Wielcy Filozofowie 22 Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie tom 2

W pierwszym tomie swojej pracy Popper podejmuje gwałtowną krytykę Platona, oskarżając go o atak na ideały wolności i racjonalności. Według Poppera, teoria Platona zdradza skłonności ku plemiennej, irracjonalnej strukturze społecznej, która redukuje jednostki do roli marionetek w rękach autorytetów. Drugi tom koncentruje się na analizie poglądów Marksa i Hegla. Tutaj Popper nie krytykuje ich z taką surowością, jak uczynił to względem Platona, mając świadomość, że ich teorie były już wielokrotnie poddawane krytykom. Mimo tego Popper wysiłkuje się, aby wskazać wartościowe aspekty obecne w pracach obu niemieckich myślicieli. Jednak ich refleksje na temat historii porównuje do proroctw, odrzucając je jako przejaw intelektualnej pychy. Przeciwstawia się zamkniętym teoriom historycznym postulującym nienaruszalne prawa historii, promując ideę społeczeństwa otwartego, które według niego gwarantuje wolność jednostki, przede wszystkim wolność myśli. Takie podejście umożliwia stopniowe doskonalenie struktur i instytucji społecznych poprzez inżynierię społeczną. Społeczeństwo otwarte ma także służyć jako ochrona przed zagrożeniami wynikającymi z wszelkiej niekontrolowanej władzy.