierwsza z serii, samodzielna, z odgałęzieniami itd., ale czytelnie i transparentnie skonstruowana nawet pod nie mającego nic wspólnego ze światem Warcrafta czytelniku. Kiedy zagłębisz się już w tę książkę, będziesz musiał wiedzieć, co i gdzie znajduje się w Lordaeron i Silvermoon, inaczej…. Łatwo się zgubisz. Oczekuje się również, że będziesz znał znaczenie niektórych regionów, takich jak Drzewo Świata Nocnych Elfów. Jak już wspomniałem, niektóre momenty zostaną wyjaśnione pobieżnie lub wcale, inne nieco lepiej, ale jako całość wymaga to pewnego uporządkowania i takowe będziesz zmuszony dokonać sam, niewtajemniczony w świecie Wowa Czytelnku! <br> <br> Fabuła: - Znam twórczość autorki, wiem, że ma na swoim koncie kilka naprawdę dobrych książek ze spektakularnie napisanymi historiami, które wciągają czytelnika i nie pozwalają mu się oderwać od czytania. W tym przypadku jednak ta książka była napisana bardziej jak notatki z imprezy na której leciało LSD, niż pomysł od początku do końca przemyślany. W porównaniu z wieloma książkami z gatunku high fantasy, książka jest krótka, ma niecałe 400 stron i 2 dodatkowe POV-y. Istnieje prawdopodobieństwo, że Blizzard dał autorce bardzo konkretne rzeczy do napisania, a skoro tak, to miała ograniczoną swobodę w tworzeniu swata, zobowiązaną będąc do trzymania się linii fabularnej kolejnych dodatków do Wowa. <br> <br> Myślę również, że ta książka powinna być dłuższa i skupiać się TYLKO na Arthasie. Jego życie toczyło się tak szybko, że to, co miało nastąpić po miesiącach lub latach, wydawało się o wiele krótsze poprzez zastosowanie przeskoków w czasie. Nie mówiąc już o tym, że jego nagłe zmiany nastroju przez całą książkę były szokujące i naprawdę irytujące. W jednej chwili jest pewny siebie, z nadzieją patrzy w przyszłość, a w następnej jest przerażony i niepewny własnych decyzji, potem ma obsesję, aż w końcu jest wkurzony i chce wszystkich zabić. Nie wspominając o tym, że prawie w ogóle nie dano nam czasu na przeniknięcie do głowy bohaterów i zrozumienia motywów jakie nimi kierują. Za dużo tu opowiadania zamiast pokazywania, a ja miałem już dość tej książki, serio można było się chwilami zgubić. Dodam też, że chociaż epilog sprawił, że płakałem w związku z tym jak pięknie był napisany i jak bardzo chwytał za serce, wzruszał i poruszał, to jest to kolejny totalnie zwrotny moment w samej akcji, moment, którego tak naprawdę nie spodziewałem. Nie ma wyjaśnionych powodów, nie ma przyczyny, jest teraz po prostu ... Królem Lichów i byłem bardzo, BARDZO rozczarowany.<br> <br> <br> Podsumowując:- Podobały mi się niektóre momenty w książce, szczególnie te, które zostały mi ukazane z rozmachem, kiedy autorka widocznie się na nich skupiła, ale nie mogę wybaczyć tej książce ze chwilami gwałtownie przyspieszona linię czasu , zamiast ukazywania złożoności charakterów swoich bohaterów i motywów jakie nimi kierują. Myślę, że ta książka byłaby świetna, gdyby Blizzard pozwolił autorce po prostu pozwolić jej napisać książki uwzgledniającą jej AUTORSKIE pomysły, być może pozwoliłoby to wypełnić wszystkie dziury, które miały miejsce w zakresie fabuły, a tym samym uczynić tę książkę dłuższą i ciekawszą lub wydać kilka książek na podstawie tej jednej w kolejnych jej częściach, nie więcej niż 2 lub 3, i pokazać tylko perspektywę Arthasa.. Ze względu na to, jak WOW ostatnio się rozwija, ta książka wnosi pewien powiew świeżości, przedstawia bohaterów dobrze znanych graczom, i jak się domyślam, taki właśnie był cel jej powstania: uzupełnić lubiany i ceniony przez graczy świat WoWa