Tylko rok

<p>Jestem wielką fanką Penelope Ward i absolutnie uwielbiam jej powieści pisane wspólnie z Vi Keeland. Będę jednak szczera, że sięgając po „Tylko rok” byłam niepewna. Gatunki YA i młodsze New Adult to moje najmniej ulubione historie do czytania, a poza nielicznymi wyjątkami, zazwyczaj nie czytam ich wcale. Po prostu trudno mi się połączyć z tak młodymi postaciami i zmagam się z poziomem dojrzałości, jeśli chodzi o rozwój relacji czy fabuły. Jest to wyłącznie moja osobista preferencja i sprowadza się do tego, że są gatunki, które lubię bardziej i wolałabym czytać. Pomimo tego Penelope Ward jest jednym z wyjątków od mojej reguły i w tym przypadku „Tylko rok” mi się podobał. W dużej mierze dlatego, że zarówno bohater, jak i bohaterka byli niesamowicie dojrzali i rozważni - cechy charakteru, które zostały ujawnione na początku historii, kiedy oboje dokonali mądrego wyboru, aby skupić się na byciu przyjaciółmi, aby uniknąć nieuniknionego bólu serca związanego z odejściem Caleba pod koniec roku.</p><p>Teagan po raz pierwszy spotyka Caleba w męskiej toalecie w niezręcznej i nieprzyjemnej sytuacji. Wtedy jeszcze liczy, że nigdy więcej go nie spotka. Szybko jednak uświadamia sobie, że Caleb jest nowym studentem z wymiany, który będzie mieszkał w domu jej rodziców przez resztę roku akademickiego. Na początku wszystko co robią prowadzi do konfliktów, lecz z wraz z upływem czasu Teagan i Caleb zaczynają się przyjaźnić. Oboje zaczynają czuć, że ich relacja może być czymś więcej, leczy czy w obliczu powrotu Caleba do Anglii dalsze kontynuowanie znajomości jest warte poświęcenia? Czy głębokie tajemnice nie są przeszkodą nie do pokonania?</p><p>Penelope Ward nie spieszyła się z przeniesieniem postaci z napiętego dyskomfortu do przyjaciół i ewentualnych kochanków. Caleb i Teagan naprawdę się poznali i spędzili wiele godzin razem studiując, ucząc się, zwierzając się sobie i doradzając. Osiągnęli prawdziwą intymność, która nie jest typowa dla wielu książek young adult. Sprawili, że wzajemnie stali się lepsi. Obydwoje mieli pewne sprawy z przeszłości na swoich barkach. tego powodu było to miłe, aby zobaczyć ich oboje otwartych i szczerych ze sobą o ich życiu.</p><p>„Tylko rok” ma w sobie coś więcej niż tylko uroczy romans. Poprzez historię książka zagłębia się również w relacje międzyludzkie, między innymi w te, jakie miała Teagan ze swoją rodziną. Teagan spędziła lata próbując utrzymać dystans od wszystkich. Odizolowała się od tych, którzy ją kochają i nawet nie zdawała sobie z tego sprawy, dopóki Caleb jej tego nie wytknął.&nbsp;</p><p>Nie jestem w stanie wystarczająco podkreślić, jak bardzo podobało mi się to dzieło Penelope Ward. Zostało ono doskonale wykonane. Teagan i Caleb to dwie z moich najbardziej ulubionych postaci, jakie ostatnio czytałam. Ich historia była nie tylko wyjątkowa i zabawna, ale także piękna, smutna i chwytająca za serce. To było takie satysfakcjonujące widzieć zarówno psychiczną i emocjonalną transformację Teagana i Caleba. Ich historie i problemy są bardzo różne, ale mają wspólny wątek, który naprawdę łączy ich razem. Uwielbiałam przede wszystkim ich przyjaźń; to jest to, co naprawdę wciągnęło mnie w tę historię.&nbsp;</p>

<p>„Tylko rok” Penelope Ward z 2020 roku przenosi nas do bohaterów z czasów uczniowskich - Teagan i Caleba. Pomimo tła college'u nie ma tu wielu imprez i pijackich szwindli. Zamiast tego historia skupia się na rozwoju relacji między Calebem, Brytyjczykiem z wymiany i Teagan, która jest członkiem rodziny, u której mieszka. Teagan jest introwertyczką, trzymającą się na uboczu nawet mieszkając z tatą, macochą i przyrodnią siostrą. Zawsze czuła się jak outsider, nigdy nie była do końca częścią rodziny. Jej macocha, Maura, ma tendencję do goszczenia studentów, którzy mają zamieszkać w ich rozpadającym się, bardzo dużym domu. W ostatniej chwili chiński student z wymiany, który miał mieszkać z nimi przez najbliższy rok, wylatuje z powodu alergii na rodzinnego kota i zostaje zastąpiony przez Caleba, gorącego brytyjskiego studenta. Penelope Ward potrafiła sprawić nie tylko, że bohaterowie zakochali się w tylko rok, ale że ja zakochałam się w bohaterach w tylko jednym rozdziale.&nbsp;</p><p>„Tylko rok” i jego fabuła rozwijają się w równym, dość wolnym tempie. Penelope Ward dodała tylko minimalną i wystarczającą ilość drugoplanowych postaci, tak aby dodać tylko kolorytu. Opowiadanie historii zarówno z perspektywy Caleba, jak i Teagana, bardzo mi się podoba, gdyż mamy odpowiedni wgląd w ich przeżycia i możemy dokonać porównania ich toku rozumowania. Właśnie wtedy, gdy zastanawiałabym się nad motywacją danego działania, następny rozdział byłby napisany z perspektywy tej postaci. Może nie zawsze zgadzałam się z ich działaniami, ale przynajmniej rozumiałam, dlaczego podjęli działania, które zrobili. Takie zastosowania w książkach lubię. Coś, co naprawdę mnie chwyciło za serce w „Tylko roku”, to było znaczenie rodziny i przebaczenia. Podkreślono, że nie jest za późno, aby naprawić krzywdy, rodzina to coś więcej niż krew, a więzi rodzinne mogą trwać na odległość. To był naprawdę chwytający za serce i niespodziewany atrybut tej historii. Jeśli chodzi o styl pisania, to w przypadku Penelope Ward trzeba powiedzieć o lekkim i przyjemnym piórze. Mimo że mamy do czynienia z romansem, to „Tylko rok” świetnie radzi sobie bez dużej ilości przekleństw i seksu. Książka jest dość gruba, ale czas przy jej czytaniu upływa bardzo szybko.&nbsp;</p><p>Jeśli tylko lubicie lekkie romanse, które dają i uśmiech i wzruszenie, jednocześnie są z pozoru błahe, ale w między czasie starają się poruszyć głębsze tematy, to możecie kupować.</p>