Wojna Domowa w Rosji

Podczas pierwszej wielkiej wojny, Armia Czerwona, źle uzbrojona i niedostatecznie wyposażona, stawiała opór na rozległych terenach mroźnej Syberii i urodzajnej Ukrainy. Borykając się z głodem i epidemiami, walczyła ze setkami tysięcy obywateli dawnego imperium Rosyjskiego, których wspierało dziesięć tysięcy żołnierzy amerykańskich, brytyjskich i francuskich. Konflikt ten toczyły trzy główne siły: Czerwoni, Biali oraz partyzantka chłopska, czyli Zieloni. Każdy z tych obozów toczył boje z pozostałymi, a wynik poszczególnych kampanii zależał od strategicznych porozumień zawieranych przez Zielonych. Ostatecznie, dzięki przymierzu z chłopstwem, Czerwoni zwyciężyli nad Białymi. Jednak po osiągnięciu sukcesu, bolszewicy brutalnie obeszli się z dawnymi sojusznikami — rosyjskim chłopstwem. Wojna domowa w Rosji była wyjątkowo brutalna i dynamiczna. Już rok po upadku caratu wydawało się, że bolszewicy są bliscy porażki, ale niecałe trzy lata po rewolucji październikowej Lenin, Trocki i Stalin mogli świętować triumf. To właśnie w tej wojnie leżą najgłębsze korzenie późniejszej tyranii Stalina i to z niej wynikła największa słabość Związku Sowieckiego — słabość społeczna, polityczna i moralna — która ostatecznie doprowadziła do jego rozpadu w grudniu 1991 roku.