Uspołecznienie i kompozycja

Współczesna krytyka społeczna osadzona jest w dwóch głównych nurtach: tradycji uspołecznienia oraz tradycji kompozycyjnej. Pierwsza z nich koncentruje się na analizie interakcji między jednostką a światem obiektywnym. Druga, z kolei, skupia się na różnorodnych aktorach społecznych i badaniu ich wzajemnych powiązań. Oba podejścia prowadzą do odmiennych wniosków dotyczących istoty krytycznego myślenia oraz perspektyw zmian społecznych. Rozważania często dotyczą autonomii, autentyczności i wyzwolenia spod wpływu ideologii, bądź kwestii związanych z partycypacją, dostępem i bezpieczeństwem w społeczeństwie.

Maciej Gdula, uznany socjolog i pracownik naukowy Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, analizuje koncepcje czołowych współczesnych myślicieli, takich jak Slavoj Žižek, Pierre Bourdieu, Judith Butler, Michel Foucault, Ernesto Laclau i Bruno Latour. Gdula ukazuje, jak różnorodnie pojmowana jest dzisiaj krytyka społeczna oraz jakie role przed nią stoją.

Maciej Gdula, urodzony w 1977 roku, specjalizuje się w teorii społecznej i badaniach nad klasami społecznymi. Badał i popularyzował prace takich teoretyków jak Pierre Bourdieu, Niklas Luhmann i Bruno Latour. Wraz z Przemysławem Sadurą prowadził badania nad polskim systemem klasowym, prezentując zastosowanie teorii Bourdieu w rodzimym kontekście. Jego publikacje obejmują „Trzy dyskursy miłosne” (2009), „Style życia i porządek klasowy w Polsce” (2012, współautor P. Sadura) oraz „Oprogramowanie rzeczywistości społecznej” (2014, współautor L.M. Nijakowski).