W północ się odzieję. Świat Dysku. Tom 38

Odkryj niezwykłą książkę Terry’ego Pratchetta zatytułowaną „W północ się odzieję” i przenieś się do świata pełnego zła i ciemności, gdzie ironia i zagrożenie chodzą w parze. Tytuł ten zapewnia czytelnikowi nie tylko uśmiech na twarzy, ale także dreszcz emocji, smutek i chwile wzruszenia.

Tiffany Obolała, młoda czarownica, w teorii jest odpowiedzialna za uzdrawiające czynności wśród ludzi zamieszkujących Kreda. Pielęgnowanie małych ran i zakładanie opatrunków to jej codzienność, jednak nie tak wyobrażała sobie czarodziejskie życie. Choć jest bardzo ceniona i lubiana, nie zdobywa takiego poważania jak Babcia Weatherwax. Dodatkowo ci, którzy non stop potrzebują jej pomocy, sprawiają, że nie pamięta już, co to znaczy dobrze się wyspać.

Przed Tiffany stoi ważny wybór dotyczący jej przyszłości. Tymczasem niedaleko niej budzi się nowa, wyjątkowo złośliwa siła, która ponownie ożywia stare opowieści o wiedźmach - groźnych i niebezpiecznych istotach. Na szczęście Tiffany nie jest sama. Mała, ale niezwykle waleczna grupa Nac Mac Feeglów zawsze gotowa jest do pomocy i udzielenia rady, zwłaszcza po piwie. Bez wahania wezmą udział w bójce i zniszczą nieco otoczenia, jeżeli tylko nadarzy się ku temu okazja. Tiffany musi znaleźć chwilę na sen, by uporządkować chaos myśli i podjąć właściwą decyzję. Co może się wydarzyć podczas krótkiej drzemki?

Ta czwarta i finałowa część cyklu o Tiffany Obolałej przyciąga nieco młodszych czytelników, choć nie brakuje też humoru uwielbianego przez dorosłych. Terry Pratchett stworzył niepowtarzalne uniwersum, gdzie wszystko jest możliwe. Jego świat ożywają w sposób pełen humoru, a dowcipne anegdoty sprawiają, że nawet opis najzwyklejszej przyrody staje się interesujący. Wcześniejsze przygody Tiffany znajdują się w tomach "Wolni Ciutludzie", "Kapelusz pełen nieba" i "Zimistrz".

Opinie o książce również są niezwykle pochlebne. Według Piotra Sarzyńskiego z „Polityki”, Pratchett jest niezrównanym dowcipnisiem fantasy, a jego humor to raczej uśmiechy porozumienia niż głośny śmiech. „The Times” podkreśla błyskotliwość dialogów i niesamowitą wyobraźnię autora, natomiast „Daily Telegraph” zwraca uwagę na pasję do języka, gry słów oraz żartów, która emanuje z każdego rozdziału.