Wielcy ludzie nauki i kultury. Gabriel Marcel

Gabriel Marcel uchodzi za jednego z czołowych francuskich filozofów XX wieku. Wyróżniając się na tle Sartre'a, zyskał miano chrześcijańskiego egzystencjalisty oraz filozofa nadziei. Wypracował unikalną metafizykę, określaną jako filozofia konkretna, filozofia ducha, czy neosokratyzm, a nawet sokratyzm chrześcijański. Jego kluczowe dzieła, takie jak "Od sprzeciwu do wezwania", "Homo viator", "Tajemnica bytu" oraz "Mądrość i poczucie sacrum", zostały przetłumaczone na język polski.

Marcel kładł duży nacisk na intersubiektywność, czyli przestrzeń międzyosobową, co czyni go jednym z współtwórców filozofii dialogu. Zajmował się głównie badaniem ludzkiej natury oraz związkiem człowieka z innymi i z Bogiem. Wierzył, że życie ludzkie przypomina dramat, skupiając się na pozytywnych zjawiskach, takich jak wolność, twórczość, nadzieja, miłość, wierność i rodzina. Jego celem było rozbudzenie w człowieku poczucia głębi i tajemnicy w codziennych doświadczeniach.

Książka Jana Galarowicza, autora publikacji o takich filozofach jak Scheler, Hartmann, Hildebrand, Heidegger, a także o Ingardenie, Wojtyle i Tischnerze, stanowi pierwsze w Polsce popularne opracowanie myśli Gabiela Marcela. Skupia się zwłaszcza na jego filozofii człowieka oraz relacjach międzyosobowych, prezentując temat w sposób przystępny i pasjonujący.