Wiosna pełna tajemnic

<p>„Wiosna pełna tajemnic" to ostatni tom właściwej sagi „Wallflowers” autorstwa Lisy Kleypas. Książka nie podobała mi się tak bardzo jak poprzednia, lecz mimo to historia i tak dała mi sporo radości, a autorce udało się mnie wciągnąć. Z przyjemnością obserwuje się tych dwoje bohaterów, którzy ostatecznie mogliby być razem szczęśliwi.</p><p>Daisy Bowman to 22-letnia kobieta, która nie ma zbyt dobrych relacji ze swoim ojcem Thomasem. Jej ojciec ma tylko jedno życzenie – pozbyć się jej i wydać ją za mąż. Ma zamiar postawić jej ultimatum, które przyspieszy jego zamiary – ma 3 miesiące na znalezienie narzeczonego albo on zdecyduje za nią i skończy z Matthew Swiftem, jego asystentem. Choć nie widziała wspomnianego asystenta od 3 lat, bo teraz mieszka w Londynie, doskonale pamięta tego chudego, posłusznego mężczyznę, który miał obsesję na punkcie liczb i pracy. Daisy na szczęście jest otoczona siostrą i przyjaciółkami i to one będą starały się pomóc jej, by znalazła szczęście, tak jak one znajdowały szczęście w ramionach mężczyzn w poprzednich tomach.&nbsp;</p><p>Mężczyzna, którego jej ojciec “załatwił”, nie przypadł jej wcześniej do gustu, ale mimo to spróbuje poznać go, zanim wyda ostateczny surowy werdykt. I okazuje się, że przegapiłaby ogromną szansę – w ciągu 3 lat zmienił się ogromnie, do tego stopnia, że Daisy w ogóle nie rozpoznaje go w tym wysokim i przystojnym młodzieńcu, który przyjeżdża ze Stanów Zjednoczonych... Również on postanowił, że się z nią nie ożeni – nie wiedział jednak, że jest ona ku temu niechętna...&nbsp;</p><p>To, co czyni ten tom interesującym to duet Daisy i Matthew. Choć nie jest on tak niezwykły jak duet z poprzedniej książki, to ich historia nie odstaje też zbytnio od poprzednich. Daisy nie jest sama w walce, bo Matthew też nie zamierza dać się porwać tej przygodzie. Zwłaszcza że ma bardzo ciężką tajemnicę i jeśli ceremonia dojdzie do skutku, będzie musiał ujawnić swoją prawdziwą tożsamość i narazić Daisy na niebezpieczeństwo…</p><p>To prawda, że Matthew jest nieco odmienny charakterem od mężczyzn, których poznaliśmy wcześniej – nie ma bogactwa, umiejętności uwodzenia czy innych sztuczek. Podobnie jest o wiele bardziej dyskretny, nie jest typem, który chce być zauważony, co również jest dla mnie świetną cechą. Od początku jest jasne, że od wielu lat żywi on uczucia do Daisy, ale dzieje się coś, o czym nie chce nam powiedzieć. Szukamy więc wskazówek, czy jest godny zaufania, czy nie. Ukrywa przed nami różne rzeczy, ale wyczuwamy, że nie jest taką złą grupą. W miarę upływu stron przywiążemy się do tej postaci, która będzie zmagać się ze swoim sumieniem, ale i uczuciami.</p><p>Daisy jest z kolei miła, choć trochę zbyt przekonana o swojej wyższości, myślę, że ze wszystkich dziewczyn, które śledziliśmy od początku, to ona chyba zrobiła na mnie najmniejsze wrażenie. Ale mimo wszystko podobała mi się jej sytuacja – nie w sensie, że jej zazdroszczę! – ale lubiłam patrzeć, jak walczy o swoją przyszłość i znajduje swoje miejsce.</p><p>Koniec końców „Wiosna pełna tajemnic" to udany tom sam w sobie, nawet jeśli nie wychodzi najlepiej w porównaniu z poprzednim. Polecam lekturę tej książki Lisy Kleypas – czas przy niej minie wam beztrosko!</p>

<p>Choć podobały mi się poprzednie książki z serii „Wallflowers” Lisy Kleypas, to muszę przyznać, że lekturę czwartego tomu, „Wiosny pełnej tajemnic" odkładałam przez jakiś czas. Nie wiem, czy było to spowodowane opisem książki, które wydawało mi się mniej atrakcyjne, czy też nie byłam w odpowiednim nastroju, ale prawdą jest, że jeśli nie usilna chęć dokończenia tej serii, nie wiem, czy zabrałabym się za nią.</p><p>I nie bez powodu, i choć lektura sprawiła mi przyjemność, to muszę przyznać, że ta ostatnia część skupiająca się na losach „paprotek" jest tą, do której przeczytania byłam najmniej podekscytowana i przekonana. Wina leży po stronie bohaterki, która jest nieco mniej ujmująca i zabawna niż jej koleżanki z klubu. Bardzo lubiłam ekscentryczną i zabawną stronę poprzednich bohaterek i chętnie odnalazłabym tę lekką stronę ponownie podczas lektury. Oczywiście nie znielubiłam postaci Daisy i uznałam jej historię za całkiem poruszającą i ujmującą momentami, ale w świetle mojej poprzedniej lektury, wypada ona blado w porównaniu, chociażby z Evangeline. Tak więc, choć romans jest bardzo dobrze zrobiony i skonstruowany, to również nie przekonał mnie aż tak bardzo. Chemia między Daisy i Matthew pozostaje jednak obecna i wyczuwalna, ale i w tej kwestii spodziewałam się znacznie bardziej uderzającego i oddziałującego „buzowania" uczuć między nimi. Młoda dama czysto rozgrywa karty i próbuje być szczera w swojej nienawiści do wyboru jej ojca, podczas gdy on stopniowo ulega jej urokom i daje wyraz lepszej strony swojego charakteru. Jest znacznie bardziej milczący i opanowany niż reszta grupy, i chociaż Lisa Kleypas doskonale przedstawia go i buduje ciekawe tło historii bohatera, więcej śmiałości nie byłoby niepożądane. Ponadto fragmenty dotyczące tajemnicy stojącej za tą postacią przemówiły do mnie i utrzymały moją ciekawość i zainteresowanie przez całą książkę. Rozwiązanie jego historii było satysfakcjonujące.</p><p>Ponadto bardzo podobał mi się fragment dotyczący ostatniego zjazdu naszych bohaterek, który po raz kolejny zaoferował mi kilka zabawnych i szalonych momentów, ale przede wszystkim pozwolił mi spotkać się z nimi po raz przedostatni, aby się pożegnać (choć w zanadrzu jest jeszcze jedna książka z serii!). Muszę przyznać, że będzie mi brakowało tej szalonej grupy młodych dam i pewne jest, że w przyszłości z wielką przyjemnością spotkam się z nimi ponownie na kilka chwil lekkości i relaksu, sięgając po książkę z ich udziałem. Dlatego też, mimo pewnych braków, jakie dostrzegałam w tej i innych książkach, jestem wdzięczna autorce za możliwość zetknięcia się z jej piórem, które dzięki umiejętności tworzenia niezapomnianych postaci stało się dla mnie tak niezwykłe.</p><p>Krótko mówiąc, nawet jeśli „Wiosna pełna tajemnic" nie uwiodła ani nie przekonała mnie tak bardzo jak jej poprzedniczki, to nie mogę zaprzeczyć, że pożarłam ją ze smakiem w zaledwie kilka godzin pewnego wieczoru. Będę tęsknić za tymi książkami i już za chwilę zanurzę się w ich świat po raz ostatni wraz z książką „Pocałunek pod jemiołą”.</p>